21 Μαΐου 1864: Τα Επτάνησα επιστρέφουν στην αγκαλιά της Μάνας Ελλάδας

Πάνω από 600 χρόνια σκλαβιάς! Μπορείτε να το σκεφτείτε; Πόσες και πόσοι γεννήθηκαν στο διάστημα αυτό σκλάβοι κι έφυγαν απ' αυτή τη ζωή, προτού γίνει το όνειρο της λευτεριάς πραγματικότητα!

Να γιατί κάθε χρόνο, τέτοια ημέρα, που εορτάζεται η επανένωση των Επτανήσων με την Μάνα Ελλάδα, μαζί τους σκιρτά απ' άκρη σ' άκρη όλος ο Ελληνισμός! Γι' αυτά τα σκλαβωμένα παιδιά της. Την Κέρκυρα, τους Παξούς, την Λευκάδα, την Ιθάκη, την Κεφαλονιά, την Ζάκυνθο, τα Κύθηρα. Χρόνια και χρόνια η Μάνα Ελλάδα έκρυβε μέσα της έναν βαθύ πόνο. Γι' αυτό και τούτες τις μέρες είναι περίσσεια η χαρά της. Σφίγγει με στοργή στην αγκαλιά της τα ελεύθερα παιδιά της κι ενώ τα γλυκοφιλεί, τους ανιστορεί, με λίγα λόγια, τα χρόνια της σκλαβιάς τους. Θέλει να τους θυμίσει όσο γίνεται καλύτερα. Όχι για να τα λυπήσει, ούτε και για να τους ανάψει μέσα στην ψυχή τους μίση. Αλλά για να μένει μέσα τους ζωντανή η αλήθεια: Πως η λευτεριά τους είναι κερδισμένη με το αίμα εκείνων που έβαλαν μπρος τα κορμιά τους!

Από το 1204, που για πρώτη φορά πόδι κατακτητικό πάτησε στα χώματα των Επτανήσων (βενετοί), μέχρι το 1798 που έγιναν γαλλική αποικία και από το 1800 που οι ρώσοι τα παρέδωσαν στους τούρκους, στην ανεξαρτησία τρία χρόνια αργότερα. Και από το 1807 και την επιστροφή των γάλλων, στο 1815 και την αγγλική κυριαρχία, για να φτάσουμε στις 21 Μαΐου του 1864, όπου το ψήφισμα υπέρ της Ενώσεως γίνεται αποδεκτό, μία πορεία γεμάτη αγώνες, πόνο, δάκρυα, θυσίες και ποταμούς αίματος. Και σαν να μην έφταναν οι τόσοι κατακτητές που τα γέμισαν φαρμάκι, πήραν και την πίκρα να δουν τα αρχοντικά, τους ναούς, τα νοικοκυριά τους, να ισοπεδώνονται απ' τα αναπάντεχα τραντάγματα της γης, ιδίως τα τελευταία χρόνια.

Μα να που ύστερα από κάθε καταστροφή, τα Επτάνησα ξαναζούν με περισσότερη δύναμη και ομορφιά! Κι έχουν μείνει στο διάβα των χρόνων, ένα κομμάτι ζωντανό της ελληνικής γης, ακλόνητο στην Πίστη του, στη γλώσσα του, στα έθιμά του, όσο κι αν πάσχισαν οι ξένοι να νοθεύσουν τούτους τους ατίμητους θησαυρούς του. 157 χρόνια χρόνια ελευθερίας συμπληρώνουν φέτος. 157 χρόνια, τα οποία μας θυμίζουν πως η ελευθερία η εθνική, αλλά και η ελευθερία της ψυχής, δίνεται σ' όποιους αγωνίζονται επίμονα γι' αυτήν. Κι έτσι μονάχα όταν κερδηθεί, ριζώνει και βαθαίνει.

Όμορφα ελληνικά νησιά μας, με τις δαντελωτές ακρογιαλιές και τις καταπράσινες εξοχές, μείνετε για πάντα κάτω απ' την χάρη των Αγίων σας, του Αγίου Σπυρίδωνος της Κέρκυρας, του Αγίου Διονυσίου της Ζακύνθου και του Αγίου Γερασίμου της Κεφαλονιάς, τα θαυματουργά σκηνώματα των οποίων σας έλαχε η τιμή να κρατάτε με σεβασμό στην αγκαλιά σας, για να κρατήσετε έτσι παντοτινά την δύναμή σας, που είναι δύναμη για όλον τον Ελληνισμό!