π. Αυγουστίνος Βλάχος - Fr. Augustine Vlachos

Όσο παλιός είναι ο καθορισμός μιας συγκεκριμένης ημέρας που να σημαίνει το τέλος του έτους και την έναρξη του καινούργιου, άλλο τόσο παλιό είναι το έθιμο, όσο πλησιάζει εκείνη ημέρα, ο άνθρωπος να κάνει μια αναδρομή στα περασμένα, ν' ατενίζει το παρόν του που πήγασε απ' αυτά και πάνω και πρώτ' απ' όλα, να συνεπαίρνεται από περισσότερο ή λιγότερο ελπιδοφόρα συναισθήματα για το μέλλον. Και το τελευταίο αυτό συμβαίνει, διότι η ελπίδα, είναι το κίνητρο της ψυχής, μέσα στα υπόλοιπα κίνητρα, που σπρώχνουν τον άνθρωπο να υψώνεται στα ουράνια. «Χρόνια πολλά κι ευτυχισμένα» , συνηθίζουμε να ευχόμαστε ο ένας στον άλλον τούτες τις ημέρες. Και στην ευχή μας αυτή, εμπεριέχεται η ακατάπαυστη και διαρκώς ανανεούμενη ελπίδα, ότι ο νέος χρόνος, θα είναι καλύτερος απ' εκείνον που πέρασε κι απ' τους άλλους που προηγήθηκαν. Eμπεριέχεται επίσης ένα ερώτημα, ένα παράπονο, μία οργή αν θέλετε, για όσα συνέβησαν στον περασμένο χρόνο και στ' άλλα χρόνια που προηγήθηκαν και μας έκαναν