Eμπιστοσύνη στον Θεό και υπομονή μας διδάσκει το παράδειγμα του Δικαίου Συμεών του Θεοδόχου

Βαδίζοντας προς την αυριανή μεγάλη δεσποτική εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου, σκεπτόμουν αυτό που αναφώνησε ο Θεοδόχος Συμεών, όταν η Παναγία του παρέδωσε το Θείο Βρέφος στην αγκαλιά του και το οποίο το ακούμε σε κάθε Εσπερινό, αλλά και σε άλλες ακολουθίες της Εκκλησίας μας:

«Νυν απολύεις τον δούλoν σου δέσποτα κατά το ρήμα σου εν ειρήνη, ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου, ο ητοίμασας κατά πρόσωπον πάντων των λαών, φως εις αποκάλυψιν εθνών».

Άραγε, ήταν από τα κείμενα των Προφητών που ο πιστός γέροντας είχε πάρει με την απόλυτη εμπιστοσύνη του το μήνυμα ή ήταν ο πόθος του γι' αυτή τη μοναδική συνάντηση, που απέσπασε αυτή την υπόσχεση, με κάποιο τρόπο, προσωπικά, από τον ίδιο Τον Θεό; Εκείνο πάντως που αντιλαμβάνομαι ακούγοντας τα λόγια του, είναι οτι ο Δίκαιος Συμεών, ήταν απόλυτα βέβαιος για την υπόσχεση αυτή Του Θεού και δεν του πέρασε από τον νου καμία αμφιβολία. Δεν αναρωτήθηκε ποτέ του μήπως ήταν μία αυταπάτη. Τίποτα δεν κλόνισε την εμπιστοσύνη του στην θεϊκή υπόσχεση. Κι ας έβλεπε πως τα χρόνια περνούσαν. Κι ας είχε φθάσει σε πολύ μεγάλη ηλικία. Πίστευε. Πίστευε απόλυτα. Στην αξιοπιστία, στην απέραντη αγάπη, στο σχέδιο σωτηρίας Του Δημιουργού του.

Είναι αδύνατον διαβάζοντας για την αυριανή εορτή και ακούγοντας την Ευαγγελική περικοπή της ημέρας, να μην ζηλέψεις, να μην μείνεις εκστατικός μπροστά στην ευλογημένη αυτή συνάντηση. Βλέπεις με τα μάτια της ψυχής σου, ότι όλη η ανθρώπινη κακοδαιμονία, η δυστυχία, το ανεκπλήρωτο των πόθων σου, παίρνουν τέλος. Γι' αυτό και ο γέροντας Συμεών, ξέσπασε σ' αυτόν τον λυγμικό θαρρείς, αλλά και δοξολογικό μαζί θρίαμβο:

«Tώρα πια Θεέ μου, μπορείς να με πάρεις από τον κόσμο τούτο, αφού είδαν τα μάτια μου τον Χριστό που θα φέρει τη Σωτηρία για όλους τους λαούς της γης, Φως πνευματικό που θα φανερώνει στα έθνη τον αληθινό Θεό».

Και το έστειλε και σ' εμας, τους Έλληνες αυτό το Φως! Το μοναδικό Φως, που οδηγεί σε σωστούς δρόμους, σε σωστές αποφάσεις, σε πορεία ζωής αληθινής. Και το Φως αυτό, είναι ο ίδιος ο Χριστός και ο λόγος Του, θησαυρισμένος στην Καινή Διαθήκη, στο Ευαγγέλιο. Σ' εμας τώρα απομένει να πιστέψουμε βαθιά στην Αγάπη Του. Να αγκαλιάσουμε, όπως ο Δίκαιος Συμεών, τις υποσχέσεις και τις υποδείξεις Του. Και ν' αγωνιζόμαστε. Ειδικά τώρα, αυτή την πολύ δύσκολη, σε όλα τα επίπεδα, εποχή για την ανθρωπότητα. Να μην υποχωρούμε, να μην κλονιζόμαστε, να μην λυγίζουμε. Αλλά να περιμένουμε με σιγουριά και υπομονή τους καρπούς του αγώνα μας.

Κάποια στιγμή, θα καταλάβουμε κι εμείς, πως είναι σοφή αυτή η υπομονή μας στην φαινομενική σιωπή του Θεού σε όσα συμβαίνουν σημέρα στον πλανήτη. Το ίδιο και η επιμονή μας στον αγώνα και στη δύσκολη, ομολογουμένως, πορεία που μας χαράσει ο Λυτρωτής.

2021 χρόνια έχουν περάσει από τότε που ο παππούς Συμεών και μόνο που οραματίστηκε τον κόσμο μας με το Φως το αληθινό μέσα του, γέμισε ευφροσύνη και αγαλλίαση η καρδιά του. Εμείς σήμερα..;;

Καλό μήνα και καλή αυριανή!

Υ.Γ. Στη φωτογραφία του άρθρου, η Υπαπαντή, από τη δυτική καμάρα του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού Ζωοδόχου Πηγής Παιανίας, δια χειρός Φώτη Κόντογλου (1946).