π. Αυγουστίνος Βλάχος - Fr. Augustine Vlachos

Όταν ήμουν μικρός, κάθε Δευτέρα πήγαινα με την γιαγιά μου στη λαϊκή αγορά της οδού Αγίας Λαύρας στου Ζωγράφου για τα απαραίτητα ψώνια της εβδομάδος. Μία απ' αυτές τις Δευτέρες, αφηρημένοι και οι δύο, εγώ χαζεύοντας, εκείνη αποροφημένη απ' τη μέριμνα της διαλογής των προϊόντων, παρά τις αυστηρές συστάσεις της να είμαι προσεκτικός, την έχασα! Έπρεπε να ήσασταν από μια μεριά να δείτε το βλέμμα μου! Δυό υγρές, κρυστάλλινες χάντρες, να στρέφονται τριγύρω, με τόση αγωνία, με τόση συνοχή, με τόση ταχύτητα, ηλεκτρισμένες θα έλεγες. Πόσοι και πόσοι άνθρωποι δεν μπήκαν στο βλέμμα μου μπροστά; Μήπως τους είδα; Μήπως τους πρόσεξα; Ούτε σημασία δεν τους έδωσα. Αφού το βλέμμα μου ήταν απασχολημένο στο να ψάχνει την γιαγιά μου. Σήμερα Κυριακή του Ζακχαίου, ο νους μου πήγε πίσω, στη δεκαετία του '90, σ' αυτό το περιστατικό. Τα δυό μάτια του Ζακχαίου που αναζητούσαν Τον Χριστό και σ' αυτή την αναζήτηση δεν υπολόγιζαν τίποτ' άλλο, ούτε ποιος κοιτάζει, ούτε τι θα πει ο κόσμος, μου

Δεν ξέρω για εσάς, ο υποφαινόμενος όμως, δεν αντέχει να διαβάσει άλλες ανακοινώσεις άμοιρων ευθυνών για όσα βίωσαν οι πολίτες τις τελευταίες ημέρες. Νομίζω πως ούτε στην ψυχή μας κάνουν καλό, αλλά ούτε και στο νευρικό μας σύστημα. Προτείνω λοιπόν, μιας και αύριο είναι μία πολύ σημαντική εορτή, η εορτή των Τριών Ιεραρχών, να κάνουμε κάτι πιο ωφέλιμο για την ψυχή και το πνεύμα μας: Να σκύψουμε λίγο στα συγγράμματα των τριών αυτών μεγίστων φωστήρων και να πάρουμε λίγα διαμάντια από τον ανεκτίμητο θησαυρό της σοφίας τους. O Mέγας Βασίλειος , απευθυνόμενος στους νέους, τους λέει πως: «Η δύναμη του σώματος ή η ομορφιά ή τα πλούτη ή η προγονική καταγωγή κι άλλα παρόμοια που προσέχει ο κόσμος, είναι πολύ μικρές αξίες, που συχνά οδηγούν σε αδιέξοδο. Απεναντίας, η αρετή, που είναι η αγάπη για τον διπλανό μας, η δύναμη για ν' αντιμετωπίζουμε με υπομονή τις δυσκολίες της ζωής, η αντίσταση στη φωνή του κακού μέσα μας, η σκέψη πως η ζωή αυτή είναι το σχολείο που μας προετοιμάζει για μία μελλοντι

Ο Άγιος του οποίου την μνήμη τιμά σήμερα η Αγία μας Εκκλησία, έχει χαρακτηριστεί εφάμιλλος κατά την πολυμάθεια του Μεγάλου Βασιλείου και κατά την γλυκύτητα και το εύρος του λόγου του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Υπήρξε δεινός ρήτορας, σοφός διδάσκαλος, ακατάσχετος διώκτης των αιρέσεων, φωτεινός λύχνος μέσα στην έρημο, λύχνος που φώτιζε τους νοερούς οφθαλμούς των πιστών, αλλά ταυτόχρονα ταπεινός και πράος όσο λίγοι. Ο λόγος, φυσικά, για τον Όσιο Εφραίμ τον Σύρο. Γεννήθηκε στη Συρία στις αρχές του 4ου μ.Χ. αιώνα. Ενός αιώνος, που ανέδειξε τους σοφότερους ίσως διδασκάλους του Χριστιανισμού. Από πολύ νεαρή ηλικία, ξεχωρίσε από τα άλλα παιδιά κι αυτό διότι εκ Θεού, αγάπησε την μοναχική πολιτεία και την μελέτη του Θείου Λόγου. Όταν οι συνομήλικοί του έπαιζαν και διασκέδαζαν, εκείνος μελετούσε τις Γραφές και αισθανόταν τόση γλυκύτητα και πληρότητα σ' αυτή του την ασχολία που δεν ζητούσε κάτι άλλο. Έτσι, κατόρθωσε πολλές αρετές όπως νηστεία, αγρυπνία, ακτημοσύνη, χρηστότητα. Η αρετή όμως

«Ελπίδα» .. Πως μπορεί ένα τέτοιο ουσιαστικό, να συνδεθεί με μία σφοδρή κακοκαιρία; Ίσως γιατί μόνο μέσα στην παγωνιά του χειμώνα ετοιμάζεται αθέατα η καρποφορία της άνοιξης. Κι αν η φύση έχει ανάγκη τον χειμώνα για ν' αποδώσει καρπούς την άνοιξη, έτσι κι ο άνθρωπος, μέσα απ' τον δριμύ χειμώνα που επικρατεί στην κοινωνία μας τούτες τις ημέρες, αν πραγματικά το θελήσει ο ίδιος, μπορεί ν' απολαύσει καρπούς εύχυμους, πνευματικούς. Κι αυτό γιατί ο δριμύς χειμώνας της ανομίας και της αποστασίας, εξαναγκάζει όλους εκείνους που αποζητούν Τον Χριστό, στην μετά πόνου και πόθου αναζήτησή Του. Κι όσο η πηχτή ανομία που καλύπτει την επικαιρότητα των ημερών, αποδιώχνει το πρόσωπό Του απ' τον μικρόκοσμο της γης, τόσο η ψυχή βοά προς Εκείνον. Όσο επικάθεται στη γη, δυσώδης η αιθάλη της αποστασίας, τόσο πιο ευώδες ανεβαίνει το θυμίαμα των ζητούντων Τον Κύριο. Κι αγκιστρώνεται γερά κάθε φιλόθεος ψυχή στην εργασία του θελήματός Του. Και προσφέρει τον κόπο της αδιάκοπο και συνεχή την πρόσ

Ταλαιπωρημένοι απ' την αρρώστια και τους πόνους, μα προ πάντων κουρασμένοι απ' την απονιά και την εγκατάλειψη, δέκα άνδρες, συναντούν κάποια ημέρα μπροστά τους Τον Χριστό. Φοβισμένοι Του φωνάζουν από μακριά. Δεν τολμούν να Τον πλησιάσουν. Είναι λεπροί κι ο νόμος τους απαγόρευε να πάνε κοντά σε άλλους ανθρώπους. Έχουν ακούσει για τα θαύματά Του. Μες στην ψυχή τους, μια ακτίνα ελπίδας μπαίνει δειλά-δειλά και την φωτίζει, της δίνει κουράγιο. Να Του ζητήσουν, λοιπόν, την μεγάλη χάρη; «Ιησού, Κύριε, ελέησε κι εμάς, θεράπευσέ μας» , φωνάζουν κι οι δέκα μαζί, μ' όση δύναμη τους είχε απομείνει. Κι ο στοργικός Κύριος τους σπλαγχνίστηκε και αποφάσισε να τους θεραπεύσει. Τους στέλνει λοιπόν στους ιερείς, για να επιβεβαιώσουν εκείνοι τη θεραπεία κι έτσι να μπορούν πια να γυρίσουν ελεύθεροι στα σπίτια τους. Οι δέκα λεπροί του αυριανού ευαγγελίου, πειθαρχώντας στην εντολή Του Κυρίου, πάνε να βρούνε τους ιερείς. Στο δρόμο όμως τι βλέπουν, τι θαύμα, έγιναν κιόλας καλά! Ο νους τους δεν το

Μία μεγάλη, ευλογημένη και τόσο σημαντική για το ανθρώπινο γένος στιγμή, μας παρουσιάζει το ευαγγέλιο της αυριανής ημέρας. Μια στιγμή, που αιώνες κι αιώνες περίμενε ο λαός «ο καθήμενος εν σκότει» . Ο Παντοδύναμος Θεός, ανάμεσα στους ανθρώπους. Μοναδικός Δάσκαλος, που όμοιόν Του δεν είχαν ξαναδεί και ξανακούσει. Ολόγυρά Του λαός πολύς. Μεγάλοι, μικροί, άνδρες, γυναίκες, παιδιά. Τα μάτια τους είναι καρφωμένα στην Αγία Μορφή Του. Τι άραγε θα τους πει; Κι ο Κύριος αρχίζει: «Μετανοείτε» . Αυτή ήταν η πρώτη λέξη που βγήκε από τα χείλη Του. Λέξη, που κρύβει μέσα της βαθύ νόημα. Τώρα που έφτασε η Βασιλεία Του Θεού στη γη, τώρα που ο Θεός Πατέρας έστειλε εδώ Τον Υιό Του να φανερώσει το θέλημά Του και να συμφιλιώσει τους ανθρώπους μαζί Του, τώρα ειναι ο κατάλληλος καιρός για να μετανοήσουν. Ν' αλλάξουν πορεία ζωής. Να ξεχάσουν τους αμαρτωλούς δρόμους, τις κακές πράξεις. Να λυπηθούν για όσα άσχημα έχουν σκεφτεί κι έχουν επιθυμήσει. Τώρα, πρέπει να μετανιώσουν αληθινά για τα σφάλματά τους. Να

Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, είναι ο μοναδικός προφήτης που προφητεύθηκε από άλλους προγενέστερους προφήτες. Συγκεκριμένα στον προφήτη Μαλαχία διαβάζουμε γι’ αυτόν: «Εγώ, ο Θεος, θα αποστείλω τον αγγελιοφόρο μου πριν από Σένα (απευθύνεται στον Υιό Του, τον Μεσσία Χριστό) για να προετοιμάσει το δρόμο, απ' τον οποίο θα περάσεις για να έρθεις στους ανθρώπους ως Σωτήρας και Λυτρωτής» . Και ο προφήτης Ησαΐας, σα ν' ακούει το κήρυγμα του Ιωάννου 800 χρόνια πρίν, λέει: «Μιά φωνή μες στην έρημο ακούγεται: Ετοιμάστε το δρόμο Του Κυρίου. Κάντε ίσιες και ομαλές τις διαβάσεις από τις οποίες θα περάσει» . Τέτοιο ήταν το κήρυγμα του Προδρόμου. Στην έρημο του Ιορδάνη ποταμού όπου βρισκόταν ο ίδιος, καλούσε τον κόσμο να καθαρίσουν με τη μετάνοια το εσωτερικό τους για να δεχθούν Τον Χριστό που σε λίγο θα εμφανιζόταν. Και η ανταπόκριση του κόσμου ήταν εκπληκτική. Όλοι οι κάτοικοι της Ιουδαίας και των Ιεροσολύμων πήγαιναν κοντά του και βαπτίζονταν στον ποταμό, ενώ συγχρόνως εξομολογούνταν δημόσι

Σίγησαν τα παφλάζοντα νερά του Ιορδάνη κι ανέκοψαν την ροή τους. Τα νυσταγμένα κάτω από τα χλοερά φυλλώματα της όχθης πουλιά τέντωσαν τις φτερούγες τους και λάλησαν με χαρά. Τα λυγερά καλάμια έσκυψαν τις κορυφές τους. Η ποταμίσια αύρα έπνευσε δροσερά, όταν ο Βαπτιστής, αισθανόμενος ρίγη συγκινήσεως να διατρέχουν το μαραμένο από την άσκηση κορμί του, βάπτιζε με νερό Τον Δομήτορα του κόσμου. Και αναδύθηκε από τα ύδατα ασπιλώτατος, ο Μόνος Άσπιλος και προσμαρτυρήθηκε από Τον Πατέρα κι έλαμψε από τις ακτίνες Του Αγίου Πνεύματος. Ολοζώντανα τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος. Ο Υιός και Λόγος Του Θεού βαπτίζεται σωματικώς μέσα στα νερά του Ιορδάνου. Το Άγιο Πνεύμα «εν είδει περιστεράς» κατεβαίνει από τους ουρανούς μέσα σε δέσμες φωτός, φτερουγίζει γύρω Του και κάθεται πάνω από το κεφάλι Του. Ο Θεός Πατήρ, με βροντές-φθόγγους, βεβαιώνει τη θεότητα Του Λόγου από τα ύψη των ουρανών: «Ούτος εστιν ο υιός μου ο αγαπητός, εν ω ευδόκησα» . Oλοφάνερο το δόγμα της Αγίας Τριάδος. Κάθε χρόνο, την ημέρα

Ο εορτολογικός κύκλος της Εκκλησίας μας, μοιάζει μ' έναν απέραντο, θαυμάσιο κήπο, γεμάτο με ποικιλόμορφα άνθη. Σε κάθε γιορτινή ημέρα, η Εκκλησία μας, παίρνει από τον ωραίο της ανθώνα, ένα ωραίο άνθος και μας το παρουσιάζει. Μας καλεί να δούμε την ωραιότητά του, να θαυμάσουμε το χρώμα του και ν' απολαύσουμε το άρωμά του. Σήμερα, 1η Ιανουαρίου, μας παρουσιάζει η Μητέρα Εκκλησία, ένα από τα πιο μυρίπνοα άνθη της, τον Μέγα Βασίλειο . Ένα βλάστημα της Θείας Σοφίας. Ο Μέγας Βασίλειος, γεννήθηκε στην Καισαρεία της Καππαδοκίας κι ήταν γόνος εύπορης και μορφωμένης οικογενείας. Τα πρώτα γράμματα, τα διδάχτηκε από τον πατέρα του. Κατόπιν σπούδασε στην Κωνσταντινούπολη και στις φιλοσοφικές σχολές των Αθηνών. Όταν επανήλθε στην πατρίδα του, το 355, άρχισε την διακονία του στην Αληθινή Πίστη. Έγινε σπουδαίος κήρυκας του ελληνοχριστιανικού πνεύματος. Αφού περιηγήθηκε στην Συρία, στην Παλαιστίνη και στην Μεσοποταμία, διένειμε τη μεγάλη του περιουσία στους φτωχούς κι αποσύρθηκε για να ασκητεύ