Με αφορμή την Β' Στάση των Χαιρετισμών στην Υπεραγία Θεοτόκο

Η δεύτερη Στάση των Χαιρετισμών στην Υπεραγία Θεοτόκο, που θα ψαλλεί απόψε στους ιερούς μας ναούς, αναφέρεται στο ανθρωποσωτήριο γεγονός της Γέννησης Του Χριστού, από το οποίο αντλεί ο ποιητής την έμπνευσή του, για να υμνήσει τη συμμετοχή της Παναγίας μας σε αυτό.

Σκεπτόμουν πως, είναι πραγματικά μεγάλη ευκαιρία, να επιστρέψουμε ετούτη ακριβώς την περίοδο, που ένας πόλεμος άγριος έχει εξαπολυθεί με μανία στον άνθρωπο, τώρα που λαοί και έθνη χωρίζονται με μίση, με πάθη, με αίμα, τώρα που τα σύνορα που χαράζονται πάνω στους χάρτες και πάνω στη γη είναι αθώα πράγματα μπροστά στα σύνορα που υψώνει η έχθρα, τώρα που ληστείες, απαγωγές, φόνοι, βία, μονοπωλούν καθημερινά την ειδησεογραφία, στο μήνυμα της Του Χριστού Γεννήσεως.

Στα πολύ παλιά χρόνια, οι άνθρωποι μόνο τ' αγρίμια φοβούνταν. Σήμερα οι άνθρωποι φοβούνται τους ανθρώπους.

Παράλληλα, όλος ο πολιτισμός της μηχανής, που με τόσο κόπο και μόχθο τον έστησε ο άνθρωπος, πάλι με τον άνθρωπο τα 'χει βάλει. Ενώ του προσφέρει, είναι αλήθεια, ένα πλήθος από εξυπηρετήσεις, ευκολίες, ανέσεις, ζητάει ο τεχνικός πολιτισμός σ' αντάλλαγμα ζωές. Και σ' όλα αυτά δεν φταίει βέβαια ο τεχνικός πολιτισμός, μα ο άνθρωπος που δεν κάνει σωστή χρήση.

Να ο άγριος και ακήρυχτος πόλεμος με τον οποίο ο άνθρωπος πρέπει να τα βγάλει πέρα. Και δεν είναι μόνον αυτός. Οι αδυναμίες, το κακό που φωλιάζει μέσα του, μα και η ηθική σαπίλα έξω και γύρω του, κάνουν άγριο πόλεμο, για να μη σταθεί τίποτα όρθιο στη ζωή του.

Μπλεγμένος κι εκτεθειμένος ο άνθρωπος στο πολύπλευρο αυτό μέτωπο, νιώθει νικημένος κιόλας. Στην καταστροφική μανία του κακού, ποιος δυνατός θα σταθεί πλάι του; Που θ' αναζητήσει σύμμαχο, όταν το κακό, η καταστροφή, ο θάνατος, έχει καλά οργανώσει μια ισχυρή και πολύκλαδη συμμαχία;

H απάντηση βρίσκεται, σ' εκείνο το Βρέφος, που επανέρχεται απόψε στη μνήμη μας, μέσα από την Β' Στάση των Χαιρετισμών. Εκείνο το Βρέφος, που φτωχό κι αδύναμο, σ' ένα παχνί ενός στάβλου της Βηθλεέμ, συγκέντρωσε με τη γέννησή Του, όλες τις ανθρώπινες ελπίδες. Στο πρόσωπό Του, οι άνθρωποι βρήκαν το στήριγμα, την ασφάλεια. Οι πόλεμοι, το κακό, τα δεινά, ο θάνατος δεν σταμάτησαν και δεν θα σταματήσουν να ταλαιπωρούν τη ζωή του ανθρώπου. Μα ο άνθρωπος, το γνωρίζει πια, πως δεν είναι μόνος μέσα στη μανία του κακού και την ανασφάλεια. Υπάρχει καταφύγιο με γερή άμυνα. Υπάρχει Σύμμαχος Παντοδύναμος. Υπάρχει όχι απλά η ελπίδα της νίκης, αλλά ο Νικητής, που κοντά του κι εμείς, μέσα στον πόλεμο, θα προχωρούμε από νίκη σε νίκη.

Και «κοντά Του» θα πει «με την Αλήθεια Του οδηγό στη ζωή μας». Θα πει ακόμη «ακολουθώντας το παράδειγμά Του». Νικώ στο πλευρό του Νικητή θα πει, αγωνίζομαι τον καλό αγώνα, που πάντα φέρνει την νίκη, αφού γίνεται στο όνομα και με τη δύναμη του Νικητή.

Πάντοτε με τις πρεσβείες αυτής, δια μέσου της οποίας, ντυθήκαμε τη δόξα Του, όπως θ' ακούσουμε απόψε.

Με το καλό!