Φάρος αλλαγής πορείας το Ευαγγέλιο της Κυριακής Γ' Ματθαίου

Άφθονα τα θεία νοήματα, τα οποία απλόχερα μας προσφέρει ο Κύριος, μέσω του αυριανού Ευαγγελίου που θ' ακουστεί στους ιερούς μας ναούς.

Ξεκινά, λέγοντάς μας πως «ο λύχνος του σώματος, είναι ο οφθαλμός». Τα μάτια μας δηλαδή, είναι το λυχνάρι που φωτίζει το σώμα μας. Κι όπως τα μάτια μας, όταν είναι υγιή φωτίζουν το σώμα μας και το οδηγούν και όταν δεν είναι το σκοτίζουν και το βλάπτουν, έτσι και ο νους μας, που είναι ο πρώτος δέκτης των εικόνων που μεταφέρουν τα μάτια, αν είναι «καθαρός», δηλαδή δεν κατακλύζεται από άσχημες και σκοτεινές σκέψεις, η ψυχή μας φωτίζεται και ωφελείται.

Συνεχίζει λέγοντάς μας πως είναι αδύνατον να είμαστε συμφιλιωμένοι με Τον Θεό, αν είμαστε φιλάργυροι, άδικοι απέναντι στον συνάνθρωπό μας, αν είμαστε πλεονέκτες. Αν δεν μισήσει κανείς αυτά, είναι αδύνατον ν' αγαπήσει Τον Θεό.

Και καταλήγει, παροτρύνοντάς μας, να μην σπαταλάμε την ζωή μας, αγωνιώντας για το τι θα φάμε, για το τι θα πιούμε και για το τι θα φορέσουμε στο σώμα μας, διότι υπάρχουν πολύ ανώτερες μέριμνες απ' αυτήν, όσο κι αν αυτό μπορεί να μας ακούγεται, ενδεχομένως, ουτοπικό. Και για να το κατανοήσουμε καλύτερα, μας παρουσιάζει το παράδειγμα των άγριων πτηνών, για τα οποία ο Θεός με τόση αγάπη μεριμνά, για την τροφή τους, την ένδυσή τους κτλπ, ενισχύοντάς μας την ελπίδα, πως αν δεν εγκαταλείπει εκείνα, τα άλογα, πως θα εγκαταλείψει εμάς, το λογικό, το πιο αγαπημένο Του δημιούργημα;

Είναι γεγονός, πως όσο πλησιάζει η ψυχή μας Τον Θεό, τόσο φωτίζεται και πλημμυρίζει γαλήνη κι όσο απομακρύνεται από Εκείνον, σκοτεινιάζει και ζαρώνει από θλίψη. Δυστυχώς, στις μέρες μας, επιζητούμε τα μηδαμινά και τα ασήμαντα, αδιαφορώντας για τα σημαντικά και τα ουσιώδη. Αντί να έχουμε αγάπη μεταξύ μας, καταντήσαμε να τσακωνόμαστε για τα πιο οξύμωρα πράγματα. Παραδοθήκαμε στο υλιστικό πνεύμα της εποχής μας και γεμίσαμε την ψυχή μας πονηρία, κακία, φθόνο, απιστία. Γι' αυτό και ο Θεός, απέστρεψε το πρόσωπό Του από εμας και επέτρεψε να μας βρουν φοβερές δοκιμασίες, τις οποίες μερικά χρόνια πρίν, δεν ήμασταν σε θέση, ούτε καν να διανοηθούμε.

Αν δεν είναι τώρα η ώρα, με όλα όσα βλέπουμε να συμβαίνουν στον κόσμο, για να επιστρέψουμε με δάκρυα συντριβής στον Θεό, ικετεύοντας για το έλεός Του, πότε θεωρούμε πως θα είναι η κατάλληλη στιγμή για να το πράξουμε; Αν δεν φροντίσουμε από τώρα για την σωτηρία της ψυχής μας, πως έχουμε την απαίτηση να γίνουμε κληρονόμοι της αιώνιας βασιλείας Του Θεού; Αν δεν μισήσουμε τα έργα τα σκοτεινά, πως θ' αντικρύσουμε το Φως το χαρμόσυνο, το ανέσπερο;

Μ' αυτές τις σκέψεις, εύχομαι σε όλες και όλους καλή αυριανή και το αυριανό ευαγγέλιο ν' αποτυπωθεί βαθιά μέσα στον νου μας και να αποτελέσει φάρο για όλη την υπόλοιπη ζωή μας!