H Πρωταπριλιά των Αθανάτων
Συμπληρώνονται αύριο 67 χρόνια από το ξεκίνημα του απελευθερωτικού αγώνα της Κύπρου για την αποτίναξη του Αγγλικού ζυγού.
Ήταν σαν αύριο που αμούστακα παλληκάρια, διαποτισμένα με Χριστό κι Ελλάδα, υπέγραφαν τον πιο ιερό και βαρύ όρκο: «Την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω». Αποδύθηκαν έτσι σ' έναν ιερό αγώνα και δεν λογάριασαν μήτε το μέλλον τους, μήτε τον ισχυρό Άγγλο δυνάστη.
Πολλοί απ' τους αγωνιστές, μαθητές ακόμα, ύψωσαν την γαλανόλευκη υπερήφανα. Απέδειξαν στην πράξη το φρόνημά τους κι έγιναν έτσι συνεχιστές της ένδοξης ελληνικής ιστορίας που διάβαζαν. Οι μικροί «ελεύθεροι πολιορκημένοι» της Μεγαλονήσου, πιασμένοι χέρι-χέρι, πήραν κι έγραψαν την δική τους ιστορία, με το πορφυρό, με το πανάκριβο μέλανι της καρδιάς τους, πάνω στις ψηλότερες κορφές των Κυπριακών βουνών.
Ο αγώνας του 1955-59, αποτέλεσε το «Θαβώρ» της Κύπρου. Σύσσωμος ο Ελληνισμός βροντοφώναξε με συγκίνηση: «Ζήτω η Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα!». Η νήσος των Αγίων, δίκαια τώρα ονομάζεται και νήσος των ηρώων.
67 χρόνια πέρασαν από την πρώτη τ' Απρίλη του 1955. Ζούμε σήμερα με την αγωνία για τους ξεριζωμένους, πρόσφυγες στην ίδια μας την πατρίδα. Και τραγουδάμε με τον εθνικό ποιητή της Κύπρου, Δημήτρη Λιπέρτη:
«Καρτερούμεν μέραν νύχταν να φυσήσει ένας αέρας στουν τον τόπον πο 'ν καμμένος τζι' εν θωρεί ποτέ δροσιάν. Για να φέξει καρτερούμεν το φως τζιήνης της μέρας πο 'ν να φέρει στον καθ' έναν τζιαι δροσιάν τζαι ποσπασιάν».
Κι όσο χρέος έχουμε να θυμόμαστε όσους έπεσαν στο πεδίο της τιμής, άλλο τόσο έχουμε ν' αποδείξουμε στον καινούργιο δυνάστη, τον τούρκο εισβολέα, ότι «του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει».
Αδέλφια μου Κύπριοι,
Μένουμε όρθιοι, δεν αποκάμνουμε! Θ' ανακτήσουμε τη χαμένη μας ελευθερία και θ' απαντήσουμε με έργα ότι θα συνεχίσουμε εμείς το έργο των μαρτυρικών ηρώων μας μέχρι την τελική νίκη!
Υ.Γ. Ο πίνακας της φωτογραφίας είναι του Κυπρίου ζωγράφου Πολ Γεωργίου και έχει τίτλο: «Κύπρια έπη». Φιλοτεχνήθηκε το 1956.
Comments
Post a Comment