π. Αυγουστίνος Βλάχος - Fr. Augustine Vlachos

Ετοιμαζόμαστε να υποδεχθούμε τον Μάη, τον μήνα των λουλουδιών και των ονείρων. Τον μήνα σύμβολο της αμάραντης ψυχής και της αχειμώνιαστης άνοιξης των αναστημένων ψυχών! Ο Εθνικός μας ποιητής, Διονύσιος Σολωμός , λέει πως τον Μάιο, «ωραιότερη η φύση ξυπνάει» . Κι αυτός ο στίχος έρχεται και βρίσκει σήμερα εφαρμογή στη ζωή μας, αφού το γύρισμα αυτό των εποχών, συμπίπτει φέτος με επιστροφή στις δραστηριότητες, στ' ανταμώματα, στα γιορτάσια, χωρίς περιορισμούς και προϋποθέσεις. Η ανθρώπινη ψυχή, αγαπά τα λουλούδια και τα όνειρα. Και ποιος θα βρεθεί να την κατηγορήσει; Εξάλλου πλάστηκε για να είναι «ανθοφορούσα Του Θεού τη λαμπρότητα»! Και ιδιαίτερα την τρέχουσα περίοδο, την αναστημένη, χαίρεται ιδιαίτερα τα λουλούδια του Μαΐου, γιατί δεν φοβάται την φυλορροή τους. Ούτε διατρέχει τον κίνδυνο ν' αποκοιμηθεί αμέριμνη στης φθαρτής κτίσης μέσα την εφήμερη αγκαλιά. Εύχομαι ετούτο τον Μάιο, μέσα στις ψυχές σας, ν' ανθίσει το Νικηφόρο Φύτρο της Ζωής, που πρίν από μια Κυριακή, πρόβαλλε

Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη! Γεγονός άμετρης χαράς και βαθιάς ευφροσύνης! Γεγονός που άλλαξε την όψη του κόσμου! Έκανε χαρούμενες τις καρδιές και γελαστά τα πρόσωπα!  Ανάσταση θα πει νίκη, θρίαμβος, χαρά! Ο Χριστός χαρίζει αυτή τη χαρά πλούσια! Μέσα στις σελίδες του Ευαγγελίου γίνεται 223 φορές λόγος για χαρά και ειρήνη! Μέσα στην ιστορία της Εκκλησίας μας βλέπουμε τους πιστούς να χαίρονται έστω κι αν αντικρίζουν διωγμούς και μαρτύρια!  Εύχομαι ολόψυχα στην κάθεμία και στον καθέναν από εσάς, η χαρά της Αναστάσεως να πνέει σαν αύρα απαλή στης καρδιάς σας τα βάθη, να φωτίζει σαν ζωογόνος ανοιξιάτικος πρωϊνός ήλιος την κάθε ημέρα σας, ν' απαλαίνει, να ομορφαίνει τα πάντα μέσα σας κι ολόγυρά σας! « Χαίρετε» , παραγγέλνει ο Αναστημένος Χριστός! Χαίρετε! Σε ώρες καλές και δύσκολες! Το μυστικό της χαράς βρίσκεται στην Πίστη μας!

Όσοι παρακολουθήσαμε τον Μέγα Εσπερινό της Αναστάσεως και την Θεία Λειτουργία σήμερα το πρωί, ακούσαμε τρία τροπάρια, στα οποία παρουσιάζεται ο άδης ν' αναφωνεί στενάζοντας ( σήμερον ο άδης στενών βοά ) και ουσιαστικά να περιγράφει το τι (του) συνέβη κατά την κάθοδο Του Κυρίου στον κάτω κόσμο. Στο ένα λέει: «Με συνέφερε περισσότερο να μην είχα δεχτεί Εκείνον που γεννήθηκε από την Παναγία, διότι με το να έρθει Αυτός σ' εμένα, κατέλυσε την εξουσία μου, τις χάλκινες πύλες μου συνέτριψε, τις ψυχές τις οποίες προηγουμένως είχα στην κατοχή μου, Αυτός, επειδή είναι Παντοδύναμος Θεός, μου τις πήρε και τις ανέστησε» . Στο άλλο, το οποίο ακολουθεί αμέσως μετά, λέει: «Καταργήθηκε η εξουσία μου! Δέχτηκα έναν θνητό, ως έναν από τους ανθρώπους που πέθαναν μέχρι σήμερα. Τούτον όμως δεν μπορώ, δεν έχω τη δύναμη να κρατήσω στην κυριαρχία μου, αλλά μαζι μ' Αυτόν θα χάσω και τους οποίους είχαν μείνει μέχρι τώρα. Εγώ έχω στο βασίλειό μου νεκρούς αιώνες τώρα, αλλ' Αυτός όλους τους ανιστά!».

