Άγιοι Κωνσταντίνος & Ελένη: Tιμή και ευγνωμοσύνη

Aύριο, δεν τιμούμε απλώς την μνήμη δύο μεγάλων Αγίων, του Μεγάλου Κωνσταντίνου και της Αγίας Ελένης. Η γιορτή αυτή δεν έχει μοναδικό σκοπό ν' αποδώσουμε τον σεβασμό που αρμόζει στις δύο αυτές ιερές μορφές της Εκκλησίας μας. Είναι προ πάντων μία ημέρα, που θυμίζει ένα μεγάλο χρέος του Χριστιανικού κόσμου: Το χρέος της ευγνωμοσύνης προς τον πρώτο Χριστιανό Αυτοκράτορα. Σ' εκείνον που με το Διάταγμα των Μεδιολάνων το 313, σταμάτησε τους διωγμούς και ανακήρυξε την ανεξιθρησκεία σ' ολόκληρο το απέραντο τότε ρωμαϊκό κράτος.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος, απ' τη στιγμή που αντίκρυσε τον φωτεινό Σταυρό πάνω στον ουρανό με τις λέξεις «Εν τούτω νίκα», μπαίνει στην παράταξη των ηρωικών σταυροφόρων του Πνεύματος. Για εκείνον, ο Σταυρός, δεν γίνεται μόνον το λάβαρό του, που το υψώνει την ώρα της μάχης για να κατατροπώσει τους εχθρούς του. Γίνεται κυρίως το ιερό σύμβολο, που τον εμπνέει σε έργα αγάπης και φιλανθρωπίας. Είναι το ακαταμάχητο όπλο και για τους ειρηνικούς καιρούς της βασιλείας του. Με μία σειρά από ευεργετικές διατάξεις, έρχεται ν' ανακουφίσει ένα πλήθος δυστυχισμένων ανθρώπων:

Δίνει χρήματα από το ταμείο του για την διατροφή φτωχών παιδιών. Φρονίζει για την απελευθέρωση δούλων. Επιστρέφει στους Χριστιανούς τους ναούς και τα κτήματα που τους είχαν αρπάξει οι ειδωλολάτρες. Ορίζει την Κυριακή ως ημέρα αργίας. Κι όταν οι αιρέσεις άρχισαν ν' αναστατώνουν την Εκκλησία, καλεί στην Νίκαια την Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο, η οποία και διατύπωσε το Σύμβολο της Πίστεως μας. Το «Πιστεύω», που από τότε εκατομμύρια χείλη πιστών, κάθε εποχής, με σεβασμό αλλά και θάρρος, το προφέρουν την ώρα της κοινής λατρείας και της ατομικής προσευχής.

Λίγο πρίν σημάνει το τέλος της ζωής του, ο Μέγας Κωνσταντίνος, με το μυστήριο του βαπτίσματος, γίνεται γνήσιο μέλος της Εκκλησίας Του Χριστού και παίρνει την τιμητική θέση του πρώτου Χριστιανού Αυτοκράτορα μέσα στο πλήρωμα των πιστών όλων των αιώνων.

Αλλά και η μητέρα του, η Αγία Ελένη, απ' τον Σταυρό Του Κυρίου παίρνοντας δύναμη και έμπνευση, πέρασε τη ζωή της προσφέροντας ταπεινά τις υπηρεσίες της στους υπηκόους της. Ιδιαίτερο ρόλο με την ευσέβειά της, έπαιξε στον γιό της, στον οποίον ενέπνευσε την αγάπη για Τον Χριστό. Η Αγία Ελένη, είναι ονομαστή και για το πλήθος των ναών που έκτισε. Μία παράδοση αναφέρει ότι έκτισε και τον ναό της Εκατονταπυλιανής στην Πάρο. Σ' εκείνη έλαχε και η εξαιρετική τιμή, ύστερα από πολύ κόπο, να βρεί στους Αγίους Τόπους τον Τίμιο Σταυρό Του Χριστού.

Δικαιολογημένα λοιπόν η Εκκλησία μας τιμά και τους δύο ως Αγίους και Ισαποστόλους και παρουσιάζει τον Μέγα Κωνσταντίνο και την Αγία Ελένη, να έχουν ανάμεσά τους το ιερότατο σύμβολο της Αγάπης και της Θυσίας, με το οποίο ταύτισαν ολόκληρη τη ζωή τους.

Στην μνήμη τους φέτος, ας ζωντανέψουμε ξανά την ευγνωμοσύνη μας προς εκείνους κι ας τους παρακαλέσουμε να πρεσβεύουν να παύσουν και πάλι οι διωγμοί και τα μαρτύρια των Χριστιανών ανά τον κόσμο. Κι ας μην ξεχνάμε, πως ο Σταυρός, έγινε το δυνατό τους όπλο. Όπλο που και τα δικά μας χέρια μπορούν να κρατούν, με την πεποίθηση ότι με την δυναμή του πάντα θα νικάμε!