Οι βιοτικές μας μέριμνες

Στο ευαγγελικό ανάγνωσμα της αυριανής ημέρας, Κυριακή Γ' Ματθαίου, ο Χριστός, ομιλώντας πάνω στο Όρος, σ' άλλο ένα μέρος από την περίφημή Του ομιλία, για να δείξει σ' όλους εμάς τη θεϊκή Του στοργή, δεν μας μιλά με λόγια βαθύτατα φιλοσοφικά και δυσνόητα, αλλά με τόσο απλά και κατανοητά, ώστε να τον καταλαβαίνει κι ένα μικρό παιδάκι.

Και τι μας λέει;

Να κοιτάξουμε προσεκτικά τα πουλιά και τα λουλούδια!

Γιατί μας το λέει αυτό;

Διότι αν το κάνουμε με τα αισθητήρια της ψυχής μας καθαρά, με το βλέμμα ενός μικρού παιδιού, θα λάβουμε μία ακλόνητη διαβεβαίωση της Θείας Του Πρόνοιας!

Άρα, όσον αφορά το αυριανό ευαγγέλιο, δεν είναι τόσο δύσκολο στην κατανόηση, παρά το γεγονός ότι προσφέρει πολλά και πολύ σημαντικά νοήματα, αλλά απαιτεί την εκ μέρους μας άμεση αποδοχή του.

Θα μου πείτε υπάρχει πραγματικός Χριστιανός για τον οποίο να τίθεται θέμα αποδοχής ή όχι των λόγων Του Κυρίου;

Όχι. Οι ανθρώπινες όμως αδυναμίες μας, μας κάνουν να νομίζουμε πολλές φορές, ότι η ευαγγελική αλήθεια δεν είναι εφαρμόσιμη στη ζωή μας. Και οι περισσότεροι από εμας, ακούγοντας στο αυριανό ευαγγέλιο αυτό το «μη μεριμνάτε τη ψυχή υμών τι φάγητε και τι πιήτε», θα σκεφτούμε πως είναι δυνατόν τη σημερινή εποχή να εφαρμοστεί αυτή η οδηγία; Εάν δεν μεριμνήσεις, θα αφανιστείς και θα πεθάνεις ανόητα.

Κι όμως, ο Κύριος επιθυμεί και επιζητεί να μας απαλλάξει από το βαρύ φορτίο των καθημερινών φροντίδων, που γίνονται άγχος για την ψυχή μας και να μας φωτίσει να αξιολογήσουμε καλύτερα τα πράγματα. «Μην μεριμνάτε», θα Τον ακούσουμε να επιμένει. Μην αιχμαλωτίζεστε δηλαδή από την διαρκή φροντίδα της εξασφάλισης των υλικών αγαθών. Έχετε εμπιστοσύνη και στην Πρόνοια Του Θεού.

Θα ήταν εκτός πραγματικότητας αν υποστήριζε κανείς, ότι ο άνθρωπος δεν έχει ανάγκες στη ζωή του. Οι ανάγκες αυτές, για να ικανοποιηθούν, απαιτούν και μέριμνα και φροντίδα και αγώνες πολλούς. Χρειάζεται κόπος και ιδρώτας πολύς, ειδικά στις μέρες μας, για να εξασφαλίσει ο άνθρωπος τα αναγκαία για τη ζωή.

Επίσης, θα ήταν μεγάλο λάθος, να θεωρήσει κανείς πως με τα λόγια Του αυτά ο Χριστός, προτρέπει στην τεμπελιά. Η εργασία είναι ευλογημένη αρετή από Τον Θεό. Ο ίδιος ο Χριστός λέει ότι ο Θεός Πατήρ και ο Ίδιος, αδιάκοπα ενδιαφέρονται και προνοούν για τον κόσμο. Ο δε Απόστολος Παύλος, βεβαιώνει τους Κορινθίους, στην πρώτη προς αυτούς επιστολή του, ότι οι Απόστολοι καθημερινά κοπιάζουν για ν' αντιμετωπίσουν τη ζω. Η αναζήτηση άλλωστε εκ μέρους του ανθρώπου τελειότερων και ανώτερων μεθόδων διαβιώσεως, οδήγησε στα μεγάλα τεχνολογικά επιτεύγματα του σήμερα. Πως είναι δυνατόν αυτά να τα αγνοήσουμε; Σήμερα όλοι μας χρησιμοποιούμε τα μέσα διατροφής, ενδυμασίας, μεταφοράς, επικοινωνίας και τόσα και τόσα άλλα, γιατί τα θεωρούμε κατορθώματα της δραστηριότητας και των αγώνων του ανθρώπου και καλά κάνουμε.

