Επί τη αποδόσει της εορτής του Πάσχα

Όλες οι δεσποτικές εορτές, έχουν προεόρτια, την καθεαυτή εορτή και στο τέλος έχουν μεθέορτα και γίνεται η απόδοσή τους, η παράτασή τους δηλαδή, συνήθως για οκτώ ημέρες, ως μία πρόγευση κι ένας συμβολισμός της αιωνιότητας. Όμως η Ανάσταση, η οποία είναι το κέντρο όλης της λατρείας της Εκκλησίας μας, βλέπουμε ότι διαρκεί 39 ολόκληρες ημέρες και την 40η, την οποία θα εορτάσουμε από αύριο το βράδυ και μεθαύριο, είναι η Ανάληψη Του Κυρίου μας.

Απόψε, σ' όλο τον Ορθόδοξο κόσμο, θα λάβουν χώρα αγρυπνίες, κατά την διάρκεια των οποίων, θα τελεστούν οι ίδιες ακριβώς ακολουθίες που τελέστηκαν και το Μεγάλο Σάββατο, δηλαδή η εναρκτήρια ακολουθία, ο αναστάσιμος Εσπερινός, ο αναστάσιμος Όρθρος και η αναστάσιμη Θεία Λειτουργία.

Ένας από τους ύμνους που ακούγονται όλο αυτό το διάστημα, από τον Κανόνα της Αναστάσεως, δημιουργός του οποίου είναι ένας από τους μεγίστους Θεολόγους και υμνωδούς της Εκκλησίας μας, ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός και που προφανώς θ' ακουστεί και απόψε, είναι το:

«Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια. Εορταζέτω γουν πάσα κτίσις την έγερσιν Χριστού, εν η εστερέωται».

Δηλαδή: Όλα, τα πάντα, γέμισαν με φως! Ο ουρανός, η γη, τα έγκατα της γης. Όλη η κτίση, ας γιορτάσει τώρα την Ανάσταση Του Χριστού!

Ο Χριστός ο ίδιος μας διαβεβαίωσε:

«Εγώ ειμί το Φως του κόσμου».

Όπου λοιπόν μπαίνει ο Χριστός, εκεί διαλύεται το σκοτάδι της άγνοιας, της πλάνης, του κακού. Ο Αναστημένος Χριστός, για όποιον Τον πιστεύει ειλικρινά, του φωτίζει τον νου, για να βρει την αλήθεια. Φωτίζει την καρδιά του, για να μην έχουν θέση πια μέσα σ' αυτή αισθήματα σκοτεινά, φόβου και κακίας. Ρίχνει φως στο δρόμο του, για να μην πέφτει στις ύπουλες παγίδες της αμαρτίας.

Έχουμε νωπή ακόμη στην μνήμη μας τη φετινή αναστάσιμη Θεία Λειτουργία που, όπως πάντα, όλα ήταν λουσμένα στο πασίχαρο φως της Αναστάσεως. Μακάρι οι καρδιές όλων μας να 'ταν διάπλατα ανοιχτές και να φωτίστηκαν ως τα βάθη τους αυτές τις 39 ημέρες. Εκείνο τώρα που απομένει, είναι να παρακαλέσουμε τον Αναστημένο Χριστό, ως Φωτοδότης που είναι, να μείνει για πάντα μέσα μας, Φωτεινός Οδηγός και Εμπνευστής μας.

Μονάχα έτσι η ζωή μας θα 'ναι φωτεινή, χαρούμενη, ακτινοβολούσα, όχι μόνο στις γιορτινές ημέρες ή μόνον τότε που όλα μας έρχονται όπως τα θέλουμε, στο σπίτι, στη δουλειά, στις παρέες μας, αλλά και σε κάποιες δύσκολες ώρες, που ενδεχομένως θα περάσουμε ή εμείς προσωπικά ή κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο.

Και τότε θα μπορούμε να διατηρούμε την ακτινοβολούσα και ήρεμη έκφραση στο πρόσωπό μας. Και τότε το βλέμμα μας θα 'ναι φωτεινό, αφού η Πηγή του φωτός, ο Χριστός, στις δύσκολες ώρες της ζωής μας, κάνει πιο έντονη την φωτεινή παρουσία Του μέσα μας.

Αρκεί εμείς να 'χουμε ορθάνοιχτα τα μάτια της ψυχής μας, για να τη διακρίνουμε αυτή τη θεϊκή παρουσία, αντλώντας απ' αυτή δύναμη, γαλήνη, φως.

Χριστός Ανέστη!
Αληθώς Ανέστη!
Και πάλιν και πολλάκις!