«Ος γαρ αν θέλη την ψυχήν αυτού σώσαι, απολέσει αυτήν»

Aύριο, Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, δεν θα υψωθεί μόνον ο Τίμιος Σταυρός στους ιερούς μας ναούς, όπως συμβαίνει άλλωστε κάθε χρόνο για να μας ενισχύσει με χάρη και δύναμη για την συνέχεια του πνευματικού μας αγώνα μιας και βρισκόμαστε πλέον στο μέσο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, αλλά θα έρθει και ο Κύριος, μέσα από το ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας, να φέρει την τέλεια ανατροπή στον τρόπο που σκεφτόμαστε, με τα εξής λόγια:

«Ος γαρ αν θέλη την ψυχήν αυτού σώσαι, απολέσει αυτήν».

Δηλαδή: Όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του, αυτός θα τη χάσει.

Εμείς ξέρουμε πως, κάθε λογικός και φρόνιμος άνθρωπος, ψάχνει να βρει, που υπάρχουν οι λιγότεροι κίνδυνοι για να τοποθετήσει την ζωή του και να την ασφαλίσει. Κι ο Χριστός μας λέει το αντίθετο; Ότι δηλαδή θα χάσουμε τη ζωή μας στην προσπάθειά μας να την διαφυλάξουμε και να την σώσουμε;

Ας μη βιαστούμε να θεωρήσουμε παράλογο το μήνυμα που δίνει η αυριανή ευαγγελική περικοπή. Κι ας μη το απορρίψουμε με προχειρότητα. Κλείνει μέσα του μια μεγάλη και σπουδαία αλήθεια κι έχει ένα πολύ βαθύ νόημα για την κάθεμία και τον καθέναν από εμάς.

Είναι δυνατόν να φανταστούμε, ότι ο Θεός, που μας χαρίζει τη ζωή, μας ζητάει να την θυσιάσουμε; Εκείνος δεν έχει φυτέψει μέσα μας το δυνατό ένστικτο της αυτοσυντήρησης; Εκείνος δεν μας χαρίζει το αίσθημα της αυτοπροστασίας στον κίνδυνο;

Τι νόημα λοιπόν να έχουν τούτα τα λόγια που θ' ακούσουμε να μας απευθύνει αύριο; Να πάμε κόντρα στη ζωή μας; Να αδιαφορήσουμε για την υγεία μας; Να μη φροντίσουμε τη διατροφή μας, την διαμονή μας, την ασφάλειά μας;

Όχι βέβαια. Είναι χρέος μας ιερό να φροντίζουμε για όλ' αυτά. Να μη τα θέσουμε όμως ως τη μοναδική επιδίωξη της ζωής μας. Ως τον μόνο σκοπό. Πάνω απ' αυτά, πρέπει να υπάρχει κάτι ανώτερο και πάνω απ' όλα κάτι ανώτατο.

Κι αυτό το ανώτατο που μας ζητάει ο Χριστός, είναι η προσπάθεια να εφαρμόσουμε στη ζωή μας, με οποιοδήποτε κόστος, την διδασκαλία Του, το Ευαγγέλιό Του. Μ' αυτόν τον τρόπο θα πλουτίσουμε τη ζωή μας και θα την κάνουμε να είναι αιώνια. Κι αν αυτό το βάλουμε πρώτο, τότε και για όλα τα υπόλοιπα θα υπάρχει χώρος. Τόσος, όμως, χώρος, όσος τους αξίζει.

Πόσο μεγάλη είναι αυτή η αλήθεια! Και έρχεται σε αντιστοιχία με μία άλλη αλήθεια που έχει πει ο Κύριος μας:

«Εαν μη ο κόκκος του σίτου πεσών εις την γην αποθάνη, αυτός μόνος μένει. Εαν δε αποθάνη, πολύ καρπόν φέρει».

Δηλαδή: Αν το σπυρί του σταριού δεν θαφτεί και θυσιαστεί στα σπάχνα της γης και μείνει απλά στην επιφάνεια, δεν θα φέρει πολύ καρπό. Είναι ο αιώνιος νόμος της δημιουργίας, που προϋποθέτει πάντοτε τη θυσία. Κι όσο πιο μεγάλη είναι η δημιουργία, τόσο και πιο μεγάλη θυσία απαιτείται.

Κρυφός ή φανερός πόθος όλων μας είναι να σώσουμε την ψυχή μας στην αιωνιότητα. Αλλά η αιωνιότητα δεν είναι ένας μακρινός στόχος. Αρχίζει τη στιγμή που η κάθεμία και ο καθένας από εμάς θα διαλέξει να βαδίσει πάνω στη γη το δρόμο της θυσίας. Το δρόμο, που χάραξε ο ίδιος ο Χριστός. Γι' αυτό και μας τον δείχνει με τόση σιγουριά!

Καλή αυριανή σε όλες και όλους!