Θάνατο βίαιο και οδυνηρό δέχτηκε πάνω στον Σταυρό ο Αρχηγός της Ζωής, ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός. Τιμωρήθηκε Εκείνος, ως αντιπρόσωπος και εγγυητής μας, για να μην τιμωρηθούμε εμείς. Ελεύθεροι πλέον από την καταδίκη του θανάτου, καλούμαστε ν' ακολουθήσουμε το παράδειγμά Του. Καλούμαστε να σταυρώσουμε τα πάθη μας, να απεκδυθούμε τον παλαιό άνθρωπο και να ενδυθούμε Τον Χριστό, ώστε ν' ανθίσει στην ψυχή μας μια νέα ζωή! Τα τελευταία χρόνια, κάθε Αγία και Μεγάλη Παρασκευή, μετά τον Εσπερινό της Αποκαθηλώσεως, μέσα στην ησυχία της ημέρας και του νου, κατακλύζουν τη σκέψη μου εικόνες απ' τα παιδικά μου χρόνια. Τότε που τέτοια ημέρα, στο Παρεκκλήσιο του Ιπποκρατείου Νοσοκομείου Αθηνών , τον Ευαγγελιστή Λουκά , ως ιερόπαις, μικρός και ταπεινός διακονητής του Θείου Πάθους, κρατούσα τη λαμπάδα και το θυμιατό στο πλευρό του ανθρώπου ο οποίος πρώτος μου φανέρωσε την αλήθεια του Ευαγγελίου, με ανάπαυσε κάτω απ' το πετραχήλι του, με νουθέτησε και με καθοδήγησε στα πρώτα μου βήματα στ

Είναι στιγμές που αισθάνεσαι μόνη/μόνος. Νομίζεις, πως όλοι σ' έχουν εγκαταλείψει. Κανείς δεν σε σκέπτεται. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για σένα. Όλοι σου φέρθηκαν σκληρά. Ακόμη και οι πιο στενοί σου φίλοι. Απομακρύνθηκαν από κοντά σου την ώρα που τους είχες πιο πολλή ανάγκη. Τώρα, που στις δυσκολίες σου, στον πόνο σου, στη μοναξιά σου, είχες ανάγκη από συμπαράσταση. Ήθελες κάπου ν' ακουμπήσεις. Ν' ανοίξεις την καρδιά σου. Κάποιο στοργικό χέρι να σφίξει το δικό σου. Να σου μεταγγίσει αισιοδοξία, εμπιστοσύνη, ελπίδα, χαρά. Κάποιος να σου πει: «Κουράγιο! Μη φοβάσαι, προχώρα! Σύννεφο είναι και θα περάσει. Ο ήλιος και πάλι θα φανεί. Ο χειμώνας δεν είναι μόνιμη εποχή» . Σ' αυτές τις στιγμές κι αν όλοι σ' εγκαταλείπουν, να ξέρεις πως Ένας ποτέ δεν σ' εγκαταλείπει: Είναι ο Ιησούς. Ο Εσταυρωμένος Κύριος . Μόνο, μάθε να Τον αναζητάς. Να Τον ατενίζεις. Να Του ανοίγεις την καρδιά σου. Είναι ο καλύτερός σου φίλος. Έτσι πρέπει να Τον βλέπεις. Κι όταν Του μιλάς, να περιμένεις ν&#

