O Πρωτόκλητος

Κάποιον περαστικό δείχνει ο μεγάλος ασκητής της ερήμου, ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος: «Ίδε ο Αμνός Του Θεού», ακούγεται συγκινημένη η φωνή του. Ο νεαρός Ανδρέας, φλογερός μαθητής του Προδρόμου, κοιτάζει τον άγνωστο. Στ' αντίκρυσμά του, ζωντανεύουν όλες οι προφητείες για τον αναμενόμενο Μεσσία. Η καρδιά του σκιρτά. Τρέχει κοντά του, μαζί με τον φίλο του τον Ιωάννη.

«Κύριε, που μένεις;», Τον ρωτούν. «Έρχεσθε και ίδετε», τους απαντά Εκείνος. Τον ακολούθησαν κι έμειναν κοντά του την ημέρα εκείνη. Τι άκουσαν, τι είδαν, στις αλησμόνητες εκείνες ώρες που έμειναν συντροφιά με Τον Κύριο!

Η καρδιά του Ανδρέα έχει πυρποληθεί. Τρέχει σπίτι του. Βρίσκει τον μεγαλύτερο αδελφό του, τον Σίμωνα. Τον Πέτρο. «Ευρήκαμεν Τον Μεσσία», του λέει ενθουσιασμένος. Τον παρακινεί και τον παίρνει μαζί του. Τον φέρνει κι αυτόν κοντά στον Ιησού. Θέλει και ο αδελφός του να Τον γνωρίσει, να έχει προσωπική πείρα κι εκείνος της ανέκφραστης καλοσύνης Του. Να γευτεί ό,τι ο ίδιος δοκίμασε στην δική του ψυχή.

Λίγο αργότερα, στην γαλήνια λίμνη της Γεννησαρέτ, «δεύτε οπίσω μου και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων», θα πει στα δύο αδέλφια, ψαράδες στο επάγγελμα αμφότεροι, ο Θεάνθρωπος. Είναι η στιγμή που γίνεται η μεγάλη κλήση. Και τότε εκείνοι: «ευθέως αφέντες τα δίκτυα ηκολούθησαν Αυτώ». Κανείς δισταγμός δεν μπόρεσε να γίνει εμπόδιο στην μεγάλη τους απόφαση.

Ο πρώτος ανάμεσα στους πρώτους, ο Ανδρέας, επιλέχθηκε για να γίνει ψαράς ψυχών. Η Βιθυνία, ο Εύξεινος Πόντος, η Θράκη, η Μακεδονία, η Ήπειρος και η Αχαΐα, θα γνωρίσουν τον ακούραστο εργάτη του Ευαγγελίου. Χιλιάδες ψυχές αγκιστρώνονται στο σωτήριο δίχτυ του, που το τραβά για λογαριασμό Του Θεού ο Πρωτόκλητος. Τις ψαρεύει από τα βαθιά και ανήλια νερά που βρίσκονταν. Ο Απόστολος Ανδρέας, διαλύει, όπως ο ήλιος διαλύει τα σκότη και την ομίχλη, τις πλάνες και τις δεισιδαιμονίες που βασάνιζαν τον αρχαίο κόσμο.

Πόσοι και πόσοι δεν περίμεναν, χωρίς να το ξέρουν και πόσοι θα ευλογούν τον ερχομό του στις προαναφερόμενες πόλεις, στους αιώνες των αιώνων!

Στην Πάτρα, θεραπεύει τον Λέσβιο και τον κάνει θερμό υποστηρικτή Του Χριστού και μαθητή του. Θεραπεύει την Μαξιμίλλα, γυναίκα του νέου ανθυπάτου Αιγιάτη και την κάνει Χριστιανή, καθώς και τον αδελφό του Στρατοκλή.

Ο Αιγιάτης, αν και είδε την θαυμαστή σωτηρία της γυναίκας του και του αδελφού του, καταδιώκει τον ευεργέτη τους. Ως άλλος Ηρώδης, διατάσσει να συλληφθεί ο Απόστολος και να φυλακιστεί. Ο Άγιος Ανδρέας, παρά τις απειλές του Αιγιάτη, αρνήθηκε να θυσιάσει στα είδωλα κι έτσι, σε ηλικία 80 ετών, θα βρει μαρτυρικό θάνατο, ύστερα από μια ζωή πολύκαρπη και φωτεινή.

Είκοσι κι ένας αιώνες πέρασαν από τότε που ήρθες Άγιε Απόστολε Του Θεού, απ' την Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας, στην Ελλάδα. Εκεί άρχισες, εδώ τελείωσες! Εκεί άφησες πλοία, δίχτυα, εδώ κέρδισες ουρανό και γη. Δεν σε ξεχνά αυτή η χώρα και ειδικά η Πάτρα! Εσύ θα είσαι ο παντοτεινός μας ψαράς, που θα μας οδηγεί στον Θεό.

Να περνάς από την αγαπημένη χώρα σου την Ελλάδα, αόρατα, απαλά, σαν ζέφυρος, σαν αύρα, σαν χάδι κι όταν παραστρατούμε και βρισκόμαστε στα σκοτάδια των δικών μας καιρών, να ρίχνεις από τον ουρανό τα χρυσά και αιώνια δίχτυα σου και να μας συλλαμβάνεις και να μας οδηγείς στον Σωτήρα, σαν λογικά, δικά σου ψάρια, σαν δικός μας, παντοτεινός ψαράς, αμήν!

Χρόνια πολλά και Αγιοσκέπαστα στην Πάτρα, αλλά και σε κάθε εορτάζουσα και σε κάθε εορτάζοντα, σε κάθε συνώνυμη και σε κάθε συνώνυμο του Πρωτοκλήτου!