Aπολογισμός και ενατένιση

Όσο παλιός είναι ο καθορισμός μιας συγκεκριμένης ημέρας που να σημαίνει το τέλος του έτους και την έναρξη του καινούργιου, άλλο τόσο παλιό είναι το έθιμο, όσο πλησιάζει εκείνη ημέρα, ο άνθρωπος να κάνει μια αναδρομή στα περασμένα, ν' ατενίζει το παρόν του που πήγασε απ' αυτά και πάνω και πρώτ' απ' όλα, να συνεπαίρνεται από περισσότερο ή λιγότερο ελπιδοφόρα συναισθήματα για το μέλλον.

Και το τελευταίο αυτό συμβαίνει, διότι η ελπίδα, είναι το κίνητρο της ψυχής, μέσα στα υπόλοιπα κίνητρα, που σπρώχνουν τον άνθρωπο να υψώνεται στα ουράνια.

«Χρόνια πολλά κι ευτυχισμένα», συνηθίζουμε να ευχόμαστε ο ένας στον άλλον τούτες τις ημέρες. Και στην ευχή μας αυτή, εμπεριέχεται η ακατάπαυστη και διαρκώς ανανεούμενη ελπίδα, ότι ο νέος χρόνος, θα είναι καλύτερος απ' εκείνον που πέρασε κι απ' τους άλλους που προηγήθηκαν.

Eμπεριέχεται επίσης ένα ερώτημα, ένα παράπονο, μία οργή αν θέλετε, για όσα συνέβησαν στον περασμένο χρόνο και στ' άλλα χρόνια που προηγήθηκαν και μας έκαναν τη ζωή μας όχι τέτοια που θα θέλαμε να είναι.

Εμπεριέχεται όμως και κάτι ακόμη: Η επιθυμία ή κάτι περισσότερο, η θέληση, να εξηγήσουμε, να γνωρίσουμε, ποιοι ήταν οι λόγοι και οι αιτίες, οι παράγοντες και οι συντελεστές, που έκαναν τη ζωή μας έτσι όπως προαναφέραμε.

Κι αυτό το τελευταίο συμβαίνει, γιατί ο άνθρωπος δεν είναι απλώς το μόνο όν ανάμεσα στ' άλλα όντα, που είναι ικανό να βάζει στόχους και να έχει σκοπούς για να εκπληρώσει, αλλά είναι το μόνο λογικό όν. Το όν που έχει το χάρισμα, την μοναδική δωρεά από Τον Δημιουργό Του και Θεό, όχι μονάχα να παρατηρεί όσα συμβαίνουν γύρω του, αλλά και να ταξινομεί, να εξηγεί, να κρίνει τα γύρω του φαινόμενα, να συσσωρεύει πείρα και να διδάσκεται απ' τα βιώματά του, για να μπορεί να βαδίζει καλύτερα, σταθερότερα, ταχύτερα, σ' όλο και νέες κατακτήσεις για τη δική του ευτυχία και την ευτυχία των αγαπημένων του.

Διότι για να εξασφαλίσουμε αυτά τα «χρόνια πολλά κι ευτυχισμένα», που όλοι μας ευχόμαστε, πρέπει να εγγίζουμε στα περασμένα, να διδαχτούμε απ' αυτά, για να γίνουμε σε θέση να ξεριζώσουμε απ' το παρελθόν μας αυτό, οτιδήποτε λάθος, οποιαδήποτε έλλειψη, αλόγιστη ενέργεια, απειλεί να δηλητηριάσει το παρόν μας και να μας σπρώξει σε νέα λάθη.

Η ανθρωπότητα, πάντα τράβαγε προς καλύτερα σχετικά χρόνια. Μέσα απ' το βασανιστικό κάθε φορά παρελθόν της, μέσα απ' τα προβλήματα που αυτό γεννοβολούσε και τα περισσότερα ή λιγότερα διδάγματα που το ανθρώπινο γένος εξήγαγε απ' το παρελθόν αυτό. Έτσι έχτιζε κάθε φορά το παρόν της και τραβούσε για το μέλλον της.

Μ' αυτές τις σκέψεις, εύχομαι η κάθεμία και ο καθένας από εσάς, να προχωρήσει τόσο ορμητικά προς τη νέα χρόνια και το μέλλον της/του, όσο πλουσιότερα, όσο πιο ολοκληρωμένα μπορεί να διδαχθεί από το παρελθόν της/του. Και στις ευχές που θα λάβετε και θα δώσετε τις επόμενες ημέρες, να κλείνεται πάντα, συνειδητά ή υποσυνείδητα, αυτή η απαραίτητη κριτική ενατένιση και διδαχή απ' το παρελθόν.

Είναι ίσως περισσότερο αναγκαίο και κρίσιμο από κάθε άλλη φορά!