Γιατί πρέπει να θυμόμαστε την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως
567 χρό νια πέρ ασαν από την αποφράδα εκείνη ημέρα της 29ης Μαϊου 1453. Τότε που ακούστηκε η κραυ γή «Εάλω η Πόλις» και η Βασιλεύουσα, η Πόλη των Αγίων, των Αυτοκρατόρων και των θρύλων, πέρασε υπό την κ ατοχή του Οθωμ ανού δυνάστη. Ετσι άρχισε η Τουρκοκρ ατία. Το Γ ένος επιβίωσε, αλλά η Κωνσταντινούπολη και η Αγιά Σοφιά, παραμένουν σε ξένα χέρια. Και το γεγονός αυτό, γίνεται συχνά αφορμή για προκληθούμε. Όπως συμβαίνει και σήμερα. Παρά ταύτα, αυτή τη μέρα, τιμούμε τους πεσόντες κατά την πολιορκία και κατά την Άλωση, διαβάζουμε τους θρήνους και τους θρύλους, συγκινούμαστε και διδασκόμαστε. Διότι αυτή είναι η αξία της ιστορικής μνήμης. Να αποτελεί μάθημα ες αεί για τις νεώτερες και τις απερχόμενες γενιές. Πρέπει να θυμόμαστε την Άλωση για να αποτίουμε ένα διαρκή και μεγάλο φόρο τιμής στο Βυζαντινό κράτος, την Ρωμανία όπως την αναφέρουν τα κείμενα της εποχής, το εκχριστιανισθέν Ρωμαϊκό κράτος του Ελληνικού Έθνους, όπως το χαρακτηρίζει ο νεώτερος βυζαντινολόγος Διονύσιος Ζακυνθηνός. Η Βυ