Οικογένεια: Μία μικρή Εκκλησία

Ως «Διεθνής Ημέρα Οικογένειας» έχει οριστεί η σημερινή, σ' έναν κόσμο και σε μία εποχή που αμφισβητεί αιώνιες αξίες, που αμφισβητεί την ίδια την ανθρώπινη ζωή, από την αρχή έως το φυσικό της τέλος.

Κι όμως, σε πείσμα των παραπάνω, η ελληνική οικογένεια, στην συντριπτική της πλειοψηφία, παραμένει εκείνο το δυνατό, εύρωστο, αειθαλές δέντρο με τις βαθιές ρίζες. Ένα λιμάνι γαλήνης. Μία εστία θαλπωρής. Μία αγάπη που «πάντα στέγει, πάντα υπομένει, ουδέποτε εκπίπτει». Κοινωνία προσώπων. Σύμψυχοι γονείς, παιδιά, παππούς, γιαγιά. Πολλοί οι αγώνες, όμως κοινή η χαρά.

Η οικογένεια, είναι μία μικρη Εκκλησία, έτσι την χαρακτηρίζει η ιερή μας παράδοση, που γίνεται εργαστήρι αγιότητας. Καντηλάκι αναμμένο στο εικονοστάσι. Θυμίαμα συμπροσευχής. Ζυμωμένο πρόσφορο για την Θεία Ευχαριστία. Γαρδένια και βασιλικός στη γλάστρα.

Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!