«Σκάψε βαθιά αμπελουργέ»

Η πόλη μου, η Παιανία, η οποία, ως γνωστόν, έχει μακρά παράδοση στην αμπελουργία, ετοιμάζεται πυρετωδώς ετούτη την περίοδο για τον τρυγητό.

Χαίρεται το μάτι σου αν βρεθείς στον κάμπο της Παιανίας αυτές τις μέρες. Χαρά Θεού! Θεριεμένα τα κλήματα, γέρνουν τις βέργες τους κατάφορτα απ' τον γλυκόχυμο καρπό. «Το πανηγύρι της χαράς», φέτος, με απόφαση του Αμπελουργικού Συνεταιρισμού Παιανίας, θα φουντώσει στις 3 Σεπτεμβρίου, όπου θα ξεκινήσει επίσημα ο τρύγος στην πόλη.

Διάβαζα πρόσφατα ένα ποίημα, ενός από τους αγαπημένους μου ποιητές, του Αλέξανδρου Γκιάλα, γνωστού ως Γεώργιος Βερίτης. Στο ποίημα αυτό, το οποίο θα σας παραθέσω στο τέλος αυτού του άρθρου, ο ποιητής, απευθυνόμενος προς τον αμπελουργό, τον προτρέπει, εκτός απ' το αμπέλι του, να σκάψει και μέσα του βαθιά.

Να σκάψει το αμπέλι της ψυχής του. Να σκάψει να βγουν τα κοτρώνια που δεν αφήνουν τις ρίζες του καλού να ριζώσουν και ν' απλωθούν. Να χτυπήσει γερά κάθε του ελάττωμα. Να βγεί το πείσμα. Να φύγει η ψευτιά. Να πάψουν τα λόγια τ' άσχημα. Να πεταχτεί η ζήλεια. Να λείψει η οκνηρία. Να πέσει ο βράχος που λέγεται εγωϊσμός, υπερηφάνεια. Να ξεριζωθούν απ' ολόγυρα οι κακές επιρροές, που σαν τ' αγριόχορτα, ρουφάνε τους χυμούς και ξεραίνουν το κλήμα.

Σκάψε βαθιά! Έτσι θ' απλωθούν οι ρίζες της αρετής. Θα θεριέψει η Πίστη. θα ξαπλωθεί μες στην ψυχή σου η εν Χριστώ Αγάπη. Θα ριζώσει η Αλήθεια.

Σκάψε και μη σταματήσεις! Δεν πειράζει αν ιδρώσεις κι αν πονέσεις κι αν ματώσεις ίσως πάνω στη δουλειά. Θα έρθει η ώρα που θ' αποζημιωθείς.

Όταν γλυκόχυμη και μοσχομυριστή θα σκορπίζεις γύρω σου την καλοσύνη, όπως σκορπίζεται η μυρωδιά του μούστου τούτες τις μέρες στην πόλη μας. Θα την απολαμβάνουν οι γύρω σου, οι φίλοι σου, οι συγγενείς σου, η κοινωνία ολόκληρη, όπως και στον τρύγο, απολαμβάνουν οι πολλοί τον κόπο του αμπελουργού.

Κι όλοι θα δοξάζουν Τον Θεό, βλέποντας τα καλά σου έργα. Μα πιο πολύ απ' όλους θα χαίρεσαι εσύ ο ίδιος!

Και τότε, «ώρα σου καλή αμπελουργέ» δεν θα σου φωνάζει μόνον ο ποιητής, αλλά με χαρά θα φτερουγίζουν επάνω σου κι οι άγγελοι. Και με τη μυστική φωνή τους, που ξέρει να την νιώθει κάθε καλός αμπελουργός, «ατσαλοχέρης», που έσκαψε βαθιά τ' αμπέλι της ψυχής του, θα νιώθεις να σε βεβαιώνουν:

«Τα κλήματά σου θέριεψαν και ο χυμός τους μέλι».

Εύχομαι ολόψυχα οι συμπολίτες μου αμπελούργοι, αλλά και όλοι οι απανταχού αμπελουργοί του θείου αμπελιού της ψυχής, τέτοιους γλυκόχυμους καρπούς να παρουσιάζουν σ' όλη τους την ζωή!

Καλό τρύγο!

Το ποίημα του Γ. Βερίτη:

«Ώρα καλή σου, αμπελουργέ, που σκάλισες τ' αμπέλι.

Τα κλήματά σου θέριεψαν κι είν' ο χυμός τους μέλι.

Σκάψε και μέσα σου βαθιά, ξώμαχε, ατσαλοχέρη.

Το θείον αμπέλι της ψυχής τόσους καρπούς θα φέρει.

Που με χαρά θα φτερουγάν απάνω του κι οι αγγέλοι».