Καλημέρα σε όλες και όλους! Όσες και όσοι εχθές βράδυ, βρεθήκαμε στους ιερούς μας ναούς για να παρακολουθήσουμε την Ακολουθία Του Νυμφίου, ακούσαμε στο Ευαγγέλιο Τον Κύριο, να κλείνει την ομιλία Του προς τους φαρισαίους και τους γραμματείς, αφού τους είχε απευθύνει εκείνα τα φοβερά «ουαί» (αλίμονο) τα οποία καλό θα ήταν όλοι μας αυτές τις μέρες να μελετήσουμε επισταμένως, με την εξής φράση: «Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ.. ποσάκις ηθέλησα επισυναγαγείν τα τέκνα σου.. και ουκ θελήσατε» . Που σημαίνει: «Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ.. Πόσες φορές θέλησα να συγκεντρώσω στο ίδιο μέρος τα παιδιά σου, με τον τρόπο που η κλώσα μαζεύει στο ίδιο μέρος τους νεοσσούς της κάτω απ' τις φτερούγες της, αλλά δεν το θελήσατε» . Ας σταθούμε λιγάκι σ' αυτά τα λόγια Του Χριστού. Καταδεικνύουν πως τίποτα δεν είναι ικανό να εμποδίσει ή να μειώσει τη θεϊκή επιθυμία Του να σώσει τον λαό Του. Θέλει να Τον ακούσουν. Θέλει να προσέξουν τα λόγια Του, να Τον πιστέψουν, να λυγίσει η ανόητη και εγωιστική τους αντίσταση,

«Ιδού, ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός, και μακάριος ο δούλος, ον ευρήσει γρηγορούντα. Ανάξιος δε πάλιν ον ευρήσει ραθυμούντα. Βλέπε ουν, ψυχή μου, μη τω ύπνω κατενεχθείς, ίνα μη τω θανάτω παραδοθείς και της βασιλείας έξω κλεισθείς. Αλλά ανάνηψον κράζουσα: Άγιος, Άγιος, Άγιος ει ο Θεός ημών, διά της Θεοτόκου ελέησον ημάς» . Δηλαδή: Ιδού ο Νυμφίος Χριστός, θα 'ρθει ξαφνικά, τα μεσάνυχτα. Ευτυχισμένος θα 'ναι ο άνθρωπος εκείνος, που θα τον βρει ο Κύριος ν' αγρυπνεί και να 'ναι έτοιμος. Ανάξιος, όμως, θα 'ναι εκείνος, που θα τον βρει να 'ναι αμελής και απροετοίμαστος. Πρόσεχε, λοιπόν, ψυχή μου, μη καταληφθείς από την αμέλεια και παραδοθείς στον θάνατο της αμαρτίας. Κι έτσι καταδικαστείς και μείνεις έξω από την βασιλεία των ουρανών. Αλλά, φρόντισε να συνέλθεις και φώναξε δυνατά: Άγιος, Άγιος, Άγιος είσαι Εσύ ο Θεός. Ελέησέ μας μέσω της Θεοτόκου. Μ' αυτό το υπέροχο τροπάριο, ξεκινά η Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα, στην ακολουθία του Νυμφίου, απόψε, Κυριακή των

«Εμαρτύρει ουν o όχλος ο ων μετ' αυτου ότε τον Λάζαρον εφώνησεν εκ του μνημείου και ήγειρεν αυτόν εκ νεκρών.» Στην θριαμβευτική εκείνη υποδοχή Του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, ο λαός που είχε βρεθεί κοντά Του όταν ανάστησε τον Λάζαρο, τώρα έδινε με θάρρος και τη δική του μαρτυρία κι επιβεβαίωνε στον κόσμο το θαυμαστό εκείνο γεγονός. Μέχρι τότε, ο λαός εκείνος, είχε πολλές φορές εκφράσει το θαυμασμό του για τα πρωτάκουστα λόγια και την διδασκαλία Του Κυρίου. Είχε συγκλονιστεί από την αγάπη Του και τα εκπληκτικά θαύματά Του. Τώρα όμως κάνει κάτι ακόμη πιο σημαντικό: Σπάει τα δεσμά του φόβου και της δειλίας του και δίνει τη θαρραλέα μαρτυρία του. Κάνει μια αυθόρμητη και ρωμαλέα ομολογία μπροστά στους πολιτικούς και θρησκευτικούς ηγέτες της εποχής. Αναγνωρίζει Τον Ιησού Βασιλιά Του. Τον ονομάζει «ευλογημένο» και σταλμένο από Τον Θεό. Του αποδίδει τιμές Θριαμβευτή και Νικητή! Μ' άλλα λόγια, Του εκφράζει την απόλυτη εμπιστοσύνη του. Βέβαια, όλοι γνωρίζουμε την θλιβερή συνέχεια. Η λησμοσύ

