π. Αυγουστίνος Βλάχος - Fr. Augustine Vlachos

Παιανία 1940-1941 .  Στρατευμένοι συμμετέχουν στο έπος, από το βαθμό του στρατηγού ( Σταύρος Σπ. Δάβαρης Υποστράτηγος Υγειονομικού ) μέχρι εκείνον του φαντάρου. Επιλοχίες προάγονται και παρασημοφορούνται με αργυρά αριστεία ανδρείας ( Πέτρος Νικολάου ). Κορίτσια καλωσορίζουν τους αγαπημένους τους που μόλις έχουν επιστρέψει από το μέτωπο με ακρωτηριασμένα τα κάτω άκρα και τους παντρεύονται ( Ευαγγελία Θεμ. Κατσιμίχα το γένος Κορρού ). Μετέπειτα, η Παιανία δεν υποδέχτηκε και τόσο.. φιλόξενα το στρατό του Χίτλερ. Ένας κόσμος «τρελός», βρισκόταν στο πόδι, χωρίς να κλείνει μάτι. Οι άνδρες με τσαπιά, κασμάδες κτλπ, έκοβαν την νύχτα τα λάστιχα των οχημάτων των Γερμανών, έριχναν ζάχαρη στα τεπόζιτα, τα τρυπούσαν για να χυθούν τα καύσιμα, έσπαζαν τζάμια και φανάρια, ξεχαρβάλωναν όπλα με μανία και αγαλλίαση μαζί. Ήταν τόση η δολιοφθορά, που οι Γερμανοί δεν φαντάστηκαν πως η καταστροφή αυτή είχε γίνει από χέρια λαού. Πίστεψαν ότι τους είπαν οι χωρικοί στις μετέπειτα ανακρίσεις, όταν γίνον

Στην παραπάνω φωτογραφία, εικονίζεται ο προπάππους μου, Ηρακλής Βλάχος , μαζί με τον μοναχογιό του και παππού μου, Ανέστη Βλάχο . Ο Ηρακλής βλάχος έπεσε ηρωικά στις 19/3/1941 στο Ύψωμα 731, νοτιοδυτικά του χωριού Μπούμπεσι, υπερασπιζόμενος την εδαφική ακεραιότητα και την εθνική ανεξαρτησία της Ελλάδος. Το ραντεβού του με την ιστορία, το είχε προκαθορίσει η τεράστια θελησή του να πολεμήσει για την πατρίδα του. Τ' αδέλφια του ήταν στρατευμένοι και είχε τη δυνατότητα να μη στρατευτεί, καθότι ήταν προστάτης οικογενείας και πατέρας ενος παιδιού 6 ετών, του παππού μου. Δήλωσε εθελοντής και κατετάγη στον Ελληνικό Στρατό. Με την έναρξη του πολέμου, ο στρατός καλούσε στρατευμένους να συγκροτήσουν την ελληνική δύναμη αντίστασης στο μέτωπο. Ο πρόπαππους μου, γιός του Μακεδονομάχου Φιλίππου Βλάχου, συνδέσμου του Παύλου Μελά (αγγελιοφόρος) , με πρόδηλη τη δίψα του να πολεμήσει για την Ελλάδα, εξεδήλωσε αμέσως την επιθυμία να πάει στην πρώτη γραμμή. Αντ' αυτού όμως και λόγω του ό

Αύριο, ημέρα μνήμης του Αγίου Δημητρίου του μυροβλήτου και θαυματουργού , πανηγυρίζει το γραφικό μεταβυζαντινής εποχής ομώνυμο εκκλησάκι στην Παιανία, το οποίο βρίσκεται δίπλα από το Δημοσθένειο Λύκειο, κοντά στην οδό Αναπαύσεως που οδηγεί προς το κοιμητήριο της πόλης. Πρόκειται για ένα όμορφο εκκλησάκι, χτισμένο στην πλαγιά του λόφου, με διαμορφωμένη πρόσβαση, μέσα σε καταπράσινο περιβάλλον, σε χώρο που απετέλεσε το παλιό κοιμητήριο της Παιανίας, από το 1886 έως το 1963 , οπότε και μεταφέρθηκε στη σημερινή του θέση. Το εσωτερικό του μικρό και κατανυκτικό, με τοιχογραφίες και διάκοσμο που αποπνέουν απλότητα και λαϊκότητα. Ο ναός ανήκει στον τύπο του ελευθέρου σταυρού με τρούλλο της μεταβυζαντινής εποχής. Οι διαστάσεις του κεντρικού κλίτους είναι 3.40 x 5.80 μ. περίπου ενώ του πλαϊνού (καθέτου) κλίτους 3.40 x 4.80 μ. περίπου. Ο τρούλλος είναι κυλινδρικός όπως κυλινδρική είναι και η κόγχη του ιερού. Η μορφή της εκκλησίας είναι παρόμοια με άλλα παρεκκλήσια της Παιανίας,