Η παρακαταθήκη της Γεθσημανή

Μπροστά Του ξετυλίγονται ένα-ένα όλα τα δραματικά γεγονότα που Τον περιμένουν: Το προδοτικό φίλημα του Ιούδα. Το ράπισμα του δούλου. Οι εξευτελισμοί του συνεδρίου. Η άρνηση του Πέτρου. Το Πραιτώριο. Το ακάνθινο στεφάνι. Η περιπαικτική πορφύρα. Ο Σταύρος. Το βάρος το δυσβάσταχτο της ανθρώπινης αμαρτίας.

Μία φρικτή αγωνία έχει σφίξει την άσπιλη ψυχή Του. Δεν είναι μόνον Θεός. Είναι και άνθρωπος. Και σαν άνθρωπος υποφέρει όσο ποτέ κανείς άλλος εδώ στη γη. Είναι δύσκολες φρικτές οι ώρες της Γεσθημανή. Κανείς άνθρωπος ποτέ δεν μπορεί να νιώσει το μυστήριο του αφάνταστου πόνου που κλείνουν για τον Σωτήρα μας οι μοναδικές αυτές ώρες. Και τις περνάει μόνος Του. Οι μαθητές Του, οι αγαπημένοι Του μαθητές, έχουν νικηθεί από τον ύπνο. Βάρυναν τα μάτια τους κάτω από τη βαθιά λύπη. Ένας τους μόνο αγρυπνεί. Κι αυτός είναι ο προδότης..

Όλα τ' αστέρια του ουρανού, καθώς τρεμοσβήνει τ' ασημένιo τους φως ανάμεσα στα φύλλα και τα κλωνιά των δέντρων, βλέπουν με δέος τη μεγαλειώδη σκηνή της θείας αγωνίας. Πεσμένος στα γόνατα ο Θεάνθρωπος, με το κεφάλι κάτω στο χώμα ριγμένο, κάνει την αγωνία Του προσευχη. «Ωσεί θρομβοι αίματος» σταζει ο ιδρώτας από το πρόσωπό Του. Και τα άγια χείλη Του, αφήνουν την κραυγή του ασήκωτου πόνου Του, να φτάσει θερμή δέηση στον Ουράνιο Πατερα. «Και γενόμενος εν αγωνία εκτενέστερον προσήυχετο».

Η νύχτα είναι αμίλητη, βουβή. Οι μαθητές, ακόμη και οι τρεις οι αγαπημένοι Του, είναι παραδομένοι στον ύπνο. Κάπου πιο μακριά, ο προδότης και οι εχθροί συνωμοτούν. Μα τι σημασία έχει; Στο πρόσωπο Του Κυρίου, η αγωνία έχει μεταστραφεί πια σε γαλήνη. Μια υπερκόσμια λάμψη Τον φωτίζει και το θείο Του βλέμμα, καθώς αγκαλιάζει σταθερά το Σταυρό, σκορπίζει γύρω του την ευλογία της καρτερικής υπομονής. Φαίνεται από τώρα νικητής, καθώς είναι έτοιμος να πάρει σε λίγο τον ανηφορικό δρόμο προς τον Γολγοθά.

Όμως, αυτό το αξέχαστο βράδυ μέσα στον κήπο της Γεσθημανή, αφησε για παντα εκείνο το πολύτιμο και νικηφόρο Του όπλο, χάρισμα σ' όλους αυτούς που από τότε θα Τον ακολουθούσαν: Το πανίσχυρο όπλο της προσευχής.

Τώρα που ως ανθρωπότητα έχουμε βρεθεί σε δύσκολες στιγμές, σε στιγμές αγωνίας και πόνου, τώρα που η αρρώστια, η φτώχεια και χίλιες άλλες δυσκολίες παραμονεύουν δίπλα μας, έτοιμες σε κάθε στιγμή να μας ρίξουν, εάν έχει μιλήσει στις ψυχές μας η απέραντη αγάπη του Κυρίου μας, αν μας συγκινεί βαθιά η θυσία Του, αν μένει για πάντα ζωντανή στη σκέψη μας η μορφή Του στον κήπο της Γεσθημανή κι αν μπορούμε στις δύσκολες ώρες της αγωνίας μας, να Τον βλέπουμε Νικητή ριγμένο στα γόνατα, ας αρπάξουμε επιδέξια κι εμείς στα χέρια μας το οπλο της νίκης. Ας καταφύγουμε κι εμείς στην προσευχή, όπως κι Εκείνος. Και να είστε βέβαιοι, πως θα δούμε και δύναμη και γαλήνη και υπομονή, αλλά κυρίως αισιοδοξία και θάρρος, να ξεχύνονται αμέσως μέσα στην ψυχή μας. Έτσι, θα μπορούμε κι εμείς να βαδίζουμε γενναία στη ζωή μας, που θυμίζει τον ανηφορικό Γολγοθά.