«Έγινε παπαρούνα απ' την ντροπή του»

«Έγινε παπαρούνα απ' την ντροπή του». Αυτή τη φράση μου θύμισαν αυτές οι παπαρούνες. Και στη συνέχεια θυμήθηκα και κάτι άλλο, που ο Μάρκ Τουαίην είχε πει: «Ο άνθρωπος είναι το μοναδικό πλάσμα σ' όλη τη Δημιουργία που μπορεί να κοκκινίζει από ντροπή».

«Ίσως γιατί ο άνθρωπος έχει πολλούς λόγους για να ντρέπεται», μου σφύριξε με ειρωνία μία αυθάδικη σκέψη. Ας είναι. Θα 'θελα όμως να 'ξερα, τι θα έλεγε ο Μάρκ Τουαίην για την ξεδιαντροπιά της εποχής μας..

Αναψοκοκκινίζουμε βέβαια και σήμερα οι άνθρωποι. Περισσότερο όμως από θυμό, από αγανάκτηση, από την αναμεταξύ μας έριδα, από το κυνηγητό του χρήματος, από το ξεφάντωμα. Από ντροπή δεν κοκκινίζουμε, γιατί δεν ντρεπόμαστε. Αντί να κοκκινίζουμε, βρήκαμε πιο εύκολο να καμαρώνουμε και να διατυμπανίζουμε ασύστολα όσα άλλοτε έκαναν τους ανθρώπους να κοκκινίζουν.

Που 'σαι καημένε Διογένη! Εσύ που κάποτε «ιδών μειράκιον ερυθριάσαν», είπες: «Θαρσεί τέκνον! Τοιούτο γάρ το χρώμα έχει η αρετή!». Άραγε τι θα έλεγες σήμερα κι εσύ;

Tι σήμασια όμως έχουν οι φανταστικοί διάλογοι που σας αραδιάζω Δευτεριάτικα; Η ντροπή χάθηκε, αν δεν πέθανε. Χάθηκε μαζί της κι ένα ρήμα: «Κοκκινίζω». Μας έμειναν οι παπαρούνες..

Συγχωρέστε με..!