π. Αυγουστίνος Βλάχος - Fr. Augustine Vlachos

Από παλαιοτάτων χρόνων, στις αρχές Σεπτεμβρίου, άρχιζε στο Λιόπεσι ο «πυρετός του τρυγητού». Πρώτα από όλα καλοτάιζαν τα ζώα για να δυναμώσουν και να αντέξουν την κούραση και την ταλαιπωρία της συγκομιδής. Όλοι οι αγρότες την εποχή εκείνη, με αξιοζήλευτο μεράκι, επιδιόρθωναν τα χάμουρα των ζώων για να μαλακώσουν και να πάρουν μαύρο χρώμα, βάφανε τις σούστες να φαντάζουν και τα κοφίνια να λάμπουν από καθαριότητα. Στην συνέχεια ακολουθούσε το καθάρισμα και το πλύσιμο των βαρελιών, δουλειά λεπτή και δύσκολη, που απαιτούσε ιδιαίτερη προσοχή, διότι από την καθαριότητα του βαρελιού, εξαρτιόταν και η ποιότητα του κρασιού. Όταν τα πάντα ήταν έτοιμα για να αρχίσει πλέον ο τρυγητός, ερχόταν η σειρά του παπά να διαβάσει την ευχή «επί τρυγής αμπέλου» και να ευχηθεί το περίφημο «καλά κρασιά». Ο τρυγητός άρχιζε και σε όλο το Λιόπεσι, από όποιο δρομάκι και αν περνούσες, αισθανόσουν έντονα την γλυκιά μυρωδιά του μούστου. Η μεταφορά των σταφυλιών από το αμπέλι στο πατητήρι του σπι

Στις 29 Αυγούστου , ημέρα μνήμης της αποτομής της κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου , πανηγυρίζει μία από τις ιστορικότερες μονές της Αττικής, η οποία έχουμε την ευλογία και την τιμή να βρίσκεται στον Δήμο μας. Αναφέρομαι φυσικά στην Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Προδρόμου ή «Κυνηγού» Γλυκών Νερών , όπως καθιερώθηκε να ονομάζεται από τους Παιανιείς ή αλλιώς των «Φιλοσόφων» . Όσον αφορά την επωνυμία «Κυνηγός» , κατά τον αγωνιστή του 1821, ιστοριογράφο και μέγα λόγιο του 19ου αιώνα, Διονύσιο Σουρμελή , προέρχεται από το ότι η θέση της Μονής είναι το «κυνηγέσιον μέρος του Υμηττού» . Όμως αυτό είναι ανακριβές, καθόσον σε επιστολή του Μιχαήλ Χωνιάτη , πρώην Μητροπολίτου Αθηνών, αναφέρεται στον Βασίλειο Κυνηγό , ηγούμενο της Μονής ο οποίος πιστεύεται ότι σχετιζόταν με τους φιλοσόφους της Μονής του Φιλοσόφου της Δημητσάνας Αρκαδίας και αναφέρεται σε επιγραφή του 1205, σαν μοναχός φιλόσοφος. Αυτός αφιέρωσε τη Μονή του Υμηττού στον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο κατά μίμηση τη

Είναι αλήθεια πως ο μήνας Αύγουστος χαρακτηρίζεται από τον λαό μας ως ο μήνας της Παναγιάς. Ο Δεκαπενταύγουστος θεωρείται το Πάσχα του καλοκαιριού γιατί θρησκευόμενοι και μη, ευλαβούνται την Παναγία μας και τιμούν με ιδιαίτερη και πηγαία θρησκευτικότητα τη χάρη της. Στην πόλη μας, ετούτη την άγια ημέρα, εορτάζουν δυο ναοί. Ο Ι.Ν. της Κοιμήσεως Θεοτόκου (Παναγίτσα) και ο Ι.Ν. της Παλαιοπαναγιάς. Ο Ι.Ν. της Κοιμήσεως Θεοτόκου στην Παιανία, βρίσκεται νοτιοανατολικά της πόλης στη θέση Παναγία. Είναι Παρεκκλήσιο που ανήκει στην ενορία της Χριστού Γεννήσης. Είναι τρισυπόστατη και οι άλλες δυο υποστάσεις, είναι η Υπαπαντή του Χριστού και ο Άγιος Χαράλαμπος. Επιγραφή που σώζεται πάνω από την Ωραία Πύλη, φανερώνει πως ο ναός χτίστηκε από κάπου κοντά στο 1803. Κτήτορας του φέρεται να είναι ο Ιωάννης Σιδέρης. Από εκείνον παρέλαβε το κτίσμα ο γιος του, Γιώργος ο Χατζής (Χατζηγιώργας), ο οποίος το ανακαίνισε, λίγο μετά την επανάσταση του 182

Το 1955 , η οικογένεια Πιέτρη από την Παιανία , κάνει δωρεά στην Μητρόπολη Αττικής και Μεγαρίδος , οικόπεδο 396 τ.μ., με σκοπό την κατασκευή εκκλησίας στα Γλυκά Νερά . Η δωρεά έγινε ενώπιον του Μητροπολίτη Ιακώβου και των μαρτύρων Ι. Κώτσου (Ιδρυτής και 1ος Πρόεδρος της Κοινότητος Γλυκών Νερών) και Χ. Παπαθανασίου , με μοναδικό σκοπό την ίδρυση εκκλησίας που θα ονομάζεται Mεταμόρφωση Του Σωτήρος . Μετά την δωρεά ο Ι. Κώτσου , αναλαμβάνει όλη τη διαδικασία για την ανέγερση του Ναού. Θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην επισημάνουμε και αναγνωρίσουμε την βοήθεια του Γ. Παναγάκη , γειτονικού οικοπεδούχου και τη μεγάλη του προσφορά. Το έτος 1960 , ο ναός μήκους 11 , πλάτους 6 και ύψους 6 μέτρων, είχε ολοκληρωθεί. Βέβαια οι αγιογραφίες και οι εικόνες τοποθετούντο σιγά-σιγά, με την πάροδο του χρόνου. Η ίδρυση της εκκλησίας, έδωσε στον τόπο καινούργια και εντονότερη κοινωνική ζωή και ομορφιά. Το μικρό αυτό εκκλησάκι (στην πρώτη του μορφή), όχι μόνο τις μεγάλες χριστιανικές εορτέ