«Ένα σου λείπει»

Γεμάτος χαρά, πλησιάζει Τον Διδάσκαλο. Είναι νέος, έχει σχέδια για τη ζωή του, επιθυμεί να μάθει με ποιο τρόπο θα κερδίσει την αιώνια ευτυχία. Ο Κύριος, βλέπει την ειλικρινή του διάθεση, εκτιμά τον ζήλο του, γι' αυτό και του θυμίζει μερικές από τις εντολές του Μωσαϊκού νόμου: «Να ζεις ηθικά, να μη φονεύσεις, να μην κλέψεις, να μην ψευδομαρτυρήσεις, να τιμάς τον πατέρα σου και την μητέρα σου..».

Ο νέος άκουγε με προσοχή. Τα μάτια του άστραψαν από ικανοποίηση. «Μα όλα αυτά, από παιδί που ήμουν, τα εφαρμόζω», απαντά. Κι όντως. Τηρούσε τις εντολές. Αναζητούσε όμως κάτι παραπάνω. Να γίνει πιο καλός.

«Τότε ένα ακόμη σου λείπει: Nα μοιράσεις τα υπάρχοντά σου στους φτωχούς και να μ' ακολουθήσεις», του λέει ο Χριστός.

Πως ξαφνικά σκοτείνιασε η όψη του νέου! Το βλέμμα του θόλωσε, σκυθρώπιασε το πρόσωπό του. Καλά όλα τ' άλλα. Μα τούτο το τελευταίο είναι ασήκωτο! Ν' απαρνηθεί όλα του τα πλούτη; Είχε τόσα πολλά! Βαρύς ο λόγος, βαριά η προσταγή. Δεν την αντέχει. Φεύγει.

Είμαι βέβαιος πως όλοι ζηλέψαμε αρχικά τον νέο του αυριανού Ευαγγελίου, γιατί από μικρός αγωνιζόταν να βρίσκεται στον δρόμο Του Θεού. Γιατί πλησίασε Τον Κύριο, να τον ρωτήσει, να τον συμβουλευτεί. Κι έτσι όπως ξεκίνησε καλά, περιμέναμε ν' υπακούσει και στην καινούργια εντολή. Μα τι κρίμα! Σ' αυτήν παράκουσε κι έτσι έχασε την στενή και ανεκτίμητη επικοινωνία και συντροφιά που θα είχε με Τον Θεάνθρωπο Κύριο.

Μήπως πολλές φορές κι εμείς δεν κινδυνεύουμε να πάθουμε το ίδιο; Λίγο να μην προσέξουμε μια κακή συνήθεια, αυτή θεριεύει μέσα μας και γίνεται ελάττωμα. Πόσες φορές ακούμε: «Δεν βαριέσαι! Καλά να προσέξεις την κλοπή. Την απάτη. Την ανηθική ζωή. Μα χάθηκε ο κόσμος να πεις κι ένα ψεματάκι;». Κι αυτό το ψεματάκι, σιγά-σιγά, όσο επαναλαμβάνεται, γίνεται συνήθεια, γίνεται πάθος. Και βλέπουμε ακόμη τη μικροφιλοδοξία, που εκδηλώνεται στην αρχή στο σχολείο, για απλά πράγματα, αργότερα στην παρέα, ακόμη πιο μετά στην δουλειά και σ' άλλους τομείς της κοινωνικής ζωής, να γίνεται σ' όποιον δεν προσέξει, εγωϊσμός θεριό! Τώρα όπου «ψεματάκι» και «μικροφιλοδοξία», βάλτε εσείς ό,τι θεωρείτε ελάσσονος σημασίας.

Όσο αφήνουμε μέσα στην ψυχή μας αγκάθια να ριζώνουν βαθιά και δεν τ' απομακρύνουμε από την αρχή, δεν θα καταφέρουμε ποτέ ν' απολαύσουμε μία ζωή ελεύθερη και δημιουργική. Όσο διατηρούμε την ψυχή μας αδέσμευτη από κάθε ελάττωμα, τότε αυτή θα 'ναι σε κάθε της βήμα έτοιμη ν' ακούει την ουράνια προσταγή. Κι έτσι θα ζει πάντοτε, μέσα σε χαρούμενους κόσμους.

Να έχετε όλες και όλοι μία υπέροχη Κυριακή!