«Άγγελος πρωτοστάτης, ουρανόθεν επέμφθη, ειπείν τή Θεοτόκω το χαίρε»
Κατεβαίνει ο άγγελος. Προσπερνάει παλάτια, αρχοντόσπιτα, μεγαλουπόλεις. Μα δεν στέκει σ' αυτά. Θα σταματήσει εκεί που του έχει δώσει εντολή ο Θεός. Σε μία μικρή, άσημη πόλη της Ιουδαίας. Και πάλι όμως μέσα σ' αυτήν, δεν θα αναζητήσει κάποιον πλούσιο άρχοντα. Μία φτωχή κόρη θα επισκεφθεί. Της φέρνει είδηση από τον ουρανό πρωτάκουστη, μία είδηση που το ανθρώπινο μυαλό είναι αδύνατο να χωρέσει. Φτάνει λοιπόν στην Ναζαρέτ, ο Αρχάγγελος Γαβριήλ και στέκεται με δέος μπροστά στην πάναγνη κόρη. Την χαιρετά μ' έναν χαιρετισμό που έγινε από τότε ο αιώνιος τίτλος της: «Xαίρε Κεχαριτωμένη!». Κι αμέσως της αναγγέλει το θαυμαστό μήνυμα Του Θεού, πως θα αξιωθεί δηλαδή να γίνει μητέρα Του Υιού Του. Άναυδη μένει η σεμνή κόρη μπροστά σε τούτο το άκουσμα. Κι όταν ο άγγελος της λέει πως εκείνη διάλεξε ο Θεός για να εκπληρώσει το σχέδιό Του για την σωτηρία των ανθρώπων, σκύβει ταπεινά το κεφάλι και δέχεται να υπακούσει σ' αυτό το κάλεσμα. Κι ας μην μπορεί να το εξηγήσει..
Έτσι απλά κι αθόρυβα, σε μία απόμερη γωνιά της γης, μία κόρη, μάθαινε το πιο χαρμόσυνο άγγελμα, που έστελνε ο Θεός Πατέρας στα ταλαιπωρημένα παιδιά Του: Πως έφτανε πια η ώρα του λυτρωμού τους. Κι ακόμη, πως σε τούτο το ουράνιο σχέδιο, θα έπαιρνε μέρος κι ο άνθρωπος. Αφού τούτη η κόρη, θα αξιωνόταν να γίνει η μητέρα Του Λυτρωτή.
Μπροστά σ' αυτή την μοναδική τιμή που έλαβε η Παναγία, αναρωτιέται κανείς: Άραγε τι ξεχωριστό βρήκε ο Θεός στην Παρθένο Μαρία για να την διαλέξει ανάμεσα στα εκατομμύρια των γυναικών; Τι ήταν εκείνο, που σαν μαγνήτης τράβηξε πάνω της πλούσια την Θεϊκή Χάρη;
Tην απάντηση την δίνουν μ' ένα στόμα, οι Προφήτες, οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, οι Υμνογράφοι: Ήταν γεμάτη από τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος μας λένε. Η καρδιά και η ψυχή της, είχαν πάνω τους τη Σφραγίδα Του Θεού. Τα μάτια της, ακτινοβολούσαν την αγιότητα. Κι απ' το στόμα της, έβγαιναν πάντοτε λόγια χαριτωμένα. Ήταν λοιπόν τούτος ο πλούτος, που έκανε τον ουρανό να σκύψει πάνω της με περισσή αγάπη, τιμώντας την αιώνια με δόξα μοναδική.
Ζούμε ημέρες δύσκολες και ιδιαίτερες. Σε διαφορετική περίπτωση, οι ιεροί μας ναοί απόψε, όπως άλλωστε συνέβαινε κάθε χρόνο, θα ήταν ασφυκτικά γεμάτοι. Νομίζω τόσες φορές που έχει ειπωθεί τον τελευταίο χρόνο, φαντάζει πλέον τετριμμένο, αλλά ας μετατρέψουμε απόψε σε ναούς τις καρδιές μας, ας στήσουμε στο μέσον ένα προσκυνητάρι με την εικόνα της Παναγίας, ας θυμιάσουμε κι ας της απευθύνουμε με θέρμη τους Χαιρετισμούς. Ας την παρακαλέσουμε εντονότερα, να μεσιτεύει στον Υιό της και Θεό, να μένουν οι καρδιές μας καθαρές. Για να βρίσκει τόπο να σκηνώνει και μέσα μας η Χάρη Του. Και τότε θα έχουμε δύναμη στον αγώνα μας και δεν θα τα χάνουμε μπροστά στις δυσκολίες. Θα γίνεται η ζωή μας, όμορφη, χαριτωμένη, ακόμη και μέσα στον πόνο. Κι αυτό γιατί θα έχουμε την Προστασία Του, την Βοήθειά Του.
Comments
Post a Comment