Όλο το ιστορικό γύρω από τη ζωή και την ανάσταση του Λαζάρου, οι περισσότεροι το γνωρίζουμε με κάθε λεπτομέρεια από το Ευαγγέλιο του Ιωάννου. Ήταν από τη Βηθανία , ένα χωριό πολύ κοντά στα Ιεροσόλυμα, είχε αδελφές τη Μάρθα και τη Μαρία κι ήταν στενός φίλος Του Κυρίου, ο οποίος πολύ συχνά επισκεπτόταν το σπίτι του Λαζάρου για να σβήσει τη δίψα που είχαν τα τρία αδέλφια για την Αλήθεια Του Θεού. Κάποτε ο Λάζαρος αρρώστησε και οι δύο αδελφές του ειδοποίησαν αμέσως Τον Κύριο, ο οποίος όμως έφτασε στη Βηθανία όταν πια ο Λάζαρος ήταν ήδη τεσσάρων ημερών νεκρός και ενταφιασμένος. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, περιγράφει με λεπτομέρεια το πένθος στο σπίτι της Βηθανίας, τη συμπαράσταση των χωριανών στις δύο πενθούσες αδελφές, το διάλογο Του Χριστού με τη Μάρθα, που καταλήγει με την συνταρακτική διακήρυξη Του Κυρίου «Εγώ ειμί η Ανάστασις και η ζωή» και τέλος την ανάσταση του Λαζάρου. Όλα αυτά μας είναι γνωστά. Γνωστό ακόμη μας είναι πως όλες τις επόμενες ημέρες, μέχρι το Πάσχα των Εβραίων, πλήθος κόσ

Στο ευαγγέλιο της αυριανής ημέρας, πέμπτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής , εξιστορείται η πορεία Του Χριστού μαζί με τους μαθητές Του προς τα Ιεροσόλυμα, κατά τη διάρκεια της οποίας τους προετοιμάζει για όσα πρόκειται να Του συμβούν. Τους λέει, δηλαδή, ότι θα Τον παραδώσουν στους αρχιερείς και τους γραμματείς, θα Τον καταδικάσουν, θα Τον εμπαίξουν, θα Τον μαστιγώσουν και στο τέλος θα Τον θανατώσουν. Την τρίτη όμως ημέρα θ' αναστηθεί. Θ' ακούσουμε πως Τον πλησίασαν τότε δύο από τους μαθητές, οι γιοί του Ζεβεδαίου, Ιάκωβος και Ιωάννης και του ειπαν: «Διδάσκαλε, θέλουμε όταν θα καθίσεις ως ένδοξος βασιλιάς στον θρόνο Σου, να δώσεις να καθίσουμε κι εμείς, ένας στα δεξιά Σου κι ένας στ' αριστερά Σου» . Η απάντηση όμως, δεν ήταν αυτή που περίμεναν: «Δεν ξέρετε τι ζητάτε» , τους λέει ο Κύριος. «Μπορείτε να πιείτε το ποτήρι του πόνου που θα πιω εγώ και να βαπτιστείτε στο αίμα του μαρτυρίου που θα βαπτιστώ εγώ;» . Εκείνοι, χωρίς να το καλοσκεφτούν, του απαντούν: «Μπορούμε» . «Πρ