Άνθη, μύρα και δάκρυα

Άνθη, μύρα και δάκρυα. Αυτό είναι η Μεγάλη Παρασκευή. Έτσι την περνούν οι Χριστιανοί. Έτσι τιμούν και λατρεύουν Τον Χριστό. Μ' αυτά είναι φορτωμένος ο Επιτάφιος.

Τα άνθη, δώρα Του Θεού, απ' ευθείας δικά Του, όπως τα έφτιαξε Εκείνος, ο μοναδικός Καλλιτέχνης και Ποιητής, με τ' αρώματα της εκλογής Του, με τα χρώματα της προτίμησής Του. Τα έφτιαξε και τα δώρισε στους ανθρώπους. Να τα βλέπουν, να τα μυρίζουν, να τα χαίρονται, να τ' απολαμβάνουν. Και τώρα την άνοιξη, είναι γεμάτη η γη απ' αυτά. Και οι άνθρωποι, οι άνθρωποι Του Θεού, οι πιστοί Του Εσταυρωμένου, τα προσφέρουν σήμερα στον αδικημένο, στο θανατωμένο Θεό τους. Εκδήλωση πίστης και τιμής, σεβασμού και λατρείας, αγάπης και ευλάβειας. «Τα σα εκ των σων, Σοι προσφέρομεν, κατά πάντα και δια πάντα». Για την κένωση και τη σάρκωση, την αγάπη και την ταπείνωση. Για το Πάθος, για το Σταυρό, το Θάνατο, την Ανάσταση. Σταύρος και Επιτάφιος, Εσταυρωμένος και Ενταφιασμένος, γυμνός και νεκρός ο Κύριος και Θεός, ο Αθάνατος Πλαστουργός, σκεπασμένος με άνθη. Με μοσχομυριστά λουλούδια!

Τα μύρα, ανθρώπινα έργα, ανθρώπινης επινόησης και τέχνης παρασκευάσματα και συνθέσεις. Κατά την προτίμηση του ανθρώπου, του καλού ή του κακού τεχνητή. Φτηνά, ακριβά, πολύτιμα, δυσεύρετα, προσφορά κι αυτά, θυσία και προσφορά, στο Νεκρωθέντα Θεό. Εκφράζουν πάλι την τιμή και το σεβασμό, την ευγνωμοσύνη των ευεργετημένων. Το έκανε η αδελφή του Λαζάρου. Προσφορά πίστεως, λατρείας κι ευγνωμοσύνης, το πολυτιμότερο, το καλύτερο άρωμα και μύρο, μύρο τριακοσίων δηναρίων. Και ο Κύριος το δέχτηκε ως θυσία ζώσα. Και στον ενταφιασμό Του, μύρα έφεραν ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος, μίγμα σμύρνης και αλόης. Και μ' αυτά άλειψαν το νεκρό σώμα Του Θεανθρώπου. Και οι Μυροφόρες, «διαγενομένου του Σαββάτου», με μύρα ξεκίνησαν για τον τάφο. Και τη Μεγάλη Παρασκευή, με μύρα οι Χριστιανοί, αλείφουν τον Εσταυρωμένο και ραίνουν τον Επιτάφιο.

Τα δάκρυα, κυρίως είναι του ανθρώπου. Τα δάκρυα, τ' αστείρευτα θερμά δάκρυα, είναι ο άνθρωπος ο ίδιος, ο καθαυτό, ο εσωτερικός, ολόκληρος ο άνθρωπος. Τα δάκρυα του πιστού, δάκρυα καρδιάς, της καρδιάς που αγαπά, της καρδιάς που πιστεύει, που λατρεύει, που θυσιάζεται, που πεθαίνει για Τον Χριστό, της καρδιάς του πιστού, του λυτρωμένου αμαρτωλού. Τα δάκρυα των πονεμένων, των μετανοούντων. Πώς τα ζητάει, πως τα δέχεται, πως τα ευλογεί, πως τ' αγιάζει τα ματωμένα δάκρυα της καρδιάς του μετανοούντος αμαρτωλού ο Εσταυρωμένος Λυτρωτής! Δάκρυα σαν του Πέτρου πικρά, δάκρυα σαν της «εν πολλαίς αμαρτίαις» θερμά, δάκρυα κατανύξεως και συντριβής, πάνω απ' τα άνθη μας και πάνω από τα μύρα μας ζητάει από εμάς ο δι' ημάς σταυρωθείς. Γιατί τα δάκρυα είναι πίστη. Τα δάκρυα είναι μετάνοια. Τα δάκρυα είναι κάθαρση, είναι ανακαίνιση, είναι εξιλέωση, είναι εξαγιασμός, είναι απολύτρωση. Τα δάκρυα είναι έκφραση πόνου και οδύνης και ταλαιπωρίας, όταν μάλιστα συνοδεύονται μ' αποφασιστικό αγώνα ανόρθωσης και ψυχικής αλλαγής, είναι συμμετοχή και κοινωνία, μέθεξις πραγματική και ουσιαστική στο Πάθος Του Κυρίου. Τα δάκρυα είναι το πονεμένο και έντονο «ήμαρτον» του ασώτου, το «ιλάσθητι μοι» του τελώνη, «το άνες, άφες, συγχώρησον τας ανομίας μου» του ενόχου, το «ελέησόν με ο Θεός» του Δαυίδ, το άφωνο «συγχώρησον» της πόρνης, το συγκλονιστικό δράμα του Πέτρου, το «μνήσθητί μου Κύριε όταν έλθεις εν τη βασιλεία Σου» του σταυρωμένου ληστή. Τα θερμά της πίστης και της μετάνοιας δάκρυα, είναι η μεγαλύτερη προσφορά και θυσία του πιστού προς Τον Χριστό, κατά τη μεγάλη μέρα της Αγίας Του θυσίας, τη Μεγάλη Παρασκευή.

Γι' αυτό κι εμείς απόψε, ας ράνουμε με άνθη τον Επιτάφιο, ας αλείψουμε με μύρα τα πόδια Του Λυτρωτή μας! Αλλά πάνω και πρώτα απ' όλα, ας λούσουμε το πανάχραντο Σώμα Του με τα δάκρυα μας! Δάκρυα μετανοίας, πίστης και θερμής λατρείας! Πόνος στον πόνο Του, αγάπη στην αγάπη Του, αίμα στο αίμα Του. Αυτά τα δάκρυα της απαρνήσεως του αμαρτωλού βίου, αυτή η αγία και ζώσα θυσία, είναι πάνω κι από άνθη κι από μύρα κι από λαμπάδες κι από θυμιάματα κι από καντήλια. Είναι χαρά Του και χαρά μας, δόξα Του και δόξα μας, λατρεία μας και ευλογία Του, Ανάσταση και Ζωή μας!

Ναι αυτά, τα θερμά δάκρυα μας! Μ' αυτά μετέχει στο Πάθος Του Λυτρωτή ο Χριστιανός. Και τότε θυσιάζεται για Τον Σωτήρα και προσφέρει στον Εσταυρωμένο δάκρυα και πάθη, κλαυθμούς και αμαρτίες, μετάνοια και ανόρθωση, για να πάρει πίσω Σωτηρία. Την αιώνια και ένδοξη σωτηρία της ψυχής του!

Καλή Ανάσταση αδέλφια μου!