«Εκείνος ον εφίλει ο Ιησούς»

«Εκείνος ον εφίλει ο Ιησούς». Δηλαδή εκείνος που αγαπά ο Ιησούς.

Κάνει διακρίσεις ο Κύριος; Όχι φυσικά. Η θεϊκή καρδιά Του όλους μας χωράει και όλους μας αγαπάει το ίδιο. Όμως όταν κάποιος ανοίγει την ψυχή του προς Εκείνον, ανταποκρίνεται. Κι αυτή η αμοιβαία αγάπη, γίνεται τότε ένας μυστικός ιστός που κρατά την ανθρώπινη, ασθενική καρδιά, ενωμένη με κείνη Του Θεανθρώπου.

Και μεταξύ των δύο καρδιών, υπάρχει μυστική επαφή, συνεννόηση, ώστε ο αγαπών να νιώθει τον αγαπώμενο με μία αίσθηση πολύ πιο εχέγγυα από την όραση ή τις άλλες αισθήσεις του σώματος.

Όποιος έτσι αγαπάει Τον Χριστό, αποκτά γνώση. Θεογνωσία. Αυτός πλέον ζει για Τον Θεό και επομένως ζει με Τον Θεό. Έχει δώσει όλο του το είναι στον Κύριο, γι' αυτό και αξιώνεται να αντανακλά στο εσωτερικό του την εικόνα Του. Ο ίδιος ο Χριστός εξάλλου το είπε: «Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία ότι αυτοί τον Θεόν όψονται».

Έχετε παρατηρήσει ποτέ την εικόνα του Μυστικού Δείπνου; Θα έχετε δει προφανώς έναν από τους μαθητές, τον νεότερο σε ηλικία, να σκύβει και ν' ακουμπά το κεφάλι του πάνω στο στήθος Του Χριστού. Δεν έκανε τυχαία αυτή την κίνηση. Τον ώθησε η παρρησία που του έδινε η καθαρότητα της καρδιάς του και η τέλεια αφοσίωση σ' Εκείνον.

Αυτός ήταν ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος. Ο μαθητής που αγαπούσε ο Χριστός. O μαθητής που γεύτηκε, ψηλάφησε και στο τέλος ενώθηκε μαζί Του. Την μετάστασή του στους ουρανούς εορτάζουμε σε λίγες ώρες. Δηλαδή, όπως και η Παναγία, ετάφη και μετά από τρεις ημέρες αναστήθηκε και μετέστη δίπλα στον αγαπημένο Του Δάσκαλο και Θεό. Ξέρετε γιατί; Διότι όπως ο ίδιος μας λέει: «Εκείνος που είναι ενωμένος με Toν Χριστό και τον έχει δικό του, έχει την αληθινή και αιώνια ζωή».

Αν θέλουμε κι εμείς να ενωθούμε με Τον Κύριο όπως ενώθηκε ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, οφείλουμε να παίρνουμε αυτές τις εορτές ως αφορμή για να ξεφύγουμε για λίγο από τις μέριμνες της καθημερινότητας, από το κυνήγι των υλικών αγαθών και από τις εφήμερες απολαύσεις της ζωής και να εντρυφήσουμε στο παράδειγμά του. Να γνωρίσουμε καλύτερα Τον Θεό, σκύβοντας κι εμείς στο στήθος Του, αφουγκραζόμενοι τους χτύπους της θεϊκής καρδιάς που θα μας μυσταγωγήσουν στους ωκεανούς της γνώσης της.

Πως θα γίνει αυτό; Μυστικά. Μυστηριακά. Με την καθαρότητα της καρδιάς, με την πίστη, με την προσευχή, με την αγάπη. Με την συμμετοχή στα μυστήρια της Εκκλησίας, που ο ίδιος ο Χριστός ίδρυσε, προκειμένου να παρατείνεται η παρουσία Του ανάμεσα στους πιστούς στους αιώνες. Και κυρίως με την κοινωνία μαζί Του μέσω της Θείας Μεταλήψεως.

Ας Τον αναζητήσουμε λοιπόν με πόθο γνήσιο, αποκλειστικό, με ροπή ψυχής, με φλόγα εσωτερική. Ας υποβάλλουμε τον εαυτό μας σ' όποιον κόπο χρειαστεί, σε οποιαδήποτε περιπέτεια, θυσία, προκειμένου να ικανοποιήσουμε αυτόν μας τον πόθο. Ας φωνάξουμε, ας ικετεύσουμε, ας κλάψουμε να μας αποκαλυφθεί. Το έχει υποσχεθεί με το αψευδές Του στόμα: «Εκείνος που με αγαπά θ’ αγαπηθεί από Τον Πατέρα μου κι εγώ θα τον αγαπήσω και θα του φανερώσω τον Εαυτό μου».

Καλό ξημέρωμα!