π. Αυγουστίνος Βλάχος - Fr. Augustine Vlachos

Αγία και Μεγάλη . Έτσι χαρακτηρίζεται η περίοδος στης οποίας το κατώφλι βρισκόμαστε. Γιατί και μέγαλη σ' έκταση είναι, αφού είναι η μεγαλύτερη περίοδος νηστείας αλλά και αγιότητα μας δίνει την ευκαιρία να καλλιεργήσουμε κατά τη διάρκειά της. Ποιο είναι όμως το βαθύτερο νόημα αυτής της πραγματικά ευλογημένης περιόδου; Είναι η πνευματική κάθαρση που μας εξασφαλίζει την απαραίτητη προϋπόθεση να γίνουμε μέτοχοι της λύτρωσης που έρχεται να φέρει ο Χριστός στον κόσμο. Είναι η νέκρωση του παλιού μας εαυτού, που πρέπει οπωσδήποτε να συντελεστεί για ν' ακολουθήσει η ανάσταση και η νέα ζωή που θα μας χορηγήσει ο Λυτρωτής. Είναι η καλλιέργεια του ευωδιαστού άνθους της μετανοίας και της συντριβής για τις αμαρτίες μας και η θερμή από καρδιάς αναζήτηση του θείου ελέους. Δείτε πως το κατανυκτικότατo Τριώδιο , που δεσπόζει εδώ και τρείς περίπου εβδομάδες στ' αναλόγια των ιερών μας ναών, αποδίδει το βαθύτερο αυτό νόημα σε ύμνους που είναι συγχρόνως και προσευχές: «Στέναξον δάκρυσον, ψυχή επ

Απόψε μετά τον Εσπερινό, αλλά και αύριο, Ψυχοσάββατο , μετά τη Θεία Λειτουργία, θ' ακούσουμε τον τόσο ικετευτικό και ενθαρρυντικό ύμνο, τον οποίον ακούμε απ' το στόμα του ιερέα να ψάλλεται σε κάθε επιμνημόσυνη δέηση την οποία αναπέμπουμε υπέρ των κεκοιμημένων προσφιλών μας προσώπων: «Μετά πνευμάτων δικαιών τετελειωμένων τας ψυχάς των δούλων σου, Σώτερ, ανάπαυσον, φυλάττων αυτάς εις την μακαρίαν ζωήν την παρά Σοι, φιλάνθρωπε» . Ο Απόστολος Παύλος πρώτος χρησιμοποιεί τη φράση «μετά πνευμάτων δικαίων» , στην προς Εβραίους επιστολή του . Στην εν λόγω επιστολή, γράφει πως όσες και όσοι πίστεψαν στον Χριστό και αναγεννήθηκαν απ' Αυτόν, έγιναν πολίτες της ουράνιας βασιλείας και «εκκλησίας πρωτοτόκων εν ουρανοίς απογεγραμμένων... και πνεύμασι δικαίων τετελειωμένων» . Των προνομιούχων δηλαδή ανθρώπων, οι οποίοι υιοθετήθηκαν από Τον Χριστό και μέσα από τους πνευματικούς αγώνες που έκαναν, πέτυχαν, τελειοποιήθηκαν, όσο αυτό ήταν δυνατό και τώρα, αποτελούν την θριαμβεύουσα Εκκλησία στο

Πόσοι έχουν προσπαθήσει έως τώρα να δώσουν έναν ορισμό του πραγματικού έρωτα; Ο περίφημος Φρόυντ πίστεψε πως έλυσε το πρόβλημα λέγοντας πως: «ο έρωτας είναι μία φάση του σεξουαλισμού» . Ο ίδιος όμως, στα τέλη της ζωής του, αναγνώρισε ότι «ξέρουμε πραγματικά πολύ λίγα πράγματα για τον έρωτα» . Και οι περισσότεροι σημερινοί ψυχαναλυτές, συμφωνούν με το δεύτερο αυτό συμπέρασμα ενώ αποκρούουν κατηγορηματικά το πρώτο. Κι αν εκατομμύρια ίσως επιστήμονες έχουν ασχοληθεί μέχρι σήμερα με το θέμα, ίσως τον καλύτερο και επιστημονικότερο ορισμό του έρωτα, τον έχει δώσει ένας ποιητής! Πρόκειται για έναν απ' τους βασικούς εκπροσώπους του ρομαντισμού, τον Άγγλο Πέρσι Σέλλεϋ , ο οποίος έχει γράψει πως: «Το βαθύ αυτό και πολύπλοκο συναίσθημα που ονομάζουμε έρωτα, είναι η παγκόσμια δίψα για μια κοινωνία όχι μόνο των αισθήσεων αλλά και του πνεύματος, της φαντασίας, της ευαισθησίας. Η σεξουαλική παρόρμηση απότελει μόνον ένα μέρος, μικρό συχνά, αυτών των αναγκών και χρησιμεύει σαν ένα είδος εξετερικ

