13 χρόνια χωρίς τον Χριστόδουλο των Ελλήνων

13 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την εκδημία του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών & Πάσης Ελλάδος κυρού Χριστοδούλου. Και είναι αυτή η περίοδος, που με όσα βλέπουμε να συμβαίνουν γύρω μας, γίνεται περισσότερο από πότε αντιληπτό, πως η θαρραλέα φωνή του, λείπει από τον δημόσιο βίο. Μία φωνή σωτηρίας, παρηγορίας, ελπίδας. Φωνή αξιοπρέπειας, παρρησίας κι αλήθειας. Φωνή που εξέπεμπε ντόμπρα και καθαρά, Πίστη και Ελλάδα, χωρίς ακρότητες και υπερβολές.

Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος, μιλούσε στις ψυχές των ανθρώπων και είχε τεράστια επιρροή στον λαό μας. Έφτασε στο σημείο να έχει θετική άποψη για εκείνον το 90% και πλέον των Ελλήνων πολιτών! Αυτό τρομοκράτησε το ιδεολογικοπολιτικό κατεστημένο, το οποίο έθεσε σε εφαρμογή ένα σχέδιο συστηματικής αποδόμησης και εν τέλει, εξόντωσής του. Παρ' όλα αυτά, ο Αρχιεπίσκοπος, μέχρι τις τελευταίες ημέρες της ζωής του, έλεγε:

«Δεν μπορώ να σιωπήσω όταν βλέπω να υπονομεύονται οι αξίες και οι αρχές του Πολιτισμού μας, η Θρησκεία μας, η Οικογένεια, η Παιδεία, η Πατρίδα μας. Όταν τα βλέπω αυτά να κινδυνεύουν δεν μπορώ να σιωπήσω. Δεν μπορώ να σιωπήσω, έστω κι αν το ότι ομιλώ μου κοστίζει πολύ ακριβά»..

Γνώριζε ότι θα υποστεί επίπονες δοκιμασίες, με χτυπήματα «κάτω από τη ζώνη», όταν έμπαινε εμπόδιο στις επιδιώξεις εχθρών της Εκκλησίας και του Έθνους. Όμως δεν δίσταζε. Προτιμούσε τις δοκιμασίες από το να προδώσει τις Αρχές και την Πίστη του. Κι αυτό το εισέπραξε ο κόσμος και τον αγάπησε.

Δεν τον αγάπησαν όλοι όμως. Δέχθηκε πολύ φθόνο και μίσος, που δεν προερχόταν μόνο από την ήδη παραδομένη στην παγκοσμιοποίηση και στις επιταγές της κοσμική εξουσία, αλλά και από ανθρώπους της Εκκλησίας, κληρικούς και λαϊκούς, ακόμη και από όσους πίστευε πως ήταν κοντινοί του.

Τον συκοφάντησαν ακόμα και μετά τον θάνατό του, ενώ γνώριζαν πως περιφρονούσε όσο τίποτε άλλο το χρήμα. Αφιέρωσε όλη του τη ζωή και όλα του τα προσόντα στην Εκκλησία. Ουδέποτε αμείφθηκε για την τέλεση μυστηρίων, όπως κηδείες, μνημόσυνα κτλπ. Τον μισθό του άλλοι τον διαχειρίζονταν. Απεβίωσε χωρίς οποιοδήποτε δικό του περιουσιακό στοιχείο, παρά τα όσα, ψευδώς, γράφονται. Το μικρό διαμέρισμα στην Κυψέλη των γονέων του, μαζί με τον αδελφό του Ιωάννη, το δώρισαν στη Μονή της Χρυσοπηγής.

Τη δεκαετία του '60, μαζί με τον Μητροπολίτη πρ. Πειραιώς Καλλίνικο και τον Μητροπολίτη πρ. Καλαβρύτων & Αιγιαλείας Αμβρόσιο, δημιούργησαν Ίδρυμα στο Παγκράτι. Εκεί παρέλαβαν 33 παιδιά, 7-9 ετών, πάμπτωχα και ορφανά, από διάφορα σημεία της Ελλάδος. Σχεδόν όλα δεν είχαν κοιμηθεί σε στρώμα, δεν είχαν φορέσει καινούργια ρούχα, δεν είχαν δει θάλασσα.. Τα βοήθησαν να προσαρμοστούν στις ανάγκες των σχολείων της Αθήνας και να σπουδάσουν. Σήμερα αυτά τα παιδιά είναι διακεκριμένοι επιστήμονες, επιχειρηματίες, καλλιτέχνες και κληρικοί.

Αυτός ήταν ο Χριστόδουλος. Δεν υπήρξε μόνον άριστος στα γράμματα και ιδιοφυής στην αντίληψη, αλλά βαθύτατα ανθρωπιστής και οραματιστής για την Εκκλησία και την Πατρίδα του. Αν και σπουδαία προσωπικότητα, ήταν προσιτός, ευχάριστος, πάντοτε χαμογελαστός, κοίταζε τον κάθε συνομιλητή του στα μάτια. Αγαπούσε τους πάντες, ιδιαίτερα όμως τους νέους.

Η απουσία του γίνεται μέρα με τη μέρα εντονότερη. Το Έθνος τον χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε. Αν σήμερα ήταν ο Χριστόδουλος εν ζωή, η Ελλάδα δεν θα είχε φτάσει σε αυτή την κατάντια. Ο μαχητής και καθοδηγητής Χριστόδουλος, δεν θα είχε αφήσει την Πατρίδα μας να περιπέσει στην σημερινή κατάσταση. Στο σθένος και την πίστη του, έτρεμαν όλοι οι φθηνοί πολιτικάντηδες. Αυτοί που σήμερα παριστάνουν τους ηγέτες. Όλοι αυτοί που σέρνουν το άρμα των εχθρών του τόπου, παρουσία του, δεν θα μπορούσαν να βγουν από τις πολιτικές τους τρώγλες. Θα έμεναν για πάντα εκεί.

Μακαριώτατε, μας λείπετε! Χριστοδούλου του Μακαριωτάτου και Θεοπροβλήτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών & Πάσης Ελλάδος, αιωνία η μνήμη!