Συγνώμη

Ετοιμαζόμαστε για τον αποψινό Εσπερινό της Συγνώμης, όπου θα ζητήσουμε συγχώρεση ο ένας απ' τον άλλον, για να εισέλθουμε στην Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή και στ' αυτιά μας αντηχούν ακόμα τα λόγια Του Κυρίου από το σημερινό Ευαγγέλιο:

«Αν συγχωρείτε με όλη σας την καρδιά τα αμαρτήματα που έκαναν σ' εσάς οι άλλοι άνθρωποι, θα συγχωρήσει και τα δικά σας αμαρτήματα ο Ουράνιος Πατέρας σας. Αν, όμως, δεν συγχωρήσετε τους συνανθρώπους σας για τα αμαρτήματα που σας έκαναν, τότε, ούστε εσείς θα λάβετε την συγχώρηση από τον Ουράνιο Πατέρα σας για τις δικές σας αμαρτίες».

Είναι γεγονός, πως μόνο οι άγγελοι βρίσκονται συνεχώς σε ειρήνη και δεν έχουν μεταξύ τους προστριβές. Και σίγουρα, η κοινωνία μας, δεν είναι κοινωνία αγγέλων. Γι' αυτό και δεν λείπουν οι συγκρούσεις, οι εχθρότητες.

Όλ' αυτά είναι ανθρώπινα. Αρκεί να μη μένει κανείς σ' αυτά, αλλά να προχωρεί στην τακτοποίησή τους. Εκείνο που δεν είναι ανθρώπινο, αλλά δαιμονικό, είναι να μην συγχωρούμε. Να βράζουμε και να ζητάμε ευκαιρία να εκδικηθούμε. Ενώ, όπως λέει ένας σοφός, πρέπει την έχθρα να την γράφουμε στην άμμο, για να σβήνεται και να εξαφανίζεται. Μονάχα την αγάπη να γράφουμε πάνω σε μέταλλο για να μένει για πάντα.

Πρέπει λοιπόν να συγχωρούμε και να μην κρατάμε καθόλου κακία στην καρδιά μας. Διαφορετικά, δεν μπορούμε ούτε Χριστιανοί να είμαστε. Ούτε το «Πάτερ ημών» να πούμε. Πως θα προφέρουμε το «Συγχώρησε, Πατέρα μας, τα σφάλματά μας, όπως κι εμείς συγχωρούμε τα σφάλματα των άλλων», όταν εμείς δεν το πράττουμε; Ειδικά όταν έχουμε παράδειγμα Τον Χριστό, που πάνω στο Σταυρό συγχώρησε τους σταυρωτές Του.

«Ναι αλλά δεν είναι καθόλου εύκολη η συγχώρηση. Πως να συγχωρήσω εκείνον που μ' έβλαψε, που με συκοφάντησε, που με αδίκησε», σκέφτεστε και σκέφτομαι. Κι όμως. Το μίσος κι η έχθρα είναι πιο δύσκολα. Γιατί αυτά μας βασανίζουν, όταν τα κρατάμε. Ακριβώς γιατί η καρδιά μας δεν είναι πλασμένη για να μισεί αλλά για ν' αγαπάει. Όπως το πουλί είναι πλασμένο για να πετάει και να κελαηδά, έτσι κι η καρδιά μας είναι δημιουργημένη για να τραγουδάει τον ύμνο της αγάπης και να πετάει πάνω από την λάσπη του μίσους. Όταν όμως την αναγκάζουμε να μισεί, τότε, την ταλαιπωρούμε και την βασανίζουμε. Την αναγκάζουμε να ζήσει μια ζωή αφύσικη και καταστρεπτική.

Είναι σπουδαία διαδικασία αυτή του να συγχωρείς όπως και να συγχωρείσαι, βελτιώνοντας την ποιότητα της ζωής και των σχέσεών σου. Ένας δρόμος που οδηγεί στη λύτρωση, απαλάσσοντάς μας από κάθε κακό που μας περιβάλλει και που μας δηλητηριάζει.

Συγχωρήστε με λοιπόν αδέλφια μου!

Καλή Σαρακοστή, καλό στάδιο, καλή δύναμη εύχομαι σε όλες και όλους!