Η μορφή του τελώνη της αυριανής ευαγγελικής παραβολής, τόσο συμπαθητική μέσα στην αθλιότητά της, μας διδάσκει μία μεγάλη αρετή: Την ταπεινοφροσύνη . Είν' ακριβώς η αρετή που λείπει από τον άνθρωπο της εποχής μας και τον πολιτισμό του. Ο κόσμος γέμισε απο φαρισαίους που κομπάζουν για τα προτερήματα και επιτεύγματά τους, ενώ οι τελώνες που σκύβουν στοχαστικά το κεφάλι μπροστά στα λάθη τους είναι ελάχιστοι. Αν ψάξουμε ανάμεσά μας, θα βρούμε και στον πιο άσημο, τον πιο φτωχό, τον πιο αμαθή, έναν εγωιστή. Και δεν χρειάζεται να ψάξουμε πολύ, αρκεί να παρακολουθήσουμε τη συμπεριφορά του σ' αυτούς που στέκονται πιο χαμηλά σ' αυτό που ονομάζουμε κοινωνική πυραμίδα. Ο δυνατός είναι συχνά τύραννος για τον αδύναμο. Αλλά ο αδύναμος είναι χειρότερος τύραννος για τον πιο αδύναμο. Ένας καταστηματάρχης κολακεύει τον πελάτη του, όμως φέρεται βάναυσα στον υπάλληλό του. Ο υπάλληλος ταπεινώνεται μπροστά στον προϊστάμενό του αλλά δείχνεται τυραννικός στους υφιστάμενους του. Αυτή η τυραννική κατα

Ανοίγει απ' αύριο το βράδυ, στον Εσπερινό της Κυριακής του Τελώνου και του Φαρισαίου , το Τριώδιο , το λειτουργικό εκείνο δηλαδή βιβλίο, το οποίο για τις υπόλοιπες δέκα εβδομάδες, με τους θεσπέσιους και μοναδικούς ύμνους του, στον αριθμό των ωδών των οποίων χρωστά και τ' όνομά του αλλά και μέσω των παραδειγμάτων που μας προβάλλει, θα μας βοηθήσει να εισέλθουμε σταδιακά και κατανυκτικά στο πνεύμα της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής και μέσα απ' αυτή την ευλογημένη πορεία, η καρδιά μας να προετοιμαστεί κατάλληλα για να βιώσει την Ανάσταση και το Άγιο Πάσχα . Είναι όμως το Τριώδιο απλώς ένα λειτουργικό βιβλίο της Εκκλησίας μας; Όχι, φυσικά. Δεν είναι μόνον αυτό. Είναι μία περιόδος, η οποία περισσότερο από κάθε άλλη εποχή του έτους, έχει τα χαρακτηριστικά της πνευματικής περισσυλογής και της φροντίδας για την ψυχική σωτηρία. Παρόλο που καθημερινά έχουμε καθήκον και υποχρεώση να προσευχόμαστε και να τρέφουμε την ψυχή μας με Τον Λόγο Του Θεού και να μετανοούμε για τα σφάλματά μα

Ο ηλικιωμένος Συμεών, είχε λάβει με τρόπο θαυμαστό υπόσχεση από Τον Θεό, ότι δεν θα έφευγε απ' αυτή τη ζωή προτού δει Τον Μεσσία. Κι όταν έφτασε η ώρα της εκπληρώσεως της υποσχέσεως, τι έβλεπε μπροστά του; Ένα φτωχό βρέφος και δύο απλούς συνοδούς Του. Καμία βασιλική πομπή και συνοδεία. Τίποτα το εντυπωσιακό και μεγαλειώδες. Κι όμως. Ο δίκαιος και ευλαβής πρεσβύτης Συμεών, που ανέμενε με λαχτάρα Τον Λυτρωτή του κόσμου, ούτε αμφιβάλλει, ούτε σκανδαλίζεται. Απλώνει τα γεροντικά, τρεμάμενα χέρια του, ως εκπρόσωπος της γηρασμένης μέσα στις αμαρτίες της ανθρωπότητας και δέχεται στην αγκαλιά του με συγκλονισμό ψυχής Τον Σωτήρα. Γίνεται Θεοδόχος , γίνεται και Προφήτης ! Προσδοκία . Ακριβό δώρο Του Δημιουργού προς το κορυφαίο δημιούργημά Του. Προστασία απ' την απόγνωση, στήριγμα στις δυσκολίες, εφαλτήριο προόδου, παράθυρο στην αιωνιότητα. Προσδοκάς μέσα απ' τον αγώνα της ζωής την επιτυχία, μέσα απ' τις σκληρές δοκιμασίες τη λύτρωση, μέσα απ' το θάνατο την ανάσταση. Ο Συμεών