Υπέγραψαν με αίμα

Η τελευταία ημέρα του Ιουνίου, είναι αφιερωμένη στη μνήμη δώδεκα προνομιούχων ανθρώπων. Των δώδεκα εκείνων ανθρώπων, που έγιναν οι πρωτεργάτες του πνευματικού πολιτισμού Δύσεως και Ανατολής.

Πρόκειται για εκείνους που τους έγινε η εξαιρετική τιμή να παρακολουθούν από κοντά, επί τρία ολόκληρα χρόνια, μέρα - νύχτα, την εκπληκτική ζωή και τ' αναρίθμητα θαύματα Του Θεανθρώπου. Για τους Αγίους μαθητές και Αποστόλους Του Χριστού, που είχαν το προνόμιο να διαλεχθούν και να γίνουν συνοδοιπόροι Του και συνεχιστές του κοσμοσωτηρίου έργου Του.

Τόμοι ολόκληροι έχουν γραφτεί προς τιμήν τους και ύμνοι υπέροχοι έχουν συντεθεί για την εξύμνησή τους. Οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, συχνότατα αναφέρονται στους αλιείς εκείνους της Γαλιλαίας, που με τη Χάρη Του Αγίου Πνεύματος, έγιναν πάνσοφοι και ρίχτηκαν με ενθουσιασμό στο έργο της διαδόσεως του Ευαγγελίου και της σωτηρίας της Οικουμένης. Κι ενώ δεν είχαν κανένα σπουδαίο κάτα κόσμον προσόν, είλκυσαν στο Φως της Αλήθειας τον κόσμο κι αναμόρφωσαν την ανθρωπότητα. Το μόνο τους όπλο ήταν τα λόγια Του Χριστού, τα οποία, κατά τον Ιερό Χρυσόστομο, «αδάμαντος εστί στερρότερα», δηλαδή είναι πιο συμπαγή κι απ' το διαμάντι.

Πως θα μπορούσα σ' ένα μόνο άρθρο να περιγράψω ολόκληρη την εκπληκτική δράση τους; Γι' αυτό θ' αρκεστώ ν' αναφέρω απλώς τον τρόπο με τον οποίον έβαλαν την υπογραφή τους στην τελευταία σελίδα του βιβλίου της επί γης ζωής τους. Είναι πραγματικά πολυσήμαντος και πολύ διδακτικός.

Ο Πέτρος, για ν' αρχίσουμε απ' τον Πρωτοκορυφαίο που εορτάζει σήμερα, μαρτύρησε, σύμφωνα με την Παράδοση, στη Ρώμη, επί Νέρωνος, «σταυρωθείς κατά κεφαλής», δηλαδή ανάποδα, με το κεφάλι προς τα κάτω. Ο αδελφός του, ο Ανδρέας και Πρωτόκλητος, σταυρώθηκε κι αυτός στην Πάτρα, απ' τον άρχοντά της Αιγεάτη, σε σταυρό σχήματος «Χ». Ο υιός του Ζεβεδαίου Ιάκωβος, αποκεφαλίστηκε από τον Ηρώδη Αγρίππα, ο οποίος χρησιμοποίησε τον φόνο αυτόν ως μέσο για να καλοπιάσει τους Εβραίους. Ο αδελφός του και μαθητής της Αγάπης Ιωάννης, εξορίστηκε και ταλαιπωρήθηκε στην Πάτμο, επί αυτοκράτορος Δομετιανού και τελικά εκοιμήθη στην Έφεσο. Ο Φίλιππος, ο συμπατριώτης του Πέτρου και του Ανδρέα, σταυρώθηκε στην Ιεράπολη της Φρυγίας. Ο φίλος του, ο Ναθαναήλ ή Βαρθολομαίος, σταυρώθηκε σε μια περιοχή της Ινδίας που ονομαζόταν Αλβανούπολη. Ο Θωμάς, αφού κήρυξε σε μιά φυλή της Ινδίας που ονομαζόταν Ευδαίμονες, λογχίστηκε τελικά απ' αυτούς και παρέδωσε το πνεύμα του. Ο πρώην τελώνης, ο Ματθαίος «εκοιμήθη εν Ιεραπόλει της Συρίας, δια πυρός τελειωθείς», δηλαδή παραδόθηκε στην πυρά, όπως μας λέει το Συναξάρι. Ο Σίμων, ο Κανανίτης και Ζηλωτής, έφτασε στην Μαυριτανία όπου και σταυρώθηκε. Ο Θαδδαίος, ο λεγόμενος και Λεββαίος, κρεμάστηκε από απίστους σ' ένα δέντρο στο Αραράτ και μαρτύρησε χτυπημένος από τα βέλη των τόξων τους. Ο Ιάκωβος, ο του Αλφαίου, σταυρώθηκε. Τέλος, ο Ματθίας, που πήρε τη θέση του Ιούδα, θανατώθηκε με χτυπήματα και μαστιγώσεις στην Αιθιοπία.

Έτσι τελείωσαν, κατά την Παράδοση της Εκκλησίας μας, την δράση τους οι Άγιοι Απόστολοι. Κι αιμάτινη ήταν η υπογραφή που έβαλαν στον κήρυγμά τους. Γιατί ήταν απόλυτα βέβαιοι, ότι μιλούσαν για κάτι, που είχαν δει με τα μάτια τους, είχαν ακούσει με τ' αυτιά τους και είχαν ψηλαφήσει με τα ίδια τους τα χέρια.

Ο μαρτυρικός θανατός τους, όπως λέει ένας ύμνος της Εκκλησίας μας, που ακούσαμε σήμερα, εορτή των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, έγινε δεκτός από Τον Θεό «υπέρ πάσαν ολοκάρπωσιν». Δηλαδή ήταν θυσία ανώτερη από κάθε άλλη προσφορά. Και για τη θυσία τους αυτή, δοξάζονται πλέον αιώνια και έχουν την παρρησία να πρεσβεύουν για όλους εκείνους που τους τιμούν κι ακολουθούν τα ίχνη τους στο δύσβατο δρόμο της ζωής.

Να έχουμε την ευχή τους!