Τιμή στην μητέρα κάθε ημέρα και για πάντα

Στην Ελλάδα, μέχρι το 1960, οπου και μεταφερθηκε τον Μάιο, η γιορτή της Μητέρας, εορταζόταν στις 2 Φεβρουαρίου, της Υπαπαντής. Όμως ένα τόσο ιερό πρόσωπο για τη ζωή του κάθε ανθρώπου, μπορεί να περιοριστεί μόνον στη τιμή που αναλογεί μέσα στο στενό πλαίσιο του εορτασμού μιας συγκεκριμένης ημέρας;

Πάνω από τόπο και χρόνο υψώνεται σεβαστή κι αγαπημένη η μορφή της. Κι όλες οι ανθρώπινες γενιές, με τη σειρά τους, κλίνουν ευλαβικά το γόνυ μπροστά σ' αυτό το ζωντανό σύμβολο του μόχθου και της θυσιαστικής αγάπης, εκφράζοντας κατ' αυτόν τον τρόπο την ευγνωμοσύνη τους.

Δεν έχει σημασία αν είναι Ευρωπαία ή Αφρικανή, Ασιάτισσα ή Αμερικανή. Μοιάζουν τόσο πολύ μεταξύ τους, σε όποια χώρα κι αν ζουν, σε όποια φυλή κι αν ανήκουν. Ένα είναι το κοινό τους γνώρισμα: Η στοργική μητρική καρδιά. Ο ανεξάντλητος αυτός θησαυρός της αγάπης που φύτεψε στα μητρικά τους στήθη ο Θεός Πατέρας.

Θαυμάστε την πιστή και γενναία καρδιά της στο βιβλικό πρόσωπο της μητέρας των 7 Μακκαβαίων. Μακαρίστε τη νικήτρια υπομονή της στο αγιασμένο πρόσωπο της Μόνικας, της μητέρας του Ιερού Αυγουστίνου. Πείτε το «Ευχαριστώ» της ευγνωμοσύνης σ' όλη εκείνη την τιμημένη παράταξη των μητέρων που έδωσαν τους θρυλικούς πολεμιστές των μαχών της ελληνικης ιστορίας, τους ήρωες της Εθνικής Επανάστασης του 1821, τους μάρτυρες της Εκκλησίας, τους πατέρες και διδασκάλους της Οικουμένης. Και ανεβάζοντας στην κορυφή της τιμής το βλέμμα σας, αφήστε το να ατενίσει με όλο το σεβασμό και την αγάπη του, τη Μητέρα όλων μας, τη Μητέρα Του Χριστού, Εκείνη που στάθηκε η πιο Εκλεκτή, η πιο Ευλογημένη, η πιο πλούσια σε πνευματικούς θησαυρούς. Την Μητέρα που πήρε από Τον Θεό το όνομα «Κεχαριτωμένη» και απ' όλους τους ανθρώπους το όνομα Παναγία.

Μανούλες του σήμερα, πού ζωή σας έγινε η προσευχή και η θυσία, εμείς τα παιδιά σας, ο,τι κι αν είμαστε, ναυαγοί της ζωής, εργάτες απλοϊκοί, φτωχοί βιοπαλαιστές ή τρανοί και δοξασμένοι της γης, δεν χρειαζόμαστε μία συγκεκριμένη ημέρα, όποτε κι αν αυτή έχει οριστεί, για να αναπολήσουμε την απροσμέτρητη προσφορά σας και ν' αποδώσουμε φόρο τιμής σ' αυτήν. Δεν ξεχνάμε ούτε μία ήμερα του χρόνου, πως στη δική σας θυσία στηριχτήκαμε για να τραβήξουμε εμπρός στη ζωή. Αλλά και όσες και όσοι, τώρα μόλις κάνουμε τα πρώτα μας, δειλά βήματα, κοντά σας βρίσκουμε τη σιγουριά, την κατεύθυνση, τον οδηγό.

Γι' αυτό θα σας ευγνωμονούμε ασταμάτητα, κάθε ημέρα και για πάντα! Έτσι όπως σας αξίζει!