Δίστομο: Μπορούμε να συγχωρήσουμε - Δεν μπορούμε να λησμονήσουμε

Διαβάζοντας κανείς τις ιστορικές αναφορές και ιδιαίτερα το κατηγορητήριο του Εθνικού Γραφείου Εγκλημάτων Πολέμου, (ιδρύθηκε το 1945 με σκοπό την συγκέντρωση και αξιολόγηση αποδεικτικού υλικού για τα εγκλήματα που είχαν σημειωθεί στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της κατοχής) για τα όσα συνέβησαν σαν σήμερα πρίν από 77 χρόνια στο Δίστομο, φρίττει. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε, πως ακόμη και δαίμονες, θα δίσταζαν να προβούν σε τόσο αποτρόπαιες πράξεις.

Αρχικά να πούμε πως το σχέδιο των Γερμανών, προέβλεπε το κλείσιμο των κατοίκων στα σπίτια τους για να τους κάψουν ζωντανούς. Όμως επειδή αυτό θα έπαιρνε χρόνο, αποφασίστηκε τελικά η εκκαθάριση να γίνει με τα όπλα.

Έτσι ξεκίνησε η φρικαλεότητα. Βρέφη θανατώνονται μ' όλους τους τρόπους: Με κόψιμο της καρωτίδας, με μαχαιριές στο στήθος, ακόμη και με πάτημα στο κεφάλι! Έν' απ' αυτά θήλαζε την ώρα του φόνου του και βρέθηκε αργότερα με τον μαστό της μητέρας του στο στόμα, ο οποίος επίσης απεκόπει από εκείνη. Μικρά παιδιά βρέθηκαν με βγαλμένα όλα τους τα δόντια! Έγκυος γυναίκα βιάστηκε, όπως και οι περισσότερες γυναίκες του χωριού και εν συνεχεία, με τη λόγχη του όπλου, σκίστηκε η κοιλιά της και το έμβρυο ρίχτηκε στα πόδια της. Σ' έναν ιερέα έβγαλαν τα μάτια, τον αποκεφάλισαν και πέταξαν το κεφάλι του στις ακαθαρσίες των γουρουνιών.

Αυτά είναι μόνο μερικά από τα περιστατικά που έχει καταγράψει η ιστορία στο Δίστομο και συγχωρέστε με που σας τα μεταφέρω αρετουσάριστα. Δεν το κάνω φυσικά για να υποθάλψω οποιαδήποτε μορφή αντιπάθειας κατά των Γερμανών. Άλλωστε είναι γνωστή η μεγαλοψυχία που χαρακτηρίζει τον λαό μας. Ποιος μπορεί να ξεχάσει άλλωστε ότι μετά την κατάρρευση της Ιταλίας, οι πεινασμένοι Αθηναίοι μοιράζονταν το λιγοστό ψωμί τους με τους αιχμαλώτους Ιταλούς ή τους χωρικούς, που σαν άλλοι Άγιοι Διονύσιοι Ζακύνθου, έκρυβαν τους πρώην εχθρούς και τυρράνους τους για να μην πέσουν στα χέρια των πρώην συμμάχων τους; Tα γράφω για να διατηρηθεί η μνήμη. Η μνήμη ενός υπέροχου λαού, ο οποίος έχει πάμπολλες φορές αποδείξει, πως η πίστη στο Δίκαιο και την Ελευθερία, αποτελούν ισχυρότερα όπλα απέναντι στην ωμή βία και στο δίκαιο του ισχυρότερου.

Μπορούμε λοιπόν να συγχωρήσουμε. Σε καμία περίπτωση όμως, δεν μπορούμε να λησμονήσουμε. Δεν μπορούμε να λησμονήσουμε, πως η σημερινή Γερμανία, κυρίαρχος χώρα στην Ενωμένη Ευρώπη, αρνήθηκε να οδηγήσει στην δικαιοσύνη και μερικούς έστω από τους εγκληματίες πολέμου και ότι αρνείται επίμονα, μέχρι και σήμερα, ν' αποζημιώσει τα χιλιάδες θύματα των σφαγών στο Δίστομο, στα Καλάβρυτα, στο Κομμένο, στο Κορωπί και στους άλλους τόπους των μαρτυρίων και της θυσίας.

Αιωνία η μνήμη των μαρτύρων του Διστόμου!