Η αποκάλυψη της Αγάπης

Χριστός Ανέστη!

Αληθώς Ανέστη!

Στις 8 Μαΐου, η Εκκλησία μας εορτάζει τον μαθητή της αγάπης, τον «υιό της βροντής», τον Ευαγγελιστή Ιωάννη. Είναι εκείνος, ο οποίος έσκυψε πάνω στην καρδιά Του Υιού Του Θεού, όταν Εκείνος έγινε και «υιός του ανθρώπου» και πίστεψε στην υπέρτατη Σοφία της Αγάπης Του.

Ο τιμώμενος σήμερα Άγιος Απόστολος, έχει γράψει τρείς επιστολές, με τις οποίες απευθύνεται στους Χριστιανούς. Στην πρώτη επιστολή του, ζωγραφίζει και οριοθετεί το πρόσωπο του ανθρώπου ως αδελφού και διατρανώνει τη χαρμόσυνη και σωτήρια εμπειρία της αγάπης, με τα εξής λόγια:

«Ημείς οίδαμεν ότι μεταβεβήκαμεν από του θανάτου εις την ζωήν, ότι αγαπώμεν τους αδελφούς».

Δηλαδή: «Eμείς γνωρίζουμε καλά ότι έχουμε περάσει από τον πνευματικό θάνατο στην πνευματική και αιωνία ζωή, γιατί αγαπάμε τους αδελφούς μας».

Παρακάτω όμως, κάνει μία πολύ σημαντική διευκρίνηση: Λέει πως η αγάπη είναι αποκάλυψη που την οφείλουμε κι αυτήν σ' Εκείνον, δηλαδή στον Χριστό:

«Εν τούτω εγνώκαμεν την αγάπην, ότι Εκείνος υπέρ ημών την ψυχήν αυτού έθηκε».

Έτσι η αγάπη στον αδελφό, σύμφωνα πάντοτε με τον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο, αποτελεί κριτήριο της υπάρξεως ή μη αγάπης προς Τον Θεό. Θέτει μάλιστα κι ένα ερώτημα στην ίδια επιστολή, έαν όποιος έχει όλα τ' αγαθά του κόσμου, που κάνουν τη ζωή άνετη και βλέπει τον αδελφό του να έχει ανάγκη και μένει αναίσθητος στη δυστυχία εκείνου, πως είναι δυνατόν η Αγάπη Του Θεού να μένει μέσα του;

Το ερώτημα αυτό, που είναι λόγος Θεού ενεργός, διεισδυτικός, οδηγεί και τον άνθρωπο της εποχής μας, σ' ένα δικό του ερώτημα αυτογνωσίας:

Mήπως σήμερα, που η αγάπη ανάμεσά μας διέρχεται μία περίοδο οδυνηρής ατροφίας, επιβεβαιώνεται η κρίση που υπάρχει ανάμεσα στη σχέση Θεού και ανθρώπου; Σήμερα που μοιάζει ο άνθρωπος να μη συγκινείται από την Αγάπη Του Θεού και είναι απορροφημένος από την καταστροφική μονοδιάστατη ενασχόληση με τον εαυτό του, δυσκολεύεται πάρα πολύ να λειτουργήσει ακόμα και στην πιο στενή έννοια ως αδελφός. Γι' αυτό χρησιμοποιεί τον άνθρωπο, το υπέροχο δημιούργημα Του Θεού, ως μέσο, διαπράττοντας τη μεγαλύτερη ασέβεια στην εικόνα Του Θεού, που είναι ο κάθε συνάνθρωπος.

Κι όμως η ψυχή του ανθρώπου, κατά βάθος απαρηγόρητη στη διάψευση της προσδοκίας της ο άλλος να 'ναι αδελφός, τείνει το χέρι στη ψυχή του άλλου, σ' έναν αδελφικό χαιρετισμό. Όταν πέφτουν οι διαχωριστικές γραμμές, όταν αποθέτονται τα προσωπεία, στο φως της αλήθειας στέκουν αντικριστά κι όχι αντιμέτωπα πλάσματα όμοια, που το ένα καθρεφτίζει στα μάτια του άλλου το ομοίωμά του. Γιατί, όπως λέει ένας Γερμανός υπαρξιστής φιλόσοφος, ο Κάρλ Γιάσπερς: «δεν είναι ο κόσμος που ελευθερώνει απ' την μοναξιά, αλλά το αυθεντικό ον, εφόσον συνδέεται μ' ένα άλλο».

Όμως, για να γίνει εφικτή και βέβαια αυτή η σύνδεση, πρέπει να περάσει μέσα από την κοινωνία και την Αγάπη Του Θεού. Διότι, περνώντας μέσα απ' την Αγάπη Του Θεού, η αγάπη του ανθρώπου εξαγιάζεται, θωρακίζεται, νικά τον χρόνο και εισέρχεται νικήτρια στην αιωνιότητα.

Ο αγαπημένος μαθητής Του Χριστού, να κομίζει πάντοτε στις καρδιές σας χαρμόσυνα μηνύματα και ν' αποκαλύπτει την Σωτήρια Αλήθεια της Αγάπης! Χρόνια πολλά και αναστάσιμα στις εορτάζουσες και στους εορτάζοντες!