π. Αυγουστίνος Βλάχος - Fr. Augustine Vlachos

Η τελευταία ημέρα του Ιουνίου, είναι αφιερωμένη στη μνήμη δώδεκα προνομιούχων ανθρώπων. Των δώδεκα εκείνων ανθρώπων, που έγιναν οι πρωτεργάτες του πνευματικού πολιτισμού Δύσεως και Ανατολής. Πρόκειται για εκείνους που τους έγινε η εξαιρετική τιμή να παρακολουθούν από κοντά, επί τρία ολόκληρα χρόνια, μέρα - νύχτα, την εκπληκτική ζωή και τ' αναρίθμητα θαύματα Του Θεανθρώπου. Για τους Αγίους μαθητές και Αποστόλους Του Χριστού, που είχαν το προνόμιο να διαλεχθούν και να γίνουν συνοδοιπόροι Του και συνεχιστές του κοσμοσωτηρίου έργου Του. Τόμοι ολόκληροι έχουν γραφτεί προς τιμήν τους και ύμνοι υπέροχοι έχουν συντεθεί για την εξύμνησή τους. Οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, συχνότατα αναφέρονται στους αλιείς εκείνους της Γαλιλαίας, που με τη Χάρη Του Αγίου Πνεύματος, έγιναν πάνσοφοι και ρίχτηκαν με ενθουσιασμό στο έργο της διαδόσεως του Ευαγγελίου και της σωτηρίας της Οικουμένης. Κι ενώ δεν είχαν κανένα σπουδαίο κάτα κόσμον προσόν, είλκυσαν στο Φως της Αλήθειας τον κόσμο κι αναμόρφωσαν

Έφτασε η μέρα που τιμάται ο φυτευτής! Ποιος είναι ο φυτευτής; Μα ποιος άλλος παρά ο «πρώτος μετά τον Ένα» , ο αεικίνητος και ακαταπόνητος, ο Μέγας Απόστολος των Εθνών, ο Παύλος; Και γιατί τον αποκαλώ φυτευτή; Ο ίδιος χρησιμοποιεί για τον εαυτό του το όνομα αυτό. Στην πρώτη προς Κορινθίους Επιστολή του: «Εγώ εφύτευσα, Απόλλως επότισεν, αλλ' ο Θεός ηύξανεν» . Δηλαδή: «Eγώ φύτεψα, ο Aπολλώς πότισε, μα την αύξηση την πραγματοποιούσε ο Θεός» . Για ν' αξιολογήσει αμέσως μετά το έργο του με τις εξής φράσεις: «Ώστε ούτε ο φυτεύων εστί τι, ούτε ο ποτίζων, αλλ' ο αυξάνων Θεός» . Δηλαδή: «Eπομένως, ούτε αυτός που φυτεύει είναι κάτι ούτε αυτός που ποτίζει, αλλά ο Θεός που δίνει την αύξηση» . Κι αν εκείνος, με τη βαθιά του ταπείνωση, έβλεπε τόσο ασήμαντη την προσφορά του στο έργο της διαδόσεως και επικρατήσεως της Αλήθειας, όλος ο Χριστιανικός κόσμος του αναγνωρίζει την σημαντική συμβολή του στο να οδηγηθεί από το σκότος στο Φως και ν' απολαύσει τις ιδιαίτερες ευλογίες Του Θεού. «Ε

