«Άνθρωπον ουκ έχω»: Μπορούμε να το κάνουμε ν' ακούγεται όλο και αραιότερα;


Τέταρτη Κυριακή του Πάσχα αύριο και η Εκκλησία μας, μας προβάλλει την ιστορία του παραλύτου, εκείνου που έγινε καλά χάρη στην άμεση επέμβαση Του Χριστού.

Εκείνο το «άνθρωπον ουκ έχω» που θα ακούσουμε στην αυριανή ευαγγελική περικοπή και που ήταν το στίγμα της εποχής του παραλύτου, δυστυχώς, έφτασε να χαρακτηρίζει και την δική μας εποχή.

Μήπως όση αδιαφορία έδειξαν στον πόνο του συνανθρώπου τους οι άνθρωποι τότε, όπου για 38 ολόκληρα χρόνια τον άφηναν αβοήθητο, άλλη τόση δεν δείχνουμε κι εμείς, σήμερα, για τους φτωχούς, τους ανήμπορους, τους αρρώστους, τους αστέγους, τους θλιμμένους γύρω μας; Εκείνους που βουβά περνούν ολομόναχοι τον πόνο τους, χωρίς να έχουν κάποιον να μοιραστεί μαζί τους την θλίψη, την δυστυχία τους;

Μπορούμε άραγε το παράπονο αυτό, το «άνθρωπον ουκ έχω», να το κάνουμε ν' ακούγεται όλο και αραιότερα στις μέρες μας; Xαρά τότε και σ' εμάς, αλλά και σε πολλές κουρασμένες ανθρώπινες υπάρξεις που θα γευτούν την ζεστασιά της αγάπης μας!

Χριστός Ανέστη!
Αληθώς Ανέστη!
Καλή αυριανή!

Comments

Popular posts from this blog

Τρείς Ιεράρχες: Απ' τον 4ο στον 21ο αιώνα

Η εντυπωσιακή Ιερά Μονή Παναγίας Σεπετού Ολυμπίας και η σπουδαία της ιστορία

Η ιστορία του ήρωα του Αλβανικού μετώπου και προπάππου μου Ηρακλή Βλάχου