Oσία Μακρίνα: Η πειστική μαρτυρία πως «για όσους αγαπούν Τον Θεό όλα συνεργούν στο καλό τους»


Η Αγία που εορτάζουμε αύριο, ήταν η πρωτότοκη κόρη της αρχοντικής οικογένειας του Βασιλείου και της Εμμέλειας, με τα εννέα παιδιά, εκ των οποίων τα έξι κοσμούν το αγιολόγιο της Εκκλησίας μας.

Ήταν ένα κορίτσι με ωραία μορφή κι ακόμη ωραιότερη ψυχή, φροντισμένη μ' επιμέλεια από την Εμμέλεια, την μητέρα της και τη Μακρίνα, τη γιαγιά της, απ' την οποία έλαβε και τ' όνομά της. Οι δύο αυτές γυναίκες, απ' τα πρώτα της παιδικά χρόνια, της δίδαξαν την προσευχή και τη μελέτη του λόγου Του Θεού.

Πολλά τα προσόντα της Μακρίνας: Ήθος, μόρφωση, ομορφιά, πλούτη. Οι καλύτερες οικογένειες της Καισάρειας ήθελαν να την κάνουν νύφη τους. Ο πατέρας της, σύμφωνα με τα έθιμα της εποχής, την αρραβώνιασε με νέο ευγενή κι αξιόλογο. Όταν θα έφτανε σε κατάλληλη ηλικία θα γινόταν ο γάμος. Δεν έγινε όμως ποτέ, γιατί ο Θεός κάλεσε κοντά του τον μνηστήρα της.

Πρώτος ισχυρός σεισμός στη ζωή της μικρής Μακρίνας. Ράγισε η εφηβική καρδιά της. Μα απ’ το ράγισμα μπήκε μέσα της πιο πλούσιο, πιο καθαρό, πιο λαμπρό το θείο φως. Είδε και κατάλαβε τι ο Θεός της ζητούσε μ' αυτό το απρόσμενο, τραγικό γεγονός κι αποφάσισε να το πραγματοποιήσει, ν’ αφιερώσει δηλαδή τον εαυτό της στη λατρεία Του Θεού και στη διακονία των ανθρώπων.

Πρώτη η οικογένειά της γεύεται την πολύπλευρη φροντίδα της. Η Εμμέλεια μπορεί πιά να μοιράζεται μαζί της τις πολλές μέριμνες και τους βαρείς κόπους της. Γράφει ο τρίτος γιός, Άγιος Γρηγόριος Νύσσης, στο βίο της αδελφής του, Οσίας Μακρίνας:

«Η κόρη φρόντιζε το σώμα της μητέρας κι η μητέρα φρουρούσε την ψυχή της κόρης».

Δεν πέρασε λίγος καιρός και νέα ισχυρή δόνηση στα θεμέλια τώρα της οικογένειας. Ο πατέρας τους, Βασίλειος, φεύγει απ' αυτή τη ζωή, όταν η Εμμέλεια έφερε στον κόσμο το ένατο παιδί τους. Αν και 17χρονη τότε η Μακρίνα, γίνεται για το μικρό αδελφό της τα πάντα: «πατέρας, δάσκαλος, παιδαγωγός, μητέρα, σύμβουλος κάθε καλού», όπως και πάλι γράφει ο Άγιος Γρηγόριος. Κι εκείνος, ο μελλοντικός επίσκοπος Σεβαστείας Πέτρος, προόδευε τόσο στην αρετή, ώστε να μη φαίνεται καθόλου κατώτερος απ' τον μεγάλο του αδελφό, τον Μέγα Βασίλειο, στα προτερήματα.

Δέκα χρόνια αργότερα, η μεγάλη αδελφή, θα συντελέσει στο να κερδίσει η Εκκλησία μας, τον Μεγάλο επίσκοπό της, Βασίλειο. Ήταν, όταν εκείνος, πανεπιστήμονας πιά, γύρισε απ' τις σπουδές του στην Αθήνα κι έκανε την πρώτη του παράσταση στα δικαστήρια της Καισάρειας. Η βροχή των επιδοκιμασιών πλημμύριζε την ψυχή του περηφάνεια και τον έκανε να διχάζεται ανάμεσα στη λαμπρή δικηγορική καριέρα και την αφανή διακονία Του Χριστού. Τότε ανήσυχη του μίλησε η Μακρίνα. Τα λόγια της, δε μας είναι γνωστά, γνωστή είναι όμως η λύση που έδωσε στο δίλημμά του ο αδελφός της: Περιφρόνησε την κοσμική προβολή κι αποφάσισε σταθερά ν' αντιχαρίσει τα πολλά χαρίσματά του στην Εκκλησία. Αλλά και στον τραχύ δρόμο, που απ' την απόφαση οδηγεί στη πράξη, ακούραστος συνοδοιπόρος του νεαρού Βασιλείου ήταν η αδελφή του, με την προσευχή, τη συμβουλή, την συμπαράστασή της.

