«Επί γης ειρήνη»

Κάθε χρόνο, όσο πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, «δραπετεύω» πίσω στην παιδική μου ηλικία, διότι είναι γεγονός, πως τα Χριστούγεννα τα ζεις εντονότερα και πραγματικά ως παιδί. Εκεί, στα χρόνια του κατηχητικού σχολείου, στο παρεκκλήσιο του Ευαγγελιστού Λουκά του Ιπποκρατείου Νοσοκομείου Αθηνών, όπου τέτοιες ημέρες, μερίμνει του εφημερίου και πνευματικού μας πατρός Βασιλείου Κοντογιάννη και του τότε κατηχητού μας Θεμιστοκλή Κοντογιάννη, ο οποίος είναι σήμερα Πρωτοψάλτης στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Γλυκών Νερών, λάμβαναν χώρα Χριστουγεννιάτικες γιορτές, κατά την διάρκεια των οποίων, ψάλλαμε ύμνους, τραγουδούσαμε, συμμετείχαμε σε θεατρικά δρώμενα κι απαγγέλαμε ποιήματα.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά την ατμόσφαιρα να δονείται από το:

«Στης Βηθλεέμ ελάτε όλοι, τα βουνά τα ιερά και μ' ευλάβεια μεγάλη, κει που τ' Άγιο Φώς προβάλλει, προσκυνήστε με χαρά».

Εκείνη η πρόσκληση, από το μελωδικό παγκόσμιο τραγούδι της «Αγίας Νύχτας», περνούσε από τα παιδικά μας χείλη σαν εγερτήριο σάλπισμα και ξεσήκωνε τις καρδιές μικρών και μεγάλων για το ιερό τους προσκύνημα στη Βηθλεέμ.

Έχουν περάσει από τότε, περισσότερα από 25 χρόνια. Μέσα σ' αυτά τα χρόνια, τρισεκατομμύρια ανθρώπινες ψυχές, απ' όλες τις φυλές και τους λαούς της γης, ακολούθησαν το λαμπρό αστέρι, που τους οδήγησε στο ιερό σπήλαιο. Κι εκεί μέσα, μπρος σε μία φάτνη ταπεινή, γινόταν η πιο συγκινητική, πανανθρώπινη συνάντηση κάθε χρονιάς: Γέροι, νέοι, παιδιά, φτωχοί, πλούσιοι, άρχοντες, μεγιστάνες, ο ένας δίπλα στον άλλον κι όλοι μαζί γύρω απ' Τον Έναν. Όλος αυτός ο κόσμος, έτσι αδελφωμένος, την άγια νύχτα των Χριστουγέννων, απέθετε τον λίβανο και την σμύρνα της ευγνωμοσύνης του στο Θείο Βρέφος. Κι Εκείνο, δίχως άλλο, τους αγκάλιαζε όλους με το βλέμμα της Αγάπης Του και ψιθύριζε στον καθέναν χωριστά και σ' όλους μαζί, το μεγάλο Του μήνυμα:

«Επί γης ειρήνη!».

Κι η πανανθρώπινη συνάντηση διαλυόταν. Κι οι προσκυνήτες, άλλοι χαρούμενοι και άλλοι σκεπτικοί, επέστρεφαν πίσω στις χώρες τους, στα σπίτια τους, στην καθημερινή τους ζωή. Και την μεγάλη μέρα των Χριστουγέννων, την διαδεχόταν η επόμενη κι η επόμενη κι η επόμενη..

Και το μήνυμα; Tι γινόταν το μήνυμα της ειρήνης που έφερνε το Θείο Βρέφος στη γη μας;

Eδώ ακριβώς, βρίσκεται όλο το βάρος και η ουσία της μεγάλης εορτής των Χριστουγέννων. Στο αν δηλαδή θα δεχθεί ο καθένας μας στην καρδιά του, το μεγάλο δώρο της ειρήνης Του Χριστού μας. Μ' άλλα λόγια, αν θα δεχθεί Τον ίδιο Τον Χριστό να ζήσει μέσα του και μέσα στη ζωή του. Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος για να κρατήσουμε μόνιμη στην καρδιά μας την χαρούμενη και γιορτινή ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων, όπως την ζούσαμε όταν ήμασταν παιδιά. Αλλιώς, διαλύεται και σβήνει τόσο σύντομα, όσο σύντομα σβήνουν και τα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια με τα οποία είναι στολισμένοι τέτοιες μέρες οι δρόμοι μας, όλ' αυτά τα 25 χρόνια.

Ας το σκεφτούμε καλά όλοι μας. Το Θείο Βρέφος, περιμένει την απάντηση του καθενός μας στο δώρο που μας προσφέρει. Και την απάντησή μας αυτή, δεν θα Του τη δώσουμε μ' ένα ξερό «ευχαριστώ». Θα Του την δίνουμε κάθε μέρα της ζωής μας. Με τις πράξεις μας και τον αγώνα μας, να γεμίζουμε κάθε μέρα την ψυχή μας με τη δική Του, την θεϊκή Αγάπη. Κι όσο μέσα μας βασιλεύει η αγαπή, τόσο θα στήνει το θρόνο της κι η ειρήνη, που με την ακτινοβολία της θα κάνει και τους γύρω μας να την ποθούν.

Φέτος, όπως και κάθε χρόνο, θα πραγματοποιηθεί αυτή η πανανθρώπινη συνάντηση στην Βηθλεέμ. Χωρίς διακρίσεις, ανισότητες, αποστάσεις, φόβο και επιφυλάξεις για τον διπλανό μας. Ας παρακαλέσουμε Τον Θείο Λυτρωτή μας, να μας κάνει άξιους να κρατήσουμε το μεγάλο δώρο του στη γη μας που δοκιμάζεται πρωτόγνωρα. Κι ας Του πούμε όλοι μαζί ταπεινά:

«Κύριε της ειρήνης, κάνε μας όλους γενναίους κι άξιους αγωνιστές της δικής σου ειρήνης, μέσα μας και γύρω μας».