Θάλασσά μου..

Έτσι που ξανοίγεσαι μπροστά μου, θάλασσα γαλανομάτα, έτσι όπως αγκαλιάζεις στοργικά τον ήλιο και τον νανουρίζεις, έτσι όπως σπας τ' ασπρογάλαζο κύμα σου στ' ακρογιάλι, να ΄ξερες με τι γεμίζεις την καρδιά μου και τι ζωντανεύεις μες στον νου μου..

Άλλοτε ήσυχη και γαληνεμένη. Άλλοτε φουρτουνιασμένη κι ανήσυχη. Μα πάντοτε απέραντη. Λαχταράω αυτή σου η απλοχωριά, να χαρακτήριζε και την καρδιά μου, για ν' αγκαλιάζει με την αγάπη της τους κοντινούς και τους μακρινούς. Και στις ώρες τις ήσυχες μα και στις ώρες της φουρτούνας και του πόνου.

Θάλασσά μου,

Η θωριά σου για μένα θα είναι πάντοτε μία αστείρευτη πηγή για στοχασμό, για θαυμασμό, για ανάπαυση, για ανάταση. Μα πάνω απ' όλα μία ευλογημένη αφορμή για θερμή δοξολογία και βαθιά ευγνωμοσύνη σ' Εκείνον που σε δημιούργησε. Στον Θεό και Πατέρα μας, που σε στόλισε με τόσες χάρες κι όμορφιές. Για να κάνεις την δική μας ανθρώπινη ζωή, πιο ευχάριστη, πιο χαρούμενη, πιο άνετη και πιο πλούσια.