Η πολλή κουβέντα που γίνεται τελευταία περι θαυμάτων στην ελληνική κοινωνία κι αν αυτά όντως συμβαίνουν, η οποία παρεμπιπτόντως θεωρώ πως καλώς ξεκίνησε από συγκεκριμένο Μητροπολίτη, για συγκεκριμένους και πολύ σοβαρούς λόγους, με τους οποίους όμως και δεν θα ήθελα αλλά δεν είμαι και αρμόδιος ν' ασχοληθώ, υπήρξε η αφορμή για να κάνω κάποιες βαθύτερες σκέψεις, μία διαφορετική προσέγγιση πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα και ευχαριστώ Τον Θεό που άνοιξε μία πόρτα στην ψυχή μου, για να ελαφροζυγώσει το θαύμα και να μεταμορφώσει τη λογική σε λυρική φαντασία. Το θαύμα, στα δικά μου τα μάτια, είν' ένα παιδί. Έχει καθάριο πρόσωπο, ολόφωτα μάτια, πλούσια κόμη κι αστραφτερή. Έχει την ευκινησία του ζαρκαδιού. Τη φωνή του κότσυφα στο δάσος του όρθρου. Την ευγένεια και τη χάρη μερικών πλασμάτων που, δυστυχώς, έχουν πάψει πια να υπάρχουν. Το θαύμα είναι μια αντιφεγγιά από Παράδεισο, μια πολύ εύθραυστη παρουσία και πρέπει πολύ να προσέχεις καθώς την αγγίζεις. Η μάνα του είναι η Πίστη. Το είπε, πο

H αυριανή ευαγγελική περικοπή, μας παρουσιάζει το προοίμιο του διδασκαλικού έργου Του Χριστού στη γη: Tη στιγμή της προσκλήσεως των πρώτων μαθητών Του . Τους καλεί για να τους αναδείξει αρχικά μαθητές Του, αργότερα Αποστόλους και συνεργούς Του στο έργο της σωτηρίας των ανθρώπων. «Περιπατών παρά τη θάλασσα της Γαλιλαίας» , κάλεσε τους πρώτους μαθητές Του. Από τότε, σε κάθε γενιά και σε κάθε εποχή, αναδεικνύει τους κήρυκες του θείου λόγου και τους λειτουργούς της Αγίας Του Εκκλησίας, για να συνεχίζουν αυτοί πλέον, με την καθοδήγηση και τη χάρη Του Αγίου Πνεύματος, το σωτήριο Του έργο. Τι τιμή! Τι χάρη Θεού, να γίνεται ο άνθρωπος συνεργός Του Ιησού Χριστού! Ο Ανδρέας και ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης , είναι ο πρώτοι που ακούν το προσκλητήριο του Θείου Διδασκάλου: «Δεύτε οπίσω μου και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων» . Κι όπως θ' ακούσουμε αύριο στο Ευαγγέλιο, οι μεν πρώτοι «αφέντες τα δίχτυα» , οι δε άλλοι «το πλοίον και τον πατέρα αυτών ηκολούθησαν Αυτώ» . Άφησαν το πλοίο και τον πα

Μία ακόμη περίοδος νηστείας ξεκινά από αύριο, η λεγόμενη Νηστεία των Αγίων Αποστόλων . Ονομάζεται έτσι διότι προηγείται των δύο αποστολικών εορτών: Της εορτής των Αγίων Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, 29 Ιουνίου και της Συνάξεως των Δώδεκα Αποστόλων, 30 Ιουνίου . Σύναξη των Αγίων Αποστόλων όταν λέμε, εννοούμε τη συνάθροιση των πιστών για την προσφορά της Θείας Ευχαριστίας προς τιμήν όλων γενικά των Δώδεκα Αποστόλων, τους οποίους τιμά και εορτάζει και ξεχωριστά η Εκκλησία μας. Η χρονική διάρκεια αυτής της περιόδου είναι ακαθόριστη επειδή η έναρξή της εξαρτάται από την κινητή εορτή του Πάσχα. Έτσι είναι δυνατόν να διαρκέσει κατά το παλαιό ημερολόγιο μέχρι και σαράντα δύο ημέρες, αν το Πάσχα συμπέσει στις 22 Μαρτίου. Ενώ κατά το νέο ημερολόγιο που ισχύει σήμερα, δεν υπερβαίνει ποτέ τις τριάντα ημέρες. Μερικές φορές μάλιστα, όταν η Κυριακή των Αγίων Πάντων συμπέσει μέτα τις 27 Ιουνίου, όπως συμβαίνει όταν το Πάσχα εορτάζεται από τις 5 έως τις 8 Μαΐου, τότε δεν έχουμε καθόλου ν