Η φροντίδα και η εργασία λοιπόν είναι απαραίτητες για τον άνθρωπο.

Που έγκειται όμως η διαφορά και το νόημα στα λόγια Του Χριστού;

Kατά πρώτον η έννοια της λέξεως μέριμνα, όπως την χρησιμοποιεί ο Κύριος, δεν είναι η λογική φροντίδα για την ζωή και το μέλλον μας. Είναι η αγωνιώδης προσπάθεια και ο αλόγιστος μόχθος για το πως θα εξασφαλίσουμε τα γήινα αγαθά. Είναι η ακατανίκητη ανησυχία για την παρακολούθηση των εξελίξεων, όσον αφορά τα μέσα εκείνα που ζητάμε ν' απολαύσουμε και να κατέχουμε πρώτοι εμείς. Είναι η σύγχρονη, μέχρι υπερβολής βασανιστική αναζήτηση των τελευταίων μοντέλων κινητών, ρούχων, οχημάτων. Είναι η αγωνία εκείνη που κάνει τους ανθρώπους να επιζητούν τον εύκολο πλούτο και την καλοζωΐα. Είναι ακόμη η σφοδρή επιθυμία της αποκτήσεως ενός υλικού αγαθού, που οδηγεί στην θυσία άλλων βασικών ευχαριστήσεων. Αυτού του είδους οι μέριμνες και οι φροντίδες παρατηρούνται, με διαφορετική βεβαίως αναλογία, σ' όλους τους ανθρώπους της εποχής μας. Απ' αυτή τη νοοτροπία ζητάει να μας προφυλάξει ο Κύριος. Η δε ευθύνη μας απέναντί του και έναντι της ψυχής μας, είναι ακόμη μεγαλύτερη, αν σκεφτούμε, πως κατά τη στιγμή της αναζητήσεως και απολαύσεως των υλικών αγαθών μας, υπάρχουν συνάνθρωποί μας, που στερούνται κι αυτού του επιούσιου άρτου.

Αδειάστε λίγο τις σκέψεις σας, πάρτε μία ανάσα και παρατηρήστε πως εξελίσσεται η ζωή μας: Ένας αγώνας δρόμου και αλόγιστης ταχύτητας κατάντησε. Μπλεχτήκαμε τόσο πολύ με τα καλώδια, τυλιχτήκαμε μέχρι το λαιμό με την τελευταία λέξη της μόδας, θρονιαστήκαμε μέσα σε παλάτια που πληρούν όλους τους όρους της σύγχρονης αρχιτεκτονικής και σ' αυτοκίνητα που μόνο καφέ δεν μας προσφέρουν και ποιο το αποτέλεσμα; Αυξάνονται διαρκώς οι βιοτικές μας μέριμνες και οι απαιτήσεις μας για τη ζωή. Θέλουμε κι άλλα κι άλλα και περισσότερα ακόμη. Τα υλικά έγιναν πρώτα και τα πνευματικά τελευταία ή ακόμη χειρότερα, ανύπαρκτα.

Και η συνέχεια; Και αυτή θα την βρούμε μέσα στο Ευαγγέλιο, όχι της αυριανής ημέρας, στο κατά Λουκάν: «Το δε εις τα ακάνθας πεσόν, ούτοι εισίν οι ακούσαντες και υπό μεριμνών και πλούτου και ηδονών του βίου πορευόμενοι συμπνίγονται και ου τελεσφορούσι». Δηλαδή, ο Λόγος Του Θεού, δεν βρίσκει πλέον τόπο στην ψυχή μας για ν' ανθίσει και να καρποφορήσει. Εμείς οι ίδιοι απομακρύνουμε Τον Θεό και η τελική κατάληξη θα είναι να χάσουμε την ψυχή μας. Και τότε τι έχουμε να κερδίσουμε;

Ας ακούσουμε λοιπόν αύριο με προσοχή όλο το ευαγγελικό ανάγνωσμα, αλλά κυρίως τον επίλογο: «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν Του Θεού και την δικαιοσύνην Αυτού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν». Δηλαδή, να είναι η βασιλεία Του Θεού η πρώτη μέριμνά μας, η μεγάλη προσδοκία της ζωής μας κι όλα τα υπόλοιπα δεν θα μας λείψουν.

Καλή αυριανή εύχομαι σε όλες και όλους!