H τελευταία δίκη

Δεν πρόκειται να ξαναγίνει άλλη. Θα είναι η τελευταία δίκη. Τίποτα απ' όσα χρειάζονται στις ανθρώπινες δίκες, δεν θα χρειαστεί. Ούτε δικαστήρια, ούτε άνθρωποι-δικαστές. Ούτε δικηγόροι, (να με συγχωρούν οι φίλοι μου που ασκούν αυτό το επάγγελμα) ούτε ένορκοι, ούτε μάρτυρες. Περιττές πλέον οι καταγγελίες, οι δικογραφίες, τα πρακτικά.

Πότε και που θα γίνει αυτή η δίκη, κανείς δεν ξέρει. Ξέρουμε όμως ποιος θα είναι ο Δικαστής. Θα είναι ο Κύριος. Κατηγορούμενοι θα είναι οι άνθρωποι. Ο νόμος με βάση τον οποίον θα δικάσει ο Δικαστής, θα είναι προπάντων η Αγάπη.

Σ' αυτό το τελευταίο δικαστήριο, δεν πρόκειται να γίνουν λάθη, αδικίες, να υπάρχουν προτιμήσεις. Η δίκη θα διεξαχθεί αμερόληπτα, με απόλυτη δικαιοσύνη, αφού ο δικαστής θα είναι παντογνώστης και πάνω απ' όλα δίκαιος.

Γι' αυτή τη μοναδική δίκη, γι' αυτό το πανανθρώπινο δικαστήριο, μας μιλάει το αυριανό ευαγγέλιο. Το βρίσκουμε στο κατά Ματθαίον, στο κεφάλαιο 25, στίχους 31-46: «Όταν έλθει ο υιός του ανθρώπου εν τη δόξη αυτού.. τότε καθίσει επί θρόνου δόξης αυτού και συναχθήσεται έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη»..

Πρωτοφανής συγκέντρωση! Δισεκατομμύρια άνθρωποι, όσοι έζησαν πάνω σ' αυτόν τον πλανήτη, από καταβολής του κόσμου. Κι όλους αυτούς ο Κύριος θα τους βάλει στα δεξιά και στ' αριστερά Του. «Δεύτε οι ευλογημένοι του πατρός μου», θα πεί σ' εκείνους που θα σταθούν δεξιά Του. «Πορεύεσθε απ' εμού» θα πεί στους άλλους που θα σταθούν αριστέρα Του. «Γιατί Κύριε να σταθούμε δεξιά Σου;», θα ρωτήσουν οι πρώτοι. «Γιατί επείνασα και εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψασα και εποτίσατέ με, ξένος ήμην και συναγάγετέ με, γυμνός και περιεβάλετέ με, ησθένησα και επεσκέψασθέ με, εν φυλακή ήμην και ήλθετε προς με». «Κι εμείς Κύριε, γιατί στ' αριστέρα Σου;», θα ρωτήσουν οι δεύτεροι. «Γιατί εσείς δεν κάνατε τίποτα απ' όλα αυτά. Δεν σκεφτήκατε ποτέ να δείξετε αγάπη. Κλεισμένοι στον εαυτό σας, μόνο γι΄ αυτόν φροντίζατε». «Πότε σε συναντήσαμε στη γη Κύριε και δεν σε βοηθήσαμε;», θα διαμαρτυρηθούν πάλι. «Εφ' όσον ουκ εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, ουδέ εμοί εποιήσατε». Και η δική θα τελειώσει. Τόσο απλά. Ο καθένας θα πάει στην θέση του.

Άραγε ποια απόφαση θα βγάλει και για εμάς ο Δίκαιος Κριτής; Θα μας πει «ευλογημένους»; Θα μας βάλει στα δεξιά Του; Θα μας χαρίσει τη Βασιλεία Του; Aπό εμάς εξαρτάται. Αν μπορέσουμε να ενδιαφερθούμε με αγάπη για τους γύρω μας και να μοιραστούμε μαζί τους τη χαρά, τη λύπη, τα αγαθά μας.

Ο επαίτης που συναντούμε κάθε ημέρα στο φανάρι πηγαίνοντας στη δουλειά μας, ο άρρωστος γείτονάς μας που λείπει καιρό από το σπίτι του νοσηλευόμενος, ο άστεγος, ο τοξικομανής, ο γνωστός ή άγνωστός μας που πληρώνει τα λάθη του κλεισμένος σε κάποια φυλακή, δεν είναι ξένοι. Δεν πρέπει να μας είναι ξένοι. Είναι αδέλφια Του Χριστού και επομένως και δικά μας αδέλφια.

Ας εξασκηθούμε λοιπόν στο πανέμορφο έργο της Αγάπης, τώρα που μπορούμε. Η αγάπη, με τις ποικίλες εκδηλώσεις της, γλυκαίνει τις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους. Κάνοντας το καλό σε εκείνους, είναι σαν να το κάνουμε στον ίδιο Τον Χριστό. Κάνοντας εδώ στην γη μερικές πράξεις αγάπης, καταθέτουμε κεφάλαια στον ουρανό. Και τη μέρα της Κρίσεως, θα βρεθούμε οι πιο κερδισμένοι!

Καλή αυριανή!