Ζει ο Κολοκοτρώνης αλλά ζει κρυμμένος

Ήταν 4 Φεβρουαρίου του 1843 όταν ορφανέψαμε. Ξημερώματα. Όταν η κορυφαία μορφή της Ελληνικής Επανάστασης, ο Γέρος του Μοριά, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ανυψώθηκε στην αιωνιότητα. Όταν ο εφάμιλλος των ομηρικών ηρώων και των θρυλικών βυζαντινών ακριτών, ο Μωυσής των Ελλήνων, που ενσάρκωνε τα ιδανικά του ορθόδοξου πνεύματος και εξιδανίκευε τις αρετές της Ελληνικής Παιδείας, κατέλαβε την θέση που του άξιζε στο εικονοστάσι του Γένους και στο Πάνθεον των αθανάτων ηρώων.

Τι λόγια μπορούμε να βρούμε για να περιγράψουμε τον βίο του τον γεμάτο περιπέτεια και τον μοναδικό του χαρακτήρα; Από την κούνια ακόμη νανουρίστηκε με κλέφτικα τραγούδια και τα σπαρακτικά μοιρολόγια της μάνας του που θρηνούσε για το χαμό του πατέρα του στη μάχη. Έκαιγε μέσα του τόσο θεριεμένη η φλόγα του πατριωτισμού, ώστε από τα δεκαπέντε του μόλις χρόνια, έφυγε στα βουνά για να γίνει κλέφτης. Γεννήθηκε ηγέτης, εξελίχθηκε σε παιδαγωγό και αληθινό φιλόσοφο. Το προσωνύμιο «Γέρος του Μοριά» δεν του αποδόθηκε τυχαία. Περιέκλειε μέσα του όχι απλώς τον σεβασμό, αλλά και την έννοια του πολύπειρου, του σοφού άνδρα. Ήταν αυστηρός, σκληρός και αμείλικτος για τους αδιάφορους και τιμωρός για τους λιποτάκτες. Mνημειώδης έμεινε η φράση του: «φωτιά και τσεκούρι» για όσους δεν ήθελαν ν' ακολουθήσουν το κάλεσμα της πατρίδας και υποτάσσονταν στον τουρκικό ζυγό. Στάθηκε αγέρωχος στις κακουχίες, ακλόνητος στις δυσκολίες και ατρόμητος στη μάχη. Ο συμβιβασμός για τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη ήταν συνώνυμος της ήττας κι εκείνος ήθελε πάντοτε να ταυτίζεται με τη νίκη και ν' ακολουθεί τα μονοπάτια που οδηγούσαν στην απελευθέρωση. Στην Παλιγγενεσία.

Και φτάνουμε στο σήμερα. 178 χρόνια μετά από εκείνο το βράδυ και 251 από την γέννησή του, ο Γέρος ζει, αλλά ζει κρυμμένος. Εμείς τον κρύψαμε. Αυτόν που ανέστησε την Ελλάδα. Την Ελλάδα που σήμερα λυγίζει, γονατίζει. Χωρίς ήρωες. Χωρίς τους ήρωες του παρελθόντος, χωρίς πολλές ελπίδες για μελλοντικούς ήρωες.

Δεν είναι μόνο που ξεχνάμε την ιστορία μας, τα ονόματα και τα πρόσωπα. Είναι που αποβάλουμε από τη ζωή μας τον ηρωισμό, την γενναιότητα, την αυτοθυσία..