«Σήμερον της Σωτηρίας Ημών το Κεφάλαιον»

Παναγία μου,

Έτσι όπως σε φαντάζομαι, ταπεινά, σεμνά, να σκύβεις το κεφάλι και να δέχεσαι από τον Αρχάγγελο το πρωτάκουστο μήνυμα του ουρανού, γονατίζω κι εγώ μπροστά στην εικόνα σου, για να σου πω έναν βαθύ μου πόθο:

Στάλαξε μέσα στην ψυχή μου κάτι από τους πολύτιμους θησαυρούς σου.

Την απλότητα της δικής σου καρδιάς, που σ' έκανε και στην πιο μεγάλη σου δόξα να μένεις η ταπεινή δούλη Του Κυρίου σου.

Τη σταθερή σου θέληση, που δεν ταλαντεύτηκε ούτε στην εξορία στην Αίγυπτο, ούτε πάνω στον φριχτό Γολγοθά.

Την ανεξικακία σου, που δεν σ' άφησε ούτε έναν λόγο πικρό να προσφέρεις στους αχάριστους συμπατριώτες σου, στον αιμοβόρο Ηρώδη, στους σταυρωτές του Υιού σου.

Την ζωντανή σου Πίστη, στον Υιό και Θεό σου, από την ώρα που Τον κράτησες βρέφος στην αγκαλιά σου έως την φοβερή στιγμή που τον αντίκρυσες πάνω στον Σταυρό.

Παναγία Μητέρα, μάθε με κι εμένα να λέω στο κάθε κάλεσμα του Υιού σου για το καθήκον, για την αρετή, για τις πράξεις ηρωισμού και θυσίας: «Γένοιτό μοι κατά το ρήμα Σου»..