Από την Έρημο Εδώμ στον Λόφο του Γολγοθά

Κουρασμένοι, ταλαιπωρημένοι, συνεχίζουν οι Ισραηλίτες το δρόμο τους από την Αίγυπτο στη Γη της Επαγγελίας. Βρίσκονται τώρα στη Χερσόνησο του Σινά, στην Έρημο Εδώμ. Δύο εκατομμύρια ψυχές..

Η πορεία τους γίνεται ακόμα πιο δύσκολη εκεί. Δεν μπορούν να σβήσουν τη δίψα τους διότι δεν υπάρχει νερό. Δεν μπορούν να βαδίσουν ελεύθερα γιατί τα πόδια τους βουλιάζουν μέσα στην καυτή άμμο. Δεν υπάρχουν φρέσκα τρόφιμα για να ικανοποιήσουν την πείνα τους. Ο ήλιος τους αφήνει λιπόθυμους.

Και σαν να μην τους έφταναν όλες αυτές οι ταλαιπωρίες, δοκιμάζουν τώρα και τη μεγαλύτερη θλίψη: Τον θάνατο! Δηλητηριώδη φίδια πέταγονται μέσα απ' την άμμο, μπερδεύονται στα πόδια τους και κουλουριάζονται στο σώμα τους. Το θανατηφόρο δηλητήριό τους μπαίνει στο αίμα τους και η έρημος γεμίζει πτώματα.

Χιλιάδες νεκροί. Αβάστακτος πόνος. Γονείς θρηνούν τα μικρά παιδιά τους και παιδιά θάβουν τους γονείς τους, αναμένοντας κι εκείνα με τη σειρά τους τον δικό τους θάνατο. Κανείς δεν επρόκειτο να ζήσει μέσα σ' αυτή τη φρικτή κόλαση. Τα φίδια ήταν αμέτρητα, αδύνατο να εξολοθρευθούν.

Στη δύσκολη αυτή στιγμή, ο Μωυσής, ο περίφημος αρχηγός τους, παρακαλεί με Πίστη Τον Θεό να τους λυπηθεί και να τους γλυτώσει απ' το φοβερό κακό. Κι ο Ουράνιος Πατέρας, του δίνει το φάρμακο της θεραπείας:

«Φτιάξε ένα χάλκινο φίδι και στερέωσέ το πάνω σ' έναν ψηλό πάσσαλο. Κάθε ένας που θα τραυματίζεται από τα φίδια, να κοιτάζει αυτό το χάλκινο φίδι και θα θεραπεύεται».

Ο Μωυσής υπάκουσε και οι Ισραηλίτες σώθηκαν.

Θα μου πείτε τώρα γιατί σας τα γράφω όλ' αυτά;

Γιατί αυτό το περιστατικό από την Παλαιά Διαθήκη αναφέρει η αυριανή περικοπή του Ευαγγελίου. Το θυμίζει ο ίδιος ο Κύριος, όταν μιλούσε με τον Νικόδημο, για την αγάπη που έχει ο Θεός στον άνθρωπο:

«Καθώς Μωυσής ύψωσε τον όφιν εν τη ερήμω, ούτως υψωθήναι δει τον υιόν του ανθρώπου, ίνα πας ο πιστεύων εις Αυτόν μη απόληται, αλλ' έχη ζωήν αιώνιον».

Δηλαδή: Eίναι ανάγκη να κρεμαστεί ο Υιός Του Θεού στον Σταυρό, όπως εκείνο το χάλκινο φίδι υψώθηκε στην έρημο, για να σωθούν και να ζήσουν εκείνοι που θα πιστέψουν σ' Εκείνον.

Αλήθεια, πόση ευγνωμοσύνη χρωστάμε στον Σταυρωμένο Λυτρωτή μας! Απ' τη σταυρική Του θυσία, ξεπήδησαν δύο ανυπολόγιστες δωρεές για εμάς:

H Σωτηρία και η Αιώνια Ζωή!

Από εκείνη την Μεγάλη Παρασκευή, που ο Κύριος καρφώθηκε πάνω στον Σταυρό για τη λύτρωσή μας, η Σωτηρία είναι δική μας. Όποιος πιστεύσει σ' Αυτόν, δεν πρόκεται να χαθεί.

Οσαδήποτε κι αν είναι τα φαρμακερά φίδια της αμαρτίας που μας περικυκλώνουν και μας απειλούν, δεν πρόκεται να χαθούμε. Ένα βλέμμα στον Εσταυρωμένο και θα παίρνουμε αμέσως δύναμη. Η σκιά του Σταυρού, θα μας χαρίζει ανακούφιση, παρηγοριά, ελπίδα. Το Αίμα Του Λυτρωτή μας θα μας ζωογονεί. Διότι Εκείνος πλήρωσε στον Ουράνιο Πατέρα μας τα δικά μας χρέη και μας έδωσε το εισιτήριο για την Αιώνια Ζωή.

Κάθε φορά που στεκόμαστε μπροστά στον Τίμιο Σταυρό Του Κυρίου, ας θυμόμαστε, πως αυτό το ξύλο, μας χάρισε την Βασιλεία του Ουρανού. Ας σκεπτόμαστε πως ο Τίμιος Σταυρός μας ξεκλείδωσε την πόρτα του Παραδείσου. Κι αυτό, ας είναι η καθημερινή δύναμή μας!

Καλή αυριανή σε όλες και όλους!