Σε τρία περίπου χρόνια ο πρόωρος κι αιφνίδιος θάνατος θα χτυπήσει και πάλι τη ζωή τους. Στόχος του τώρα ο δεύτερος γιός, 22 ετών, ο αγαπημένος της οικογένειας, ο ασκητής Ναυκράτιος. Η μάνα Εμμέλεια είχε στήριγμα ισχυρό και σ' αυτή τη δοκιμασία την πρώτη της κόρη. Η Μακρίνα, αν και ως άνθρωπος υπέφερε το ίδιο μ' εκείνη, αντιτάσσοντας τη λογική στη συμφορά και τον εαυτό της φύλαξε απρόσβλητο και τη μητέρα της ανέσυρε απ' τον βυθό της λύπης. Εξάλλου η ζωή της, που όλο και προόδευε στην αρετή, δεν άφηνε περιθώριο στη μητέρα να θλίβεται τόσο γι' αυτόν που έφυγε, όσο να χαίρεται για την λαμπρή εξέλιξη που έβλεπαν τα μάτια της.

Η κόρη γίνεται σύμβουλος της μητέρας στη συνεπή χριστιανική ζωή. Τώρα πιά απόλαυσή τους γίνεται η εγκράτεια, δόξα η αφάνεια και πλούτος τους η ελεημοσύνη. Κύριο έργο τους η μελέτη των γραφών και η αδιάλειπτη προσευχή κι η άπαυστη ψαλμωδία. Στο μοναστήρι τους, στα Άννησα, κοντά στον Ίρι ποταμό του Πόντου, η μητέρα, η κόρη κι άλλες μοναχές, ζούσαν ζωή-πορεία ανοδική, με συνοδοιπορία αγγελική. Προορισμός τους, η ουράνια πατρίδα.

Πρώτη έφθασε εκεί η γερόντισσα Εμμέλεια. Η Μακρίνα, θα μείνει για οκτώ ακόμη χρόνια στη γη να καθοδηγεί τις συνασκήτριές της και να συμπαρίσταται με τις θερμές προσευχές της στον ασκητή Επίσκοπο Καισαρείας, αδελφό της. Τον ένατο χρόνο θα παλέψει με τον τελευταίο μεγάλο πόνο της ζωής της: Ο Μέγας Βασίλειος, αφού στα σαρανταεννέα χρόνια του τελειώσει το μεγάλο έργο του κοντά στους ανθρώπους, θ' αναπαυθεί στην αγκαλιά Του Θεού.

Λένε πως για να καθαριστεί το γνήσιο χρυσάφι, δεν περνάει από ένα, αλλά από πολλά χωνευτήρια, ώστε αν κάτι διαφύγει απ' το πρώτο, να ξεχωρίσει στο δεύτερο ή στο τελευταίο, ώστε να καθαριστεί όλη η ακαθαρσία που είναι αναμεμειγμένη με το μέταλλο. Έτσι έγινε και με την Μακρίνα. Μέσα απ' τις πολλές θλίψεις, η ψυχή της βγήκε καθαρό χρυσάφι, πολύτιμο αφιέρωμα στον Βασιλέα Χριστό. Κι Εκείνος δεν άργησε να την πάρει κοντά Του. Εννέα μήνες μετά την εκδημία του Αγίου αδελφού της Βασιλείου, θα τον ακολουθήσει στον τόπο της αιώνιας χαράς.

Κάθε 19η του Ιούλη, η Εκκλησία μας, τιμώντας την Οσία Μακρίνα, φέρνει στη μνήμη μας την πολύπαθη αγωνιστική ζωή της, μία πολύτιμη πειστική μαρτυρία ότι ο πόνος, δεν έρχεται στη ζωή μας για κακό, αφού, όπως διαβάζουμε στην προς Ρωμαίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου: «για όσους αγαπούν Τον Θεό όλα συνεργούν στο καλό τους».

Να έχουμε την ευχή της!

Comments

Popular posts from this blog

Τρείς Ιεράρχες: Απ' τον 4ο στον 21ο αιώνα

Η εντυπωσιακή Ιερά Μονή Παναγίας Σεπετού Ολυμπίας και η σπουδαία της ιστορία

Η ιστορία του ήρωα του Αλβανικού μετώπου και προπάππου μου Ηρακλή Βλάχου