Αγία Θέκλα η Ισαπόστολος

Το Ικόνιο ολόκληρο βρίσκεται στο πόδι. Έχει φτάσει εκεί ο ξακουστός Απόστολος, ο Παύλος. Τα μεγαλόπνοα κηρύγματά του, ηλεκτρίζουν τα πλήθη. Καθημερινά, συνωστίζονται στο σπίτι του Ονησιφόρου, όπου κηρύττει, μέχρι αργά τη νύχτα.

Ανάμεσα στο πλήθος βρίσκεται και μία νεαρή ειδωλολάτρισσα. Ονομάζεται Θέκλα. Όλο το παρουσιαστικό της δείχνει ότι κατάγεται από αρχοντική οικογένεια. Τα πρωτάκουστα λόγια του διαπρύσιου κήρυκα βρίσκουν ξεχωριστή θέση στην ευγενή ψυχή της. Όλοκληρο το είναι της αναμοχλεύεται. Δρόμοι καινούργιοι ανοίγονται εμπρός της.

Η μητέρα της, φανατική ειδωλολάτρισσα, κάτι υποπτεύεται κι αρχίζει ν' ανησυχεί. Και να, σε λίγο σωστή θύελλα ξεσπάει όταν μαθαίνει, απ' την ίδια την κόρη της, τη Θέκλα, πως πηγαίνει στις συγκεντρώσεις των Χριστιανών. Αποφασίζει να την πιέσει να κάνει σύντομα τον γάμο της μ' έναν ειδωλολάτρη με τον οποίον είχε μνηστευθεί, πρίν γνωρίσει την Χριστιανική αλήθεια.

Στην επιμονή της μητέρας της όμως η νεαρή Θέκλα μένει άκαμπτη. Ποτέ δεν θα δεχτεί για σύζυγό της έναν ειδωλολάτρη. Με την αφορμή αυτή μίσος μεγάλο φουντώνει στην ψυχή εκείνου εναντίον του Αποστόλου Παύλου αλλά και της ιδίας της Θέκλας. Πηγαίνει λοιπόν και την καταγγέλει στον άρχοντα ως Χριστιανή.

Ο άρχοντας φυλακίζει την Θέκλα και την υποβάλλει σε ανακρίσεις και βασανιστήρια. Την φέρνει στο στάδιο μπροστά σ' ένα μαινόμενο πλήθος, μεταξύ αυτών και η ίδια η μητέρα της, το οποίο απαιτεί να καεί ζωντανή.

Αναβούν μία μεγάλη φωτιά. Η Θέκλα κάνει το σημείο του Σταυρού και προχωρά σταθερά και αποφασιστικά προς το μαρτύριο. Αλλα τι παράξενο! Η φωτιά χάνει την δύναμή της και αντί να καίει, δροσίζει! Σε λίγο ξεσπά μία ισχυρή καταιγίδα η οποία σβήνει τις φλόγες, ενώ τ' αστραπόβροντα σείουν τον τόπο. Ο κόσμος σκορπίζει τρομαγμένος. Η Θέκλα απαρατήρητη βγαίνει απ' το στάδιο. Έξω απ' την πόλη συναντά τον Απόστολο Παύλο με άλλους Χριστιανούς να προσεύχονται για την σωτηρία της.

Μαζί με τον μεγάλο δάσκαλό της τον Παύλο θα βρεθούν στην Αντιόχεια. Νέες δοκιμασίες και καινούργιοι πειρασμοί την περίμεναν εκεί. Θα οδηγηθεί στο αμφιθέατρο για να γίνει τροφή των θηρίων. Λιοντάρια, αρκούδες, ταύροι, ορμούν επάνω της. Μα σαν φτάνουν κοντά της, ημερεύουν, δεν τολμούν καν να την αγγίξουν!

Όλοι έκπληκτοι τότε μ' ένα στόμα ζητούν την απελευθέρωσή της. Κι εκείνη, γεμάτη ευγνωμοσύνη για την συγκινητική αυτή προστασία Του Θεού, Του δίνει μία μεγάλη υπόσχεση: Να μείνει σ' όλη της την ζωή, όπου κι αν βρεθεί, η θερμή ιεραπόστολος, η ακούραστη μαθήτρια Του Χριστού.

Έτσι, πιστή στο μεγάλο της τάμα, ως τα ενενήντα της χρόνια, έφυγε απ' τον μάταιο τούτο κόσμο για την αιωνιότητα. Κι εμείς, που μπορεί να μην ζήσαμε στα πρώτα μετά Χριστόν χρόνια στα Μύρα της Λυκίας, στο Ικόνιο και στην Σελεύκεια όπου δραστηριοποιήθηκε, αλλά την γνωρίσαμε μέσα απ' τα συναξάρια, τιμούμε την μνήμη της κάθε χρόνο στις 24 του Σεπτέμβρη, την αναγνωρίζουμε ως Ισαπόστολο και την παρακαλούμε να μας δίνει λιγάκι απ' τον ζήλο της, για να βαδίζουμε κι εμείς με θάρρος μέσα στο στάδιο της ζωής μας, αμήν!