π. Αυγουστίνος Βλάχος - Fr. Augustine Vlachos

Mε τα πρώτα μελτέμια του Αυγούστου, η Ελλάδα ολόκληρη, κάθε δειλινό, στο ταπεινό της λιβανιστήρι, ανάβει το θυμίαμα της πονεμένης ικεσίας προς την παρηγορήτρια Μητέρα Του Θεού, στις παρακλήσεις. Η ελληνική ψυχή, εναποθέτει τον ψυχικό της συντριμμό στην Παναγία, με την ικετευτική κραυγή: «Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου, Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σε καταφεύγομεν, ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν» . Πέραν όμως απ' τη συγκινητική πεποίθηση στην «πρεσβεία θερμή και τείχος απροσμάχητον, ελέους πηγή, του κόσμου καταφύγιον» , που η Ορθοδοξία έχει θησαυρίσει μέσα της για την Παναγία από τα πρώτα βυζαντινά χρόνια, έχει κανείς να σταθεί με άπειρο σεβασμό στο φαινόμενο και να το μελετήσει κι άπο άλλες πλευρές. Καμία μορφή σε ανθρώπινες διαστάσεις (δεν μιλάμε για Τον Θεάνθρωπο Κύριο) δεν συγκεντρώνει σε παγκόσμια κλίμακα με τόση θέρμη την ευλάβεια των ανθρώπων. Η Παναγία είναι η πρώτη στην κλίμακα των αξιών και των Αγίων. Η Εκκλησία μας την ονομάζει: «Τιμιωτέραν των Χερουβείμ κ

Στην αυριανή ευαγγελική περικοπή, Κυριακή Ζ' Ματθαίου, μας παρουσιάζονται δύο τυφλοί, οι οποίοι μας άνοιξαν από τότε τα μάτια, όσον αφορά τον τρόπο που κι εμείς, σήμερα, μπορούμε να καταφεύγουμε στον Χριστό και να επικοινωνούμε μαζί Του. Στο άκουσμα ότι ο Ιησούς βρισκόταν στη χώρα τους, αναθάρρεψαν. Κοινός ο πόνος τους, κοινή κι η κρυφή ελπίδα που γεννήθηκε μέσα τους. Άναψε στη σκοτεινιασμένη καρδιά τους το ελπιδοφόρο της φως. Γλύκανε το φοβερό τους σκοτάδι. Κι έβαλε σε κίνηση το νου και τη σκέψη τους. Η απόφαση πάρθηκε γρήγορα. Κι αμέσως, βρέθηκαν κι οι δυό τους στο δρόμο για τη μεγάλη συνάντηση: Τη συνάντησή τους με Τον Χριστό! Εκείνη μόλις τη στιγμή, ο Χριστός, είχε βγεί απ' το σπίτι του Ιαείρου, όπου είχε αναστήσει την κόρη του. Οι δύο τυφλοί Toν ακολουθούν. Και με φωνή δυνατή, με κραυγή βγαλμένη απ' τα κατάβαθά τους, αρχίζουν να ικετεύουν: «Υιέ Δαυίδ, ελέησέ μας! Σπλαγχνίσου μας και δώσε μας το φως μας» . Ο Χριστός, φάνηκε να μη τους προσέχει. Να μη τους δίνει σημασία.

Ξεχωριστή μέσα στη χορεία των Προφητών της Παλαιάς Διαθήκης, είναι η θέση του Προφήτη Ηλία , την μνήμη του οποίου τιμά η Εκκλησία μας στις 20 του μηνός Ιουλίου . Εμφανίστηκε στη Θέσβη της Γαλιλαίας , μια πόλη πέρα απ' τον Ιορδάνη ποταμό, πριν από 3000 χρόνια περίπου. Ασκητικός αλλά δραστήριος, γλυκύς αλλά αυστηρός, με βλέμμα που άστραφτε και καθήλωνε και γλώσσα που κεραυνοβολούσε αλήθεια. Όλος τόλμη, θάρρος και δύναμη Θεού. Το κήρυγμά του δροσερό σαν το γάργαρο νερό. Αγαπούσε και πονούσε. Ζούσε για να προσφέρει την ευλογία Του Θεού και ν' απαλύνει τους πόνους των ανθρώπων. Υπήρξε ένας μεγάλος κοινωνικός εργάτης. Προστάτης φτωχών και αδυνάτων. Πλήθυνε το ελάχιστο αλεύρι και λάδι της φτωχής χήρας που τον φιλοξένησε στα Σαρεπτά και ανέστησε με την προσευχή του το νεκρό παιδί της. Η ζωή του όλη, υπήρξε έν' ατέλειωτο, καταπληκτικό θαύμα. Με ακαταμάχητο όπλο του την προσευχή κατέβασε τρεις φορές φωτιά απ' τον ουρανό, σταμάτησε τη βροχή για τριάμισι χρόνια κι άλλοτε άφησε ν&#