Την αυριανή ημέρα, Κυριακή των Αγίων Πάντων , ολοκληρώνεται η μακρά αυτή και ψυχωφέλιμος διαδρομή, που ξεκινήσαμε τον Φεβρουάριο, την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου . Μία εβδομάδα μετά απ' τον εορτασμό του Αγίου Πνεύματος, η Εκκλησία μας μας παρουσιάζει τα παράγωγά Του, τα πιο όμορφα και ευωδιαστά άνθη της Εκκλησίας: Τους Αγίους μας! Κάθε πραγματικός Χριστιανός που τίμησε ή τιμά Τον Θεό στη ζωή του, ήταν και είναι άγιος. Μεταξύ αυτών μπορεί να συμπεριληφθεί ο καθένας από εμάς. Άσχετο πόσο αμαρτωλό είναι το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε. Ο Απόστολος Παύλος γράφοντας στους Χριστιανούς των διαφόρων εκκλησιών της εποχής του, δεν δίσταζε να τους αποκαλεί άγιους! Ακόμη και τους Εφεσίους. Η Έφεσος, ξέρετε, ήταν μία απ' τις πιο αμαρτωλές πόλεις του τότε κόσμου. Κι όμως στην Έφεσο υπήρχαν άγιοι! Δεν πιστεύω να είχαν κάποιο εξωτερικό γνώρισμα για να αναγνωρίζονται απ' τον κόσμο. Εκείνο που τους διέκρινε ήταν ότι βρίσκονταν «εν Χριστώ Ιησού» . Δηλαδή, με την ειλικρινή τους π

Έχουμε σκεφτεί, άραγε, την σημασία της σημερινής ημέρας; Είναι μία ακόμη αργία; Μία ακόμη ευκαιρία για ανάπαυλα και απόδραση στην εξοχή ή στις παραλίες εν όψει καλοκαιριού; Τι ακριβώς εορτάζουμε σήμερα; Σήμερα τιμούμε και εορτάζουμε Τον Παράγοντα Εκείνον, που είναι πάντα παρών στη ζωή μας, χωρίς να Τον βλέπουμε. Που κυβερνάει τον κόσμο χωρίς να το υποψιαζόμαστε. Που διατηρεί την ισσοροπία των λαών χωρίς να το γνωρίζουμε. Επεμβαίνει στις δύσκολες ώρες και συγκρατεί την ανθρωπότητα από τον αφανισμό. Αλλάζει την πορεία των γεγονότων, όταν αυτά στη σύγκρουσή τους προμηνύουν την καταστροφή. Αμβλύνει τις οξύτητες. Χαλαρώνει την ένταση στις σχέσεις μας. Διασκεδάζει την οποιαδήποτε απειλή. Χαρίζει στον κόσμο το φως. Αναγεννά τη ζωή. Διατηρεί το Σύμπαν. Αυτός ο Παράγοντας, αθέατος και παντοδύναμος, βρίσκεται πάντοτε πίσω από κάθε καθαρή σκέψη. Πίσω από κάθε ωραία έμπνευση. Από κάθε απόφαση μεταστροφής στο καλό. Πίσω από τα απρόοπτα της ιστορίας. Πίσω από πάσα συμφιλίωση. Δένει των ανθρώπων τις

«Πάντα χορηγεί το Πνεύμα το Άγιον, βρύει προφητείας, ιερέας τελειοί, αγραμμάτους σοφίαν εδίδαξεν, αλιείς θεολόγους ανέδειξεν, όλον συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας» , ακούσαμε απόψε, στον Εσπερινό της αυριανής πολύ μεγάλης ημέρας και εορτής, της Κυριακής της Πεντηκοστής , που είναι και η γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας μας, του ζωντανού φορέα του Αγίου Πνεύματος στον κόσμο. Οι εν λόγω στίχοι, ορίζουν κάτι δεδομένο σε μας τους πιστούς ως δωρεά και κληρονομιά αναφαίρετη, ως «Πνεύμα σοφίας τοις ημετέροις διαλογισμοίς, Πνεύμα συνέσεως τη αφροσύνη ημών, Πνεύμα φόβου Του Θεού τοις ημετέροις επισκιάζον έργοις» , όπως θ' ακούσουμε άυριο στην δεύτερη ευχή της γονυκλισίας. Σκεπτόμουν πως, σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε πρίν, η Εκκλησία, δέχεται την μεγάλη κοινωνική πρόκληση, ν' αποδείξει ότι δεν είναι ένα στατικό σχήμα, ότι δεν βρίσκεται έξω απ' τη σύγχρονη ιστορία, αλλά είναι μία ζώσα ιστορική πραγματικότητα. Διότι αυτό το σήμερα, είναι εκείνο, που παρακαλεί και ζητεί από την Εκκλησία, να

