Ψυχοσάββατο: Παγκόσμιο κάλεσμα αγάπης!

Όποιος ένιωσε την οδυνηρή εμπειρία και τον σπαραγμό του αποχωρισμού, όποιος έκλεισε τ' αυτιά του όταν ηχούσε η εκκωφαντική σιωπή του νωπού τάφου στο κοιμητήριο, όποιος αναρωτήθηκε πάμπολες φορές που να βρίσκονται άραγε ετούτη τη στιγμή οι γονείς, τα παιδιά, τα αδέλφια, οι φίλοι του, όποιος ευχήθηκε να επέστρεφαν, έστω και για μία βραδιά οι αγαπημένοι του, όποιος σφίχτηκε για να μην ξυπνήσει όταν τον επισκέφθηκαν στο όνειρό του, αισθάνεται μέσα του τον ασίγαστο πόθο και την σφοδρή επιθυμία, να υπήρχε μία δυνατότητα επικοινωνίας μαζί τους.

Στις μέρες μας, αρκετοί την υπόσχονται, (μέντιουμ, πνευματιστές και λοιποί) χωρίς να διστάζουν να εκμεταλλευτούν αυτή μας την ανάγκη για ιδιοτελείς σκοπούς και φυσικά, χωρίς να μπορούν να μας την ικανοποιήσουν. Η μόνη που πραγματικά μπορεί και όντως μας παρέχει αυτή την επικοινωνία, είναι η Αγία μας Εκκλησία. Πως; Μέσα από τα μυστήρια και την Θεία λατρεία. Εκεί ζούμε την ζωντανή παρουσία Του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και επικοινωνούμε με τους κεκοιμημένους μας.

Μέσα στην ιδιαίτερη της μέριμνα για εκείνους, η Εκκλησία μας, έχει καθορίσει δύο Σάββατα, τα οποία ονομάζονται «μεγάλα Ψυχοσάββατα» και τους τα αφιερώνει. Το ένα πρίν από την Κυριακή της Απόκρεω, δηλαδή αύριο και το άλλο πρίν από την Κυριακή της Πεντηκοστής.

Το αυριανό Ψυχοσάββατο, έχει το εξής νόημα: H επόμενη από αυτό ημέρα, δηλαδή η Κυριακή που μας έρχεται, είναι αφιερωμένη στην Δευτέρα Παρουσία Του Χριστού, εκείνη δηλαδή την ημέρα, που όλοι μας θα σταθούμε μπροστά Του, ζητώντας το έλεος και την μακροθυμία Του. Για το λόγο αυτό, με το μνημόσυνο των κεκοιμημένων, Τον παρακαλούμε, να μην ελεήσει μόνον εμάς, αλλά και εκείνους που έφυγαν και όλους μαζί να μας κατατάξει μεταξύ των υιών της Βασιλείας Του.

Φανταστείτε, πως πρόκειται για ένα παγκόσμιο κάλεσμα: Σήμερα και αύριο, οι ιερείς μας, θα μνημονεύσουν όλους εκείνους που υπέστησαν πρόωρο θάνατο, απ' άκρη σ' άκρη της γης, σε στεριά και θάλασσα. Που κατέληξαν από λοιμική ασθένεια. Tα δύο και πλέον εκατομμύρια που έχουν φύγει από κοντά μας εξαιτίας της φοβερής νόσου του κορονοϊού που μας ταλανίζει τον τελευταίο χρόνο. Όλους εκείνους που έπεσαν σε πολέμους. Που χάθηκαν σε σεισμούς, σε θεομηνίες, σε πυρκαγιές. Εκείνους που ήταν φτωχοί και άποροι και δεν φρόντισε κανείς να τους τιμήσει με τις ανάλογες ακολουθίες και τα μνημόσυνα.

Τι πρόνοια! Τι ενδιαφέρον! Τι ανιδιοτέλεια! Η στοργική μάνα Εκκλησία, αυτός ο Θεοίδρυτος οργανισμός, αγκαλιάζει, με την Χάρη Του πάντοτε, το άπειρο σύμπαν και τους ατέρμονους αιώνες! Όλους τους ανθρώπους που έζησαν, ζουν, αλλά και θα ζήσουν, τους νοιάζεται! Και τους νοιάζεται, γιατί «η γαρ Αγάπη Του Χριστού, συνέχει ημάς»..

Ας γίνουμε μέρος αυτής της μοναδικής ενέργειας. Ας συμμετάσχουμε νοερά, με την προσευχή μας, σ' αυτό το μέγα προσκλητήριο αγάπης. Με πίστη, ας αναθέσουμε στην Αγαθότητα Του Θεού εαυτούς και αλλήλους, τους αγαπημένους μας. Και ας ειρηνεύσουμε εμείς για να ειρηνεύσουν κι εκείνοι! Υπάρχει πιο ουσιαστική επικοινωνία από αυτήν;