20 Μαΐου 1941: Τιμή και δόξα στην λεβεντογέννα Κρήτη!

Σαν σήμερα, πριν από 80 χρόνια, η Ελλάδα, με ανοιχτές τις πληγές της ακόμα, γεμάτη απ' τους νιόσκαφτους τάφους των παλληκαριών της που έπεσαν στα οχυρά του Μεταξά, στρέφει την πονεμένη της ματιά κατά το νοτιά. Οι Γερμανοί, χτύπουσαν αλύπητα την Κρήτη. Την Κρήτη την ηρωική.

Ποιος θα αντισταθεί στην επιδρομή; Τα γενναία κοπέλια του νησιού δεν είχαν προλάβει να επιστρέψουν από το μέτωπο. Πως θα βαστάξει η Κρήτη χωρίς τους λεβέντες της; Κι όμως βαστά! Οι ασπρομάλληδες γέροντες, οι ατρόμητες γυναίκες της, τ' αμούστακα αγόρια της, οι μοναχοί και οι μοναχές των μοναστηριών, όλος ο υποτιθέμενος άμαχος πληθυσμός, έγιναν μονομιάς θαρραλέοι αγωνιστές της Ελευθερίας.

Γνώριζαν όλες και όλοι πως θα είναι ένα ολοκαύτωμα, ένα νεότερο Αρκάδι ο αγώνας τους. Μα προτίμησαν, όπως πάντα, τη θυσία από τη σκλαβιά. Η τιμή και η ιστορία της Ελλάδας, αυτό ζητούσαν. Κι ο άμαχος πληθυσμός της λεβεντογέννας Κρήτης, προσέφερε τραγουδώντας και αυτή τη θυσία για την δόξα της.

Η Κρήτη, μπορεί όπως ήταν φυσικό, τελικά να γονάτισε εκείνο τον Μάη του 1941. Ισοπεδώθηκε και πνίγηκε στο αίμα. Έδωσε όμως ένα μεγάλο μάθημα ηρωισμού σε ολόκληρο τον κόσμο, ο οποίος της χρωστά και πρέπει να της χρωστά, αιώνια ευγνωμοσύνη.

Η Παναγία να σκεπάζει πάντοτε τον υπερήφανο, ηρωικό και πιστό λαό της δοξασμένης Κρήτης!