Η Αγία που εορτάζουμε αύριο, ήταν η πρωτότοκη κόρη της αρχοντικής οικογένειας του Βασιλείου και της Εμμέλειας, με τα εννέα παιδιά, εκ των οποίων τα έξι κοσμούν το αγιολόγιο της Εκκλησίας μας. Ήταν ένα κορίτσι με ωραία μορφή κι ακόμη ωραιότερη ψυχή, φροντισμένη μ' επιμέλεια από την Εμμέλεια, την μητέρα της και τη Μακρίνα, τη γιαγιά της, απ' την οποία έλαβε και τ' όνομά της. Οι δύο αυτές γυναίκες, απ' τα πρώτα της παιδικά χρόνια, της δίδαξαν την προσευχή και τη μελέτη του λόγου Του Θεού. Πολλά τα προσόντα της Μακρίνας: Ήθος, μόρφωση, ομορφιά, πλούτη. Οι καλύτερες οικογένειες της Καισάρειας ήθελαν να την κάνουν νύφη τους. Ο πατέρας της, σύμφωνα με τα έθιμα της εποχής, την αρραβώνιασε με νέο ευγενή κι αξιόλογο. Όταν θα έφτανε σε κατάλληλη ηλικία θα γινόταν ο γάμος. Δεν έγινε όμως ποτέ, γιατί ο Θεός κάλεσε κοντά του τον μνηστήρα της. Πρώτος ισχυρός σεισμός στη ζωή της μικρής Μακρίνας. Ράγισε η εφηβική καρδιά της. Μα απ’ το ράγισμα μπήκε μέσα της πιο πλούσιο, πιο καθαρό, πι

Την μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Κυριακής τιμά σήμερα η Εκκλησία μας και νομίζω πως είναι ωφέλιμο να σταθούμε λιγάκι στην αποστολική περικοπή που έχει καθορισθεί να διαβάζεται κάθε χρόνο, αυτή την ημέρα. Σ' αυτήν, ο Απόστολος Παύλος, αφού υπενθυμίζει ότι ο μωσαϊκός νόμος προπαρασκεύασε τους ανθρώπους για να ποθήσουν και να γνωρίσουν Τον Χριστό, συμπληρώνει ότι όλοι δια μέσου της πίστεως σ' Εκείνον, γίναμε και είμαστε υιοί Του Θεού. Είμαστε δε υιοί Του Θεού, διότι όσοι βαπτιστήκαμε στο όνομά Του και Τον πιστέψαμε ως Σωτήρα, ντυθήκαμε Τον Χριστό και ενωθήκαμε μαζί Του! Δεν υπάρχουν πια διάφορες εθνικότητας, κοινωνικής τάξης και φύλου! Διότι όλοι γίναμε ένας νέος άνθρωπος, μέσω της ενώσεώς μας με Τον Χριστό! Απ' όλες αυτές τις αλήθειες που εξαγγέλει Το Άγιο Πνεύμα δια του Αποστόλου Παύλου, ας προσέξουμε εκείνη μέσω της οποίας η γυναίκα παίρνει μέσα στον Χριστιανισμό, την θέση που της ανήκει. Για πρώτη φορά μέσα στην ιστορία της ανθρωπότητας, η γυναίκα παύει να είναι σκλάβα

Επέτειος γενεθλίων η σημερινή, ένας ακόμη οδοδείκτης στο μεγάλο ταξίδι που λέγεται ζωή. Αλίμονο στον ταξιδιώτη της γης, που μετράει μονάχα χιλιόμετρα και μεταβάλλει τη ζωή σε ταξίδι ανάγκης, χωρίς την απόλαυση της διαδρομής. Κι αλίμονο σε κείνον που πορεύεται με το άγχος του τέλους, προσπαθώντας να ξεχνά τις αποστάσεις, σπρώχνοντας αναγκαστικά την πορεία του. Ταξίδι είναι η ζωή που έχει αρχή και τέλος. Όταν μας δόθηκε η αρχή, ήμασταν ανεύθυνοι. Όταν θα έρθει το τέλος, θα μας ζητηθεί η ευθύνη της ζωής μας. Και η μεγαλύτερη ευθύνη, είναι να καταλάβουμε το νόημά της. Ο άνθρωπος, δεν είναι στο σύμπαν ένα πεσούμενο άστρο. Η αξία του ζυγίζεται με το βάρος της αθανασίας του και με το μέγεθος της αγάπης Του Δημιουργού του προς εκείνον. Ταξίδι είναι η ζωή, με πολλές πορείες. Μέσα απ' τον πλούτο, ανάμεσα απ' τη στέρηση, την πείνα, την φτώχεια. Με υγεία στο σώμα, με ασθένειες και αναπηρίες. Με δόξα και αδοξία. Πορείες που τις βλέπουν όλοι κι άλλες που σέρνονται στην αφάνεια. Με επιτυχίες

Στο ευαγγελικό ανάγνωσμα της αυριανής ημέρας, Κυριακή Γ' Ματθαίου , ο Χριστός, ομιλώντας πάνω στο Όρος, σ' άλλο ένα μέρος από την περίφημή Του ομιλία, για να δείξει σ' όλους εμάς τη θεϊκή Του στοργή, δεν μας μιλά με λόγια βαθύτατα φιλοσοφικά και δυσνόητα, αλλά με τόσο απλά και κατανοητά, ώστε να τον καταλαβαίνει κι ένα μικρό παιδάκι. Και τι μας λέει; Να κοιτάξουμε προσεκτικά τα πουλιά και τα λουλούδια! Γιατί μας το λέει αυτό; Διότι αν το κάνουμε με τα αισθητήρια της ψυχής μας καθαρά, με το βλέμμα ενός μικρού παιδιού, θα λάβουμε μία ακλόνητη διαβεβαίωση της Θείας Του Πρόνοιας! Άρα, όσον αφορά το αυριανό ευαγγέλιο, δεν είναι τόσο δύσκολο στην κατανόηση, παρά το γεγονός ότι προσφέρει πολλά και πολύ σημαντικά νοήματα, αλλά απαιτεί την εκ μέρους μας άμεση αποδοχή του. Θα μου πείτε υπάρχει πραγματικός Χριστιανός για τον οποίο να τίθεται θέμα αποδοχής ή όχι των λόγων Του Κυρίου; Όχι. Οι ανθρώπινες όμως αδυναμίες μας, μας κάνουν να νομίζουμε πολλές φορές, ότι η ευαγγελική αλήθεια δ