«Οι δε εννέα που;»


Ταλαιπωρημένοι απ' την αρρώστια και τους πόνους, μα προ πάντων κουρασμένοι απ' την απονιά και την εγκατάλειψη, δέκα άνδρες, συναντούν κάποια ημέρα μπροστά τους Τον Χριστό. Φοβισμένοι Του φωνάζουν από μακριά. Δεν τολμούν να Τον πλησιάσουν. Είναι λεπροί κι ο νόμος τους απαγόρευε να πάνε κοντά σε άλλους ανθρώπους. Έχουν ακούσει για τα θαύματά Του. Μες στην ψυχή τους, μια ακτίνα ελπίδας μπαίνει δειλά-δειλά και την φωτίζει, της δίνει κουράγιο. Να Του ζητήσουν, λοιπόν, την μεγάλη χάρη;

«Ιησού, Κύριε, ελέησε κι εμάς, θεράπευσέ μας», φωνάζουν κι οι δέκα μαζί, μ' όση δύναμη τους είχε απομείνει.

Κι ο στοργικός Κύριος τους σπλαγχνίστηκε και αποφάσισε να τους θεραπεύσει. Τους στέλνει λοιπόν στους ιερείς, για να επιβεβαιώσουν εκείνοι τη θεραπεία κι έτσι να μπορούν πια να γυρίσουν ελεύθεροι στα σπίτια τους.

Οι δέκα λεπροί του αυριανού ευαγγελίου, πειθαρχώντας στην εντολή Του Κυρίου, πάνε να βρούνε τους ιερείς. Στο δρόμο όμως τι βλέπουν, τι θαύμα, έγιναν κιόλας καλά! Ο νους τους δεν το χωράει. Θεραπεύτηκαν! Ευτυχία κι αγαλλίαση πλημμυρίζει τώρα την καρδιά τους.

Μέσα στην χαρά τους αυτή, οι εννέα απ' τους δέκα, λησμονούν Τον Μεγάλο Ευεργέτη τους και μόνο ο ένας Τον θυμάται. Τρέχει, πέφτει στα πόδια Του, Τον ευχαριστεί, δοξάζει Τον Θεό.

Τότε ο Χριστός, με θλιμμένο βλέμμα, τον ρωτά:

«Καλά, δεν καθαρίστηκαν κι οι δέκα από την λέπρα; Που είναι οι υπόλοιποι εννέα; Γιατί δεν ήρθαν κι εκείνοι να ευχαριστήσουν και να δοξάσουν Τον Θεό;».

«Αχαρακτήριστη η αγνωμοσύνη των εννέα», θα σκέφτεστε διαβάζοντας αυτές τις γραμμές. Κι έτσι είναι.

Για να έρθουμε όμως και στη δική μας ζωή. Πόσα αγαθά, υλικά και πνευματικά, απολαμβάνουμε καθημερινά; Τον ήλιο, τον αέρα, τη θάλασσα, την υγεία, τη λογική, τη θεία φώτιση και πόσα και πόσα άλλα. Δώρα πλούσια, σταλμένα όλα απ' το στοργικό χέρι Του Θεού. Και πόσες φορές, ακούγοντας ο Θεός την προσευχή μας, μας βγάζει από δυσκολίες, μας γλυτώνει από κινδύνους;

Άραγε εμείς τότε τι κάνουμε; Μοιάζουμε στον έναν ή μήπως στους εννιά; Τρέχουμε να ευχαριστήσουμε ολόθερμα Τον Κύριό μας ή μήπως συνηθίζουμε και δεχόμαστε αδιάφορα τις ευεργεσίες και τις ευλογίες;

Το αυριανό ευαγγελικό ανάγνωσμα, είναι μία καλή ευκαιρία για την κάθεμία και τον καθέναν από εμάς να εξετάσει την πορεία του πάνω σ' αυτό το βασικό θέμα της ευγνωμοσύνης. Γιατί μόνο ο άνθρωπος που ξέρει να ευγνωμονεί Τον Θεό αλλά και τους ανθρώπους που τον ευεργετούν, μπορεί να ελκύσει τη χάρη Του Θεού πλούσια επάνω του.

Καλή αυριανή σε όλες και όλους!

Comments

Popular posts from this blog

Τρείς Ιεράρχες: Απ' τον 4ο στον 21ο αιώνα

Η εντυπωσιακή Ιερά Μονή Παναγίας Σεπετού Ολυμπίας και η σπουδαία της ιστορία

Η ιστορία του ήρωα του Αλβανικού μετώπου και προπάππου μου Ηρακλή Βλάχου