«Ηλίας ο ζηλωτής και των παθών αυτοκράτωρ»

Ξεχωριστή μέσα στη χορεία των Προφητών της Παλαιάς Διαθήκης, είναι η θέση του Προφήτη Ηλία, την μνήμη του οποίου τιμά η Εκκλησία μας στις 20 του μηνός Ιουλίου.

Εμφανίστηκε στη Θέσβη της Γαλιλαίας, μια πόλη πέρα απ' τον Ιορδάνη ποταμό, πριν από 3000 χρόνια περίπου. Ασκητικός αλλά δραστήριος, γλυκύς αλλά αυστηρός, με βλέμμα που άστραφτε και καθήλωνε και γλώσσα που κεραυνοβολούσε αλήθεια. Όλος τόλμη, θάρρος και δύναμη Θεού.

Το κήρυγμά του δροσερό σαν το γάργαρο νερό. Αγαπούσε και πονούσε. Ζούσε για να προσφέρει την ευλογία Του Θεού και ν' απαλύνει τους πόνους των ανθρώπων. Υπήρξε ένας μεγάλος κοινωνικός εργάτης. Προστάτης φτωχών και αδυνάτων. Πλήθυνε το ελάχιστο αλεύρι και λάδι της φτωχής χήρας που τον φιλοξένησε στα Σαρεπτά και ανέστησε με την προσευχή του το νεκρό παιδί της.

Η ζωή του όλη, υπήρξε έν' ατέλειωτο, καταπληκτικό θαύμα. Με ακαταμάχητο όπλο του την προσευχή κατέβασε τρεις φορές φωτιά απ' τον ουρανό, σταμάτησε τη βροχή για τριάμισι χρόνια κι άλλοτε άφησε ν' ανοίξουν κρουνοί και ασταμάτητα να αρδεύουν τη διψασμένη γη. Νίκησε, εκδίωξε και έπαυσε την ειδωλολατρία και την αίρεση του ψευδοθεού Βάαλ. Καταδίκασε και κατέβαλε τους πονηρούς βασιλείς Αχαάβ και Ιεζάβελ. Έζησε στην έρημο και τρέφονταν θαυματουργικά από ένα κοράκι. Προφήτευσε την παρουσία Του Χριστού κι αξιώθηκε να αισθανθεί την παρουσία Του Θεού με παράδοξο τρόπο. Διέσχισε τον Ιορδάνη ποταμό χωρίζοντάς τον στα δυό με τη μηλωτή του (ένδυμα από δέρμα προβάτου). Έζησε μεταξύ ουρανού και γης, ήταν παρών στη Μεταμόρφωση Του Χριστού μαζί με τον Μωϋσή. Εγκόσμιος αλλά και υπερκόσμιος, ουράνιος άνθρωπος και επίγειος άγγελος.

Ο Προφήτης Ηλίας, φλεγόταν ολόκληρος από θείο ζήλο. Η επίγεια ζωή του πύρινη και το τέλος της, ανάληψη στον ουρανό «επί πυρίνου άρματος». 

Στο πρώτο κάθισμα του Εσπερινού της εορτής του, απόψε, ψάλλουμε: «Ηλίας ο ζηλωτής και των παθών αυτοκράτωρ». Ο αληθινός ζήλος, ο «κατ' επίγνωσιν», είναι πύρωμα και φωτιά, παλμός και φλόγα και αγώνας, κάθαρση απ' τα πάθη, συνάντηση με Το Θεό και κοινωνία μαζί Του. Ο αληθινός ζηλωτής, είναι ο θεοφώτιστος και θεοκίνητος. Συνδυάζει την αγάπη με την προσευχή, τον ηρωισμό με την αγιότητα, τον ενθουσιασμό με τη σύνεση, τη θέληση με την αφοσίωση, τη γνησιότητα με την προσωπική τελειότητα. Βιώνει την ταπείνωση, την πραότητα και τη βαθιά εσωτερική ειρήνη, ζει στη γη, αλλά πολιτεύεται στον ουρανό.

«Τον ζηλωτήν Ηλίαν» ας ακολουθούν κι οι δικές μας καρδιές στην πορεία μας από τη γη στον ουρανό.