Αδελφόθεος

Στην παραπάνω εικόνα, η οποία απεικονίζει την φυγή της Αγίας Οικογενείας, υπό την απειλή του Ηρώδη στην Αίγυπτο, ίσως έχετε παρατηρήσει ένα παιδί που κρατά τα χαλινάρια του ονίσκου πάνω στο οποίο βρίσκεται η Παναγία με το Θείο Βρέφος. Έχετε αναρωτηθεί ποτέ ποιος είναι; Είναι ο Ιάκωβος, γιος του Ιωσήφ του Μνήστορος και ετεροθαλής αδελφός Του Χριστού, την μνήμη του οποίου τιμά η Εκκλησία μας, αύριο, 23 Οκτωβρίου.

Ως μεγαλύτερος αδελφός Του Θεανθρώπου Χριστού, παρακολουθεί την έξοδο του μικρότερου αδελφού του στον κόσμο με την ιδιότητα του Δασκάλου. Δεν τον ακολουθεί από την αρχή, δεν γίνεται στενά δικός Του μαθητής, ούτε Απόστολος. Παρ' όλα αυτά, σ' αυτόν φανερώνεται προσωπικά ο Κύριος μετά την Ανάστασή Του και τον αναδεικνύει πρώτο Επίσκοπο της Εκκλησίας της Ιερουσαλήμ.

Ο Άγιος Ιάκωβος, έχει αναγνωριστεί από παλαιότερους και σύγχρονους ιστορικούς, ως άνθρωπος δίκαιος, ασκητικός, προσευχόμενος. Ο Απόστολος Παύλος τον ονομάζει «στύλο της Εκκλησίας», τοποθετώντας τον μαζί με τους κορυφαίους Αποστόλους Πέτρο και Ιωάννη.

Όμως τον μεγαλύτερο τίτλο τιμής, του τον απονέμει η παράδοση της Εκκλησίας μας, η οποία τον ονομάζει Αδελφόθεο για τρείς λόγους κατά τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη:

Πρώτον για την θαυμαστή πολιτεία του και τις πολλές αρετές του, εξαιτίας των οποίων ονομαζόταν, όπως αναφέραμε και παραπάνω, δίκαιος. Δεύτερον επειδή δεν ήταν, όπως επίσης προείπαμε, συγκαταριθμημένος στον χορό των Αποστόλων και δεν είχε το προνόμιο να ονομάζεται Απόστολος, του δόθηκε το ύψιστο προνόμιο να ονομάζεται Αδελφόθεος και τρίτον επειδή έκανε τον Χριστό συγκληρονόμο στο μερίδιο της πατρικής περιουσίας, του Ιωσήφ δηλαδή, ενώ οι άλλοι τρεις αδελφοί του αρνήθηκαν να πράξουν το ίδιο.

Μαρτύρησε κι αυτός για το όνομα Του Χριστού, δια λιθοβολισμού, στα Ιεροσόλυμα, από τα οποία δεν έφυγε ποτέ, περίπου το 62 μ.Χ.

Χρώσταμε πολλά στον Άγιο Ιάκωβο τον Αδελφόθεο. Ένα απ' αυτά είναι η συγγραφή της πρώτης Θείας Λειτουργίας. Ένα κατανυκτικότατο κείμενο, πανώ στο οποίο στηρίχθηκαν αργότερα ο Μέγας Βασίλειος, ο Ιερός Χρυσόστομος και άλλοι και συνέγραψαν τα ιερά κείμενα που χρησιμοποιούμε σήμερα. Η λειτουργία αυτή τελείται κάθε χρόνο στην μνήμη του και είναι μία καλή ευκαιρία, όσοι έχετε την δυνατότητα, να την παρακολουθήσετε αύριο.

Όμως στον Άγιο χρωστάμε ένα ακόμη καταπληκτικό κείμενο, γραμμένο απευθείας στην ελληνική γλώσσα, με άριστο, ποιητικό τρόπο, που αποβλέπει στην στήριξή μας στις αδικίες και στους πειρασμούς, αλλά και στην πνευματική μας καθοδήγηση για την καταπολέμηση της υπερηφάνιας, της κατάκρισης, των κοινωνικών διακρίσεων και άλλων. Αναφέρομαι στην Καθολική Επιστολή του, την πρώτη από τις Καθολικές Επιστολές της Καινής Διαθήκης. Αξίζει τον κόπο να την διαβάσετε. Με την συγκεκριμένη επιστολή, καθιερώθηκε το μυστήριο του Ευχελαίου.

Δοξάζουμε Τον Θεό, που μέσω των Αγίων του, μας δίνει διαρκείς αφορμές για να διδαχθεί η ψυχή μας. Για να δυναμώσει η θέλησή μας. Για να συγκρατείται ο εγωισμός μας που τόσα δεινά μας έχει επιφέρει και συνεχίζει να μας επιφέρει. Και κυρίως, για να οδηγούμαστε συνεχώς στα καλύτερα που μπορούμε: Στην παρηγορία, στην ανάπαυση, στην εσωτερική γαλήνη.

Την ευχή και τις πρεσβείες του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου να έχουμε! Καλή αυριανή σε όλες και όλους!