Άνθη από τον κήπο της καρδιάς μας για τη μάνα

Mιας μέρας γιορτή, όπως είναι η αυριανή της μητέρας, δεν ισοφαρίζει μιας ζωής θυσίες. Και η ζωή μιας μάνας, ώρα την ώρα, πλάθει με δάκρυ και αίμα τις ζωές των παιδιών της.

Όποια κι αν είναι, όπου κι αν ζει, σηκώνει στους ώμους της τη μεγάλη τιμή που της χάρισε ο Θεός: Να συνεχίζει στη γη, το μεγάλο έργο της δημιουργίας!

Η παρουσία της, δίνει την πιο βαθιά χαρά στο σήμερα, την πιο ζωντανή ελπίδα στο αύριο. Η καρδιά της μοιάζει μ' αστείρευτη πηγή αγάπης. Των ματιών της η αγρύπνια, στις κοντινές ή στις μακρινές στράτες των παιδιών της, σκίζει και τα πιο αδιαπέραστα σκοτάδια. Το χάδι της το μητρικό, σαν βάλσαμο γιατρεύει τις αγιάτρευτες πληγές. Η πυρωμένη προσευχή της, σαν σάλπισμα εγερτήριο, ξεσηκώνει όλο τον ουράνιο κόσμο.

Για όλες εσάς τις μανούλες, που δική σας ξέχωρη ζωή δεν έχετε, που η ζωή σας είναι η ζωή των παιδιών σας, που η λαχτάρα σας είναι οι λαχτάρες τους και οι πόθοι τους, που η χαρά σας είναι οι χαρές τους, που η ευτυχία τους είναι διπλά δική σας ευτυχία, μία ημέρα γιορτής, δεν είναι παρά μία μόνο σταγόνα ευγνωμοσύνης μπρος στον ωκεανό της προσφοράς σας, που δεν μετριέται μ' ανθρώπινα μέτρα. Μόνον ο Θεός μπορεί να τη ζυγίσει!

Με σεβασμό, μπροστά στην ιερή σας μορφή, στεκόμαστε κι εμείς. Παιδιά μιας μητέρας που βρίσκεται ακόμη στη γη ή που έχει φτερουγίσει στον ουρανό. Κρατάμε στα χέρια μας λίγα λουλούδια ευγνωμοσύνης από τον κήπο της καρδιάς μας. Πάνω τους, έχουμε αποθέσει το πιο πηγαίο «ευχαριστώ» μας.

Θέλουμε να σας διαβεβαιώσουμε, πως δεν θα ξεχάσουμε ποτέ, τι σας χρωστάμε. Κι ας είναι η θύμησή μας αυτή για τη ζωή σας, τη ζωή του μόχθου και του αγώνα, το πιο ακριβό λουλούδι από τον ανθόκηπο που εσείς οι ίδιες καλλιεργήσατε με την υπομονή σας στις καρδιές μας!

Να σας χαιρόμαστε!