Η έβδομη Κυριακή μετά το Πάσχα, είναι αφιερωμένη στους 318 Αγίους Πατέρες της Πρώτης Οικουμενικής Συνόδου . Οι πατέρες αυτοί, στις 20 Μαΐου του 325 μ.Χ. , συγκεντρώθηκαν στη Νίκαια της Μικράς Ασίας, για ν' αντιμετωπίσουν τον φοβερό αιρεσιάρχη Άρειο. Ανάμεσα στους Θεοφόρους εκείνους πατέρες, βρίσκονταν οι πολύ γνωστοί μας Άγιος Νικόλαος Επίσκοπος Μύρων της Λυκίας , Άγιος Σπυρίδωνας Επίσκοπος Τριμυθούντος της Κύπρου , Άγιος Αχίλλειος Επίσκοπος Λαρίσης και ο Μέγας Αθανάσιος , διάκονος τότε ακόμη. Γι' αυτήν την πολύ σημαντική εορτή, καθορίστηκε να διαβάζεται στην ευαγγελική περικοπή της ημέρας, ένα τμήμα της «Αρχιερατικής» , όπως λέγεται, προσευχής Του Κυρίου, την οποία Εκείνος απηύθυνε προς Τον Πατέρα Του αμέσως μετά τον Μυστικό Δείπνο. Αυτή η προσευχή, η τελευταία επίσημη προσευχή πρίν από τη Σεπτή Σταύρωση και την θριαμβική Ανάστασή Του, περιγράφει με πολύ βαθιά και ιερά λόγια το έργο Του. Το μοναδικό και κοσμοσωτήριο έργο, που επετέλεσε ο Κύριος μας πάνω στη γη. Αύριο, στη μνή

Για τελευταία φορά εμφανίζεται ο Κύριος ανάμεσα στους μαθητές Του, αυτούς που αγάπησε πάνω στη γη, με μια τέλεια αγάπη. Τους εμφανίζεται προκειμένου να τους δώσει τις τελευταίες Του οδηγίες, τα στερνά Του παραγγέλματα, τις θεικές Του υποθήκες. Έρχεται ανάμεσά τους χαροποιός, ειρηνοποιός και τους αποστέλλει σ' όλο τον κόσμο για να κηρύξουν το ευαγγέλιο. Να διαδώσουν παντού το χαρμόσυνο μήνυμα της συγχώρησης των αμαρτιών διαμέσου της μετάνοιας και της σωτηρίας του κόσμου με τη δύναμη της απολυτρωτικής θυσίας και του ατίμητου αίματος Του. «Εσείς είστε μάρτυρες όλων όσων έκανα κι έπαθα για τη σωτηρία του κόσμου. Και τώρα, προς το παρόν, μείνετε εδώ στην Ιερουσαλήμ, έως ότου δεχθείτε δύναμη από τον ουρανό» . Αναφερόταν στον Παράκλητο, το Άγιο Πνεύμα , το οποίο επρόκειτο να έρθει σε δέκα μέρες. Αυτά τα λόγια Του ήταν τα τελευταία. Κι έπειτα τους οδήγησε έξω απ' την πόλη, στο όρος των Ελαιών, το αγαπημένο Του μέρος, όπου συνήθιζε και παλαιότερα να πηγαίνει με τους μαθητές Του. Έφτασαν