Mνήμη Οσίου Εφραίμ του Σύρου

Ο Άγιος του οποίου την μνήμη τιμά σήμερα η Αγία μας Εκκλησία, έχει χαρακτηριστεί εφάμιλλος κατά την πολυμάθεια του Μεγάλου Βασιλείου και κατά την γλυκύτητα και το εύρος του λόγου του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Υπήρξε δεινός ρήτορας, σοφός διδάσκαλος, ακατάσχετος διώκτης των αιρέσεων, φωτεινός λύχνος μέσα στην έρημο, λύχνος που φώτιζε τους νοερούς οφθαλμούς των πιστών, αλλά ταυτόχρονα ταπεινός και πράος όσο λίγοι. Ο λόγος, φυσικά, για τον Όσιο Εφραίμ τον Σύρο.

Γεννήθηκε στη Συρία στις αρχές του 4ου μ.Χ. αιώνα. Ενός αιώνος, που ανέδειξε τους σοφότερους ίσως διδασκάλους του Χριστιανισμού. Από πολύ νεαρή ηλικία, ξεχωρίσε από τα άλλα παιδιά κι αυτό διότι εκ Θεού, αγάπησε την μοναχική πολιτεία και την μελέτη του Θείου Λόγου. Όταν οι συνομήλικοί του έπαιζαν και διασκέδαζαν, εκείνος μελετούσε τις Γραφές και αισθανόταν τόση γλυκύτητα και πληρότητα σ' αυτή του την ασχολία που δεν ζητούσε κάτι άλλο. Έτσι, κατόρθωσε πολλές αρετές όπως νηστεία, αγρυπνία, ακτημοσύνη, χρηστότητα. Η αρετή όμως εκείνη που ανέπτυξε περισσότερο ήταν η ταπεινοφροσύνη.

Αν και δεν ήταν άνθρωπος μορφωμένος, κατά την ακαδημαϊκή έννοια του όρου, φωτισμένος από Το Άγιο Πνεύμα και πλήρης χάριτος, εξελίχθηκε σε σοφό διδάσκαλο και μέσα απ' τα πολύτιμα συγγράμματά του, σήμερα, 17 αιώνες μετά, όλοι εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί ανα τον κόσμο, μαθαίνουμε να ορθοτομούμε τον λόγο της Πίστεως, να καλλιεργούμε αρετές, ν' αγαπάμε Τον Θεό και τον συνάνθρωπο, όπως έκανε και ο ίδιος ο Όσιος.

Ορισμένες δυσκολίες στην πατρίδα του, θα τον αναγκάσουν σε ηλικία περίπου 60 ετών να έρθει στην πατρίδα μας και συγκεκριμένα στην πόλη της Έδεσσας, όπου και ασκήτευσε σ' ένα από τα υπέροχα βουνά της περιοχής. Από εκεί, έκανε συχνές επισκέψεις στην πόλη, για να ωφελήσει πνευματικά τον λαό. Όπερ και εγένετο.

Λίγα χρόνια αργότερα, θα βρεθεί στην Καισαρεία, όπου θα συναντήσει τον άνθρωπο ο οποίος έμελλε να εξελιχθεί στο «στόμα της Εκκλησίας», τον Μέγα Βασίλειο. Όταν τον είδε ο Όσιος Εφραίμ, τον επαίνεσε πολύ, διότι ως προορατικός, είδε με τα μάτια της ψυχής του, ένα περιστέρι που έλαμπε σαν τον ήλιο να κάθεται πάνω στον δεξί ώμο του Μεγάλου Βασιλείου και να του υπαγορεύει όσα δίδασκε.

Εκοιμήθη ειρηνικά το 373 μ.Χ., έχοντας οικοδομήσει ηθικά και πνευματικά αναρίθμητους ανθρώπους και έχοντας καταφέρει μεγάλες νίκες κατά αιρετικών, αναγκάζοντάς τους να επιστρέψουν στην Αλήθεια.

Τα συγγράμμάτα του, κυκλοφόρησαν αρχικά σε έξι τόμους, τρείς στα ελληνικά και λατινικά και τρείς στα συριακά και λατινικά. Λέγεται ακόμη, πως ο Όσιος Εφραίμ, σύνεγραψε στα συριακά, τρία δισεκατομμύρια στίχους! Ο Όσιος Ιερώνυμος, αναφέρει στον κατάλογο των εκκλησιαστικών συγγραφέων, ότι τα βιβλία του Οσίου Εφραίμ του Σύρου, έφτασαν σε τόση δόξα και προτίμηση, ώστε σε πολλές Εκκλησίες, διαβάζονταν μετά τις Αγίες Γραφές! O δε Άγιος Γρηγόριος Νύσσης, τον χαρακτηρίζει «διδάσκαλο της Οικουμένης»!

Είναι λοιπόν να μην αισθάνομαι δέος και πληρότητα, όταν κρατώ στο χέρι μου και μελετώ από το πρωί τα «Ασκητικά» του Αγίου;

Πόσο γλυκείς είναι οι λόγοι σου Όσιε! Υπέρ το μέλι εις το στόμα μου!

Την ευχή